FanFic.nl

Emily's 1ste jaar op Zweinstein

Hoofdtuk 4. De eerste lesdag!

'Roos?' zei Emily wat onzeker.
'Wat is er?' Snel liep Roos de trappen af richting de kelders van het kasteel.
Emily aarzelde, ze kende Roos niet zo lang, maar wist wel zeker dat ze dit commetaar niet leuk ging vinden.
'Eh, nou volgens mij zijn we verdwaald.'
'Nee hoor! Ik weet precies waar we naar toe moeten,' zei Roos en versnelde haar tempo wat. Emily versnelde ook haar tempo. Ze kwamen vast te laat in hun eerste les, bij die gedachte kreeg Emily buikpijn, maar ze wist honderd procent zeker dat Roos nog ergere buikpijn had dan haar. Roos wat een erg leergierig typ en zeker niet iemand die te laat in de les zou komen.

Zweinstein was zo ontzettend groot, bovendien waren en ook nog deuren die niet wilden open gaan als je geen alsjeblieft zei en andere moest je kietelen op je juiste plek. Gelukkig waren er wel een aantal spoken en portretten die je de weg wel wilden wijzen, maar er waren der ook die je helemaal de verkeerde kant op stuurde (Emily had een sterk vermoeden dat dat het spook waar ze net de weg aan hadden gevraagd een van de spoken was die je de verkeerde kant uit wees). Foppe, was de ergste. Hij pestte de eerstejaars alleen maar en dat deed Emily sterk denken aan kinderen op haar oude school, gelukkig werden wel alle eerstejaars door Foppe gepest.

'Ik geef het niet graag toe, maar-' Roos maakte haar zin niet af. In plaats daarvan staarde ze ergens naar. Emily volgde haar blik.
'Zie je ik wist dat we goed liepen hier is het!' zei ze enthousiast.
Emily beet op haar lip, wat als ze straks helemaal niet goed kon toveren? Roos had haar blijkbaar door.
'Kom op je bent vast een super goede heks! Ik weet het zeker!’ Emily knikte, het was sowieso toverdranken, daar hoefde je vast niet echt bij te toveren.
‘Kom, schiet op we zijn te laat!’ Roos rende als een bezetenen op de deur af en Emily volgde haar op een drafje. Met een zwiep gooide ze de deur van de kerker open, een stuk op vijftig ogen inclusief die van de professor keken hun kant op.
‘Ah, ik had al gezien dat we twee leerlingen miste,’zei de professor.
‘Sorry, professor Slakhoorn,’ zei Roos beschaamd. Dus dat is professor Slakhoorn, dacht Emily. James (de oudere broer van Albus) had haar verteld dat hij gek was op familie van beroemde tovenaars, dus waarschijnlijk ook op Roos, aangezien haar oom Harry Potter was.
Professor Slakhoorn bekeek hun goed, althans, hij bekeek eerder Roos heel goed.
‘Je lijkt erg op je moeder, Wemel. Ja, Griffel was een prima studente hopelijk u ook.’ Hij lachte.
Emily hoorde wat gegniffel, zoekend keek ze de klas rond om te zien wie het was. Een blonde jongen de voor links in de hoek zat bleek het te zijn, Scorpius. Blijkbaar hadden ze toverdranken met Zwadderich samen.
‘Ga maar zitten.’ Snel liepen Roos en Emily naar een tafeltje waar nog niemand zat, achter Albus en een jongen die ook in Griffoendor zat, Emily herkende hem nog van de Indelingsceremonie, als ze het goed had heette hij Daniel Stromans . Albus draaide zich om en lachte naar Emily, z’n groene ogen twinkelde, bij de verschijning van de lach op zijn gezicht. Emily merkte dat ze begon te blozen en pakte snel haar boeken. Terwijl professor Slakhoorn de namen van de leerlingen oplas gooide Emily haar boeken op tafel, daarna pakte ze een veer en haar inkpotje. Op haar oude school schreven ze altijd met een normale balpen, maar dit vond ze een stuk cooler en het gaf haar echt een magisch gevoel van binnen.
‘Ga naar bladzijde vijftien van jullie boeken,’ zei professor Slakhoorn en nam even een pauze terwijl de leerlingen bladerde in hun boeken. Bladzijde vijftien ging over het eenvoudig mengen van drankjes, wist Emily, want ze had haar boeken al eens doorgebladerd.
In de les moesten ze een drankje mengen om zweren te genezen. Zorgvuldig woog Emily haar brandnetels af en stampte ze haar slangentanden fijn. Ondertussen gaf professor Slakhoorn hier en daar aanwijzigen aan leerlingen. Emily genoot van de les en vond het helemaal geweldig. Roos vond het ook heel leuk, maar Emily had al eerder de indruk gekregen dat ze gewoon heel veel van leren hield. Albus daarin tegen lukte het niet zo goed om het drankje te mengen en vroeg om aanwijzingen bij Roos, maar die weigerde om aanwijzingen te geven. Daarom fluisterde Emily stiekem maar wat aanwijzingen door, zoals: ‘Je moet wel de ketel van het vuur pakken, als je de stekelvarkenstekels toevoegt. ’
‘Iedereen stoppen!’ riep professor Slakhoorn, terwijl hij al langs de eerste tafeltjes liep om te kijken hoe de leerlingen het gedaan hadden. Een aantal kinderen kreunde en keken nogal bezorgd naar hun drankje. Emily draaide zich snel naar Roos die er nogal tevreden uitzag. Albus (die voor haar zat) leek ook wel tevreden met z’n drankje (met wat hulp van Emily).
‘Kan er mee door, meneer Potter,’zei professor Slakhoorn en knipoogde naar Albus. Die blij leek dat zijn drankje er mee door kon.
‘Zoals ik al gedacht had is het drankje goed gemaakt, jufrouw Wemel,’ zei professor Slakhoorn, met een glimlach. ‘Vijf punten voor Griffoendor!’
Emily werd een beetje nerveus toen professor Slakhoorn naar haar drankje keek en niets zei. Hoopvol keek ze naar haar drankje. Het zag er toch goed uit, of niet soms?
‘Heel goed!’ zei professor stomverbaasd. Emily slaakte een zucht van opluchting.
‘En je naam is?’
‘Emily Heath, professor,’ zei Emily, vrijwel direct. Er verscheen een denkrimpel op het al heel erg gerimpelde voorhoofd van professor Slakhoorn.
‘Heath, ben je familie van de drakentemmer George Kennedy Heath?’
‘Ik denk van niet meneer,’ mompelde ze. ‘Mijn moeder is een dreuzel en mijn-,’ even aarzelde Emily, misschien was er een kans dat haar vader een tovenaar was, maar binnen een aantal seconde had ze die gedachte uitgesloten en maakte ze haar zin af. ‘mijn vader is ook een dreuzel, meneer.’
‘Aha, nou zo te zien heb je talent voor mijn vak. Vijf punten voor Griffoendor!’ zei hij met een glimlach en liep weet terug naar zijn bureau.
‘Heb je dat gehoord! We hebben samen tien punten voor Griffoendor verdiend!’ fluisterde Emily enthousiast tegen Roos.
‘Ja, dat heb ik gehoord hoor Em,’ mompelde Roos zachtjes die zich graag wou concentreren op wat Slakhoorn zei.
‘Jullie kunnen jullie boeken pakken en naar de volgende les gaan. En vergeet niet om het opstel te schrijven voor de volgende les!’ zei professor Slakhoorn op het einde van de les.
Emily pakte Magische Brouwsels en Drankjes door Arsenius Grein in en rende Roos een stukje achterna die al het lokaal was aan het uit lopen.
‘Wat hebben we nu,’ zei ze met een glimlach op haar gezicht.
‘Gedaanteveranderingen van professor Kragge.’
‘Ah okè,’ zei Emily wat minder blij. Gedaanteverandering was puur toveren niet zoiets als toverdranken.
‘Hé Emily, bedankt voor de aanwijzingen!’ zei Albus en sprong tussen Roos en haar in, gevolgd door Daniel die naast hun kwam lopen.
‘Ja, gr-.’
‘Heb je hem geholpen!’ vloog Roos haar aan.
‘Eh, ja, beetje,’ stamelde ze, ze had absoluut niet gedacht dat roos zo zal reageren. ‘Ik zei alleen dat hij de ketel van het vuur pakken, als hij de stekelvarkenstekels toevoegde.’
‘Ja, Roos! Echt waar hoor!’ sprong Albus haar bij.
‘Okè dan,’ mompelde Roos en liep voor hun uit richting Gedaanteveranderingen.
‘Ze houd niet echt van voorzeggen of overschrijven,’ fluisterde Albus tegen haar.
‘Dat had ik al in de gaten,’ grinnikte ze terug.
‘Volgende keer help je mij ook maar een beetje!’ zei Daniel. ‘Ik had mijn drankje helemaal verpest.’
‘Is goed hoor,’grinnikte Emily. ‘Zo lang Roos er maar niet achter komt.’
Ze keken naar de rug van Roos die al bijna uitzicht was.
‘Roos wacht even op ons,’riep Emily, terwijl ze met zijn drieën naar Roos toe rende.

Gedaanteveranderingen was best wel moeilijk vond Emily ze moesten van een lucifer een naald maken en ze kreeg alleen maar en kopje van de lucifer in een spitse punt veranderd. Roos daarin tegen lukte het al meteen bijna om de hele lucifer te veranderen in naald behalve het oog van de naald lukte haar niet. Maar het werd wel beloond met tien punten voor Griffoendor. Roos haar dag kon niet meer kapot ze had al in twee lessen vijftien punten voor Griffoendor verdiend. En als ze zo door bleef gaan hadden we aan het eind van de dag dankzij haar al vijftig punten binnen!
Met z’n drieën liepen ze de les uit.
‘Ik kreeg alleen de punt,’ zei Emily tegen Albus en Roos.
‘Ik het oog, na veel moeite.’
‘Volgens mij Roos, was jij de enige die de lucifer bijna helemaal heeft kunnen veranderen,’zei Emily, die lachend naar de trotse glimlach van Roos keek.
‘Hé Daan! Wacht even!’ riep Albus tegen de jongen die naast hem zat tijdens toverdranken.
Daan (oftewel Daniel) stopte en draaide zich om.
‘Ik loop met Daan mee als jullie het niet erg vinden,’zei hij.
‘Nee, daar heb ik geen moeite mee,’zei Roos.
‘Nou dat weet ik nog niet zo zeker,’ zei Emily lachend.
Roos grinnikte, maar Albus was al naar Daan toe gerend en ze liepen nu samen richting de Grote Zaal voor de lunch. Roos en Emily volgde hen.
Ze hadden nog een aantal lessen na de lunch en waren om vier uur klaar. Dan moeste ze ook nog huiswerk gaan maken voor al de vakken die ze vandaag hadden gehad. Stiekem keek Emily er naar uit om meer te leren over toveren, al betekende dat heel veel huiswerk.

Reacties: