Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Dubbel » 3
Dubbel
3
Jill:
serieus! Ik word gek op school! We zijn nu bij vrijdag beland en we zijn inmiddels al een keer of dertig aangesproken voor nieuwelingen. Kom op zeg, zeg dan op zijn minst de namen van de nieuwelingen dan hoeven we niet continu te reageren. Op school lijkt het wel alsof het allemaal om die twee gasten draait. En dat terwijl ze er nog niet eens zijn! Zelfs leraren doen er aan mee!
Tim is momenteel niet te genieten zo chagrijnig als ze is. Zelfs gitaarspelen maakt haar niet meer vrolijk. Martin, onze voogd, heeft het wel door. Het zou raar zijn als hij het niet door zou hebben terwijl hij een arts is. Maar hij houdt wijselijk zijn mond en doet alsof het onze maandperiode maar is. Slimme zet, anders had hij binnen de kortste keren een enorme ruzie met ons gehad. En zoals ik al eens gezegd heb, Martin ziet ons niet graag als we tegelijk boos zijn. Dan is onze tweeling eigenschap ineens helemaal niet meer zo leuk.
Gelukkig is het bijna weekend wat betekend dat er even geen schoolgezeik is. Snel de bus weer in en vervolgens thuis wat huiswerk voor maandag maken.
“ben thuis!”¯ roept Martin rond een uur of zes. “wij ook!”¯ roepen Tim en ik tegelijk terug en je hoort zo dat Martin nu probeert niet te gaan lachen. Ik haal mijn schouders op en leg de pop waar ik mee bezig was opzij. Het rode jurkje zal haar vast goed staan. Ik denk dat ik ga voor een oranjeblond pruikje met pijpenkrulletjes. Misschien met een grote strik erbij. Het jurkje vouw ik op en leg ik in een van de lades van mijn bureau. “stukje spelen?”¯ vraag ik en Tim glimlacht flauwtjes. “prima.”¯ Zegt ze terwijl ze op staat en naar haar gitaren slentert. Ik loop ook naar mijn basgitaar en sluit deze aan op mijn miniversterker. We jammen wat samen en het humeur van Tim word iets beter. “vanavond nog naar Alex?”¯ vraag ik als Tim bezig is met wat tokkelen. “prima.”¯ Zegt deze alleen maar. Alex is ons lievelings café in Loitsche. Hier in Loitsche is het de dichtstbijzijnde kroeg en ook de gezelligste kroeg naar onze mening. “eten dames!”¯ schreeuwt Martin vanaf beneden en Tim en ik zette onze versterkers uit. Snel denderen we de trap af naar beneden. “ik ben sneller!”¯ roep ik naar Tim die moeite heeft haar broek omhoog te hijsen terwijl ze achter me van de trap af rent. “mooi niet!”¯ roept ze lachend terug. De laatste drie treden sla ik gewoon over en ik ren de woonkamer binnen. “haha, te laat!”¯ roept Tim achter me. Stik we eten vandaag dus aan de keukentafel. Een snelle sprint maak ik nog even maar Tim zit al keurig aan tafel. Op mijn sokken glij ik de keuken door en val nog net niet als ik moet stoppen voor Martin die met een ovenschotel in zijn handen naar de tafel loopt. “is het weer zo ver?”¯ vraagt hij en Tim knikt heftig. “nou, wel, oké dan. Maar nu even rustig eten ja?”¯ gehoorzaam ga ik zitten en schep mijn bord vol.
“Martin? Is het goed als we vanavond naar Alex gaan?”¯ vraag ik onder het eten aan onze voogd. Hij haalt zijn schouders op. “ik vind het prima. Zolang jullie beloven niet teveel te drinken en als het echt te erg word met een taxi weer naar huis te komen.”¯ Beide kijken we elkaar grijnzend aan. Dat wordt gezellig vanavond. “oh, en nu we het toch over uitgaan hebben.”¯ Mijn vork blijft in de lucht hangen en vragend kijken we Martin aan. “ik wil volgende week zaterdag bij de nieuwe buren langs gaan.”¯ Tim verslikt zich in haar eten en mijn vork klettert op mijn bord neer. “maar volgende week wilde we naar de jamparty in die Gröninger bad!”¯ Tim hoest nog steeds met haar vuist tegen haar mond gedrukt en ik klop hard op haar rug. “tja, dat zal dan niet doorgaan.”¯ “maar we wachtte hier al een maand op! Dit is onze kans om andere mensen te vinden die ook muziek willen maken!”¯ Martin schudt zijn hoofd. “uitgesloten. De buurt gaat voor. En daarbij hoorde ik dat jullie een belangrijke toets die maandag hebben voor wiskunde.”¯ Ik wil er nog tegen ingaan terwijl Tim nog steeds aan het stikken is maar Martin ontwijkt mijn blik en neemt een slok van zijn wijntje. Discussie gesloten… de rest van de avond eten we zwijgend ons eten op. Pas na het eten wordt er weer gepraat.
“Tim! Wat moet ik aan!”¯ roep ik naar mijn zusje die nog in haar kledingkast staat. “dat groene geval!”¯ roept ze terug. Ik zucht. “welke groene? Ik heb zoveel groens!”¯ ik hoor een bonk geluid en Tim komt al vloekend mijn kledingkast binnen. “dí¡t groene geval!”¯ zegt ze terwijl ze over haar hoofd wrijft. Ze wijst op een knal groen shirt met zwarte tekst. ‘our mission, get a hangover!’ staat er geschreven en ik grinnik. Snel pak ik er een zwarte strakke broek bij en een kort leren jasje met witte sportstrepen. Mijn laarzen aan en snel naar de badkamer waar Tim al bezig is met haar dreads uit elkaar te knopen. Groene oogschaduw, zwarte eyeliner, hand door mijn haar heen, een stel groene oorringen et voila! Klaar. Tim heeft zoals gewoonlijk weer een dieselbroek aan. Dit keer met een donkerpaars naveltruitje erop en een vest in het zwart. Deze keer met haar zwarte gympen met rode strepen en ze heeft in ieder oor één paar oorbellen verwisseld voor lange zilveren hangers die bij haar zilveren ketting passen. “klaar ijdeltuit?”¯ zegt ze terwijl ze met haar vingers tegen de deurpost tikt en ik knik. We lopen naar beneden en zeggen Martin nog gedag. “uiterlijk drie uur thuis ja! En mobieltjes aan!”¯ we groetten nog en lopen vervolgens richting de kroeg. Een kleine wandeling van hooguit twintig minuutjes.
“nog een biertje graag Anton!”¯ roep ik boven het lawaai van de mensen uit. Anton knikt en loopt richting de tap. Niet veel later komt hij terug met twee biertjes. “nog een voor je zus.”¯ Zegt hij met een knipoog en ik glimlach. Anton kent ons inmiddels wel. We komen hier nu al twee jaar dus ons herkent hij zo. Vaak krijgen we wel een gratis biertje toegespeeld van hem met een vette knipoog en die nemen we dan altijd glimlachend en dankbaar aan.
Ik loop naar het tafeltje waar Tim zit en zet onze glazen neer. “proost. Op weer een weekend!”¯ lach ik. Tim tikt haar glas tegen de mijne aan en neemt vervolgens een grote slok. “je hebt een snor.”¯ Giechel ik terwijl Tim die gewoon afveegt met haar mouw. Soms vraag ik me af wat onwaarschijnlijker is. Tim in een rokje of Tim met vrouwelijke manieren. Ik ga voor het eerste. Tim kan best vrouwelijk zijn. Vooral als het gaat om flirten. Ze heeft zeker vier keer zoveel vriendjes verslonden als ik. En niet alleen vriendjes maar ook de nodige vriendinnetjes. “geniet van het leven!”¯ zegt ze dan altijd. Ik laat haar maar. Zelf wacht ik liever totdat ik iemand vind waarmee ik en serieuzere relatie wil. Al moet ik bekennen dat ik al enige vriendjes-voor-een-week-of-dag gehad heb.
We praten een tijdje en lachen om onzinnige dingen. Gewoon lekker wat om ons heen kijken en eventueel commentaar leveren over wat mensen. “hé twinsisters! Ik kan wel wat hulp gebruiken!”¯ roept Anton rond een uur of twaalf. Het is inmiddels al wat drukker en de bar is al helemaal vol. Grijnzend kijk ik Tim aan. Dit hebben we al eens vaker gedaan. Zo zijn we begonnen met drinken. Helpen achter de bar. Ik loop naar de bar waar Anton de plank voor me omhoog houd terwijl Tim gewoon over de bar heen springt. Beide krijgen we een schort wat we voor binden en ik loop naar de spoelbak waar ik snel glazen af begin te spoelen. Tim loopt naar de klanten achter de bar en begint bestellingen op te nemen. Ze speelt wat met de klanten en hun al aardig aangeschoten koppen en overhandigd ze hun drankjes. Anton is druk bezig met bier tappen en ik heb ondertussen de radio iets harder aangezet. Het is weer super gezellig in de bar en Anton en ik zingen inmiddels al luidkeels mee met de nummers die te horen zijn. Het is dan ook jammer als het half drie is en we toch echt richting huis moeten. “moeten jullie anders een lift hebben?”¯ vraagt Anton. “als het kan graag zelfs! We willen liever niet te laat thuis zijn. Vorige keer hebben we namelijk flink op onze donder gehad van Martin.”¯ Anton fluit even en knikt naar een jongen van rond de vijfentwintig. “hé Mille, kun jij deze twee dames misschien thuis afzetten?”¯ de jongen knikt. “zet het maar op mijn kosten!”¯ roept Anton en hij propt snel nog een briefje van twintig in onze handen. “voor het helpen dames.”¯ We bedanken Anton hartelijk en geven hem onze schorten. Snel lopen we achter de jongen aan die ons begeleidt naar wat blijkt, zijn taxi. We worden netjes voor ons huis afgezet en vervolgens sluipen we zachtjes naar binnen om Martin niet te wekken. “hoe groot gaat die van jou worden?”¯ vraagt Tim als we eenmaal in onze kamer zijn. Vragend kijk ik haar aan en zij wijst naar mijn shirt. “die hangover.”¯ “haha, lang niet zo groot als ik vermoed.”¯ Zeg ik lachend. Tim lacht ook. “wel, ik denk dat de mijne stukken groter is dan ik denk. Ik kreeg nogal wat gratis drankjes aangeboden.”¯ Vandaar dat ze haar vest uitgedaan had! Oké, ik had het vanavond dus goed. Het is onwaarschijnlijker om Tim in een rokje te zien dan dat ze haar vrouwelijke kanten laat zien!
Tim:
het weekend werd gevuld met veel uitslapen. Zaterdag kwam ik er pas rond een uur of vier uit met een giga kater. Misschien had ik van die prosecco af moeten blijven. Lekker spul trouwens. Een fles drink je zo weg! Met gevolgen dus…
zondag werd gevuld met voor mij skaten in het park, voor Jill poppenjurkjes maken en voor Martin met het slapen bovenop allerlei formulieren. Heerlijk zijn die weekenden dan. Maar ze heten niet voor niets zo. Week einde om weer een nieuwe week te starten. Helaas…
“wat moet ik aan?!”¯ de zoveelste keer… Jill heeft weer eens kledingnood. Ik hijs mijn broek op en loop naar haar enorme kledingkast. Ik zeg het je, die meid heeft teveel kleren! “deze.”¯ Zeg ik simpel terwijl ik een shirt pak wat ze zelf toegetakeld heeft. Een grijs shirt met een heleboel scheuren erin die dicht worden gehouden met veiligheidsspelden. Jill knikt dankbaar en vist ergens een wijdvallende spijkerbroek. Die van mij is wijder. Ik heb het niet zo op strakke kleding. Behalve shirts dan. Vandaag heb ik alleen gekozen voor een iets losser shirt met daaroverheen een zwart vest met fel blauwe en witte figuurtjes. En natuurlijk een van mijn paren sneakers. Vandaag een stel witte met zilveren randjes, grote voorflap waar mijn broek inpast aan de voorkant en natuurlijk, een stel superopvallende regenboogveters en smiley veters. Niet over het hoofd te zien. Ik slenter naar de badkamer en wacht tot Jill komt voor haar make-up. Als ze eenmaal haar tanden gepoetst heeft en haar gezicht gewassen haalt ze een hand door haar haar. Hatelijk gewoon! Haar haar zit gewoon goed na één beweging! En dat terwijl ik een kwartier lang sta te prutsen voordat mijn dreads in een lage staart zitten.
Snel lopen we naar beneden en pakken onze benodigdheden. Ik maak ontbijt terwijl Jill onze broodtrommels inpakt. Cornflakes met melk. Snel naar binnen schrokken en vervolgens alweer jassen aan, tassen pakken en naar de bushalte lopen.
Vandaag is het rustiger in de bus. Dit mede doordat iedereen het eerste uur vrij heeft vanwege onderhoud aan de school en wij hierna normaalgesproken een tussenuur hebben wat dus inhoud dat we de eerste twee uur vrij hadden. En de bussen na het eerste uur zijn over het algemeen niet zo druk bevolkt.
Definitieve roosterwijziging. Vrijdag achtste uur voortaan op maandag het vierde uur. Fijn. Dit houdt in een blokuur wiskunde met een pauze ertussen. Dit kregen we te horen toen we eenmaal op school waren. Het is tamelijk onrustig in de klassen en mijn humeur is vrij laag gezakt. Het weekend was te mooi om waar te zijn. Die nieuwe leerlingen zijn geen nachtmerrie.
“ik snap niet waarom hij die vier daar neerzet.”¯ Zegt Jill na een paar minuten doelloos naar het bord gestaard te hebben. “volgens mij is dat om die vier daar aan te geven.”¯ Zeg ik. “ja maar dat is onzin, dan had hij beter een twee kunnen nemen. Dat is effectiever voor de uitkomst.”¯ Onze leraar kijkt ons verstoord aan. Hij gaat weer verder en even later wijs ik naar het bord. “kijk, met die vier kun je dat getal daar bewijzen. Het is nodig voor het beredeneren.”¯ De leraar kijkt weer boos onze kant op. “moet daar niet een nul weg? Zo klopt de hele berekening niet meer.”¯ Zucht ik zachtjes. De leraar werpt ons weer een blik toe. Opeens moet Jill niezen. “ja, en nu ben ik het zat. Dames Kaylitz, uit elkaar!”¯ verbaasd kijken we onze leraar aan. Ik haal mijn schouders op en Jill komt zuchtend overeind. “waar?”¯ vraagt ze terwijl ze zoekend om zich heen kijkt. “lege tafel daar.”¯ Zegt de leraar wijzend op de enige twee lege banken in het lokaal. Jill neemt zuchtend plaats twee banken voor mijn tafel en ik bonk met mijn hoofd op de tafel. Waarom? Waarom zijn maandagen uitgevonden. Nu is er al helemaal geen lol meer aan wiskunde. Gelukkig gaat de bel al snel. Ik pak mijn tas en laat mijn boeken liggen. Samen met Jill lopen we naar de kantine toe. Daar is het een drukte van jewelste. Vooral rond de tafels bij de automaten. Ik kan niet eens normaal naar een van de automaten lopen voor een blikje sprite! Vandaar dat Jill en ik het liefst op de gang zitten. Daar is het minder druk. Jill staat te wachten terwijl ik de nummers intik voor mijn blikje fris. Plots krijg ik een duw tegen mijn schouder waardoor mijn blikje door de lucht gaat. Net op tijd weet ik het te vangen. “beetje uitkijken graag eikel!”¯ roep ik chagrijnig terwijl ik zonder ook maar te kijken wie het is weg been naar Jill. Als ik eenmaal bij haar mijn blikje open spuit een fontein van schuim omhoog. Geschrokken houd ik het blikje voor me uit en wacht tot het uitgesputterd is. Jill begint te lachen. “door een of andere idioot ben ik mijn sprite kwijt!”¯ roep ik boos terwijl ik het blikje met flink geweld de prullenbak insmijt. Jill lacht nog steeds en ik geef haar een dreun tegen haar schouder. Nog steeds lachend verlaat ze de kantine terwijl ik nu met superchagrijnig humeur haar achterna loop.
Een enorme mensenmassa verzamelt zich ineens in de gang. Als deze wat voorbij is komt er een meisje naar ons toe. “zeg, zijn jullie niet die nieuwelingen?”¯ vraagt ze. Bijna vervloekend kijk ik haar aan. Hoe haalt ze het in haar hoofd nu nog zoiets te vragen. Ze ziet toch dat mijn kop op onweer staat?! Jill valt tegen haar uit. “nee, wij zijn niet die nieuwelingen! We lopen hier al vier jaar rond! En ga nu niet zeggen dat we hun uiterlijk gejat hebben! Voor de zoveelste keer, we zijn geen kopieën van een stel irritante rotgasten die een beetje sterrenstatus hebben!”¯ het meisje kijkt ons geschrokken aan en loopt snel weg. Ik merk dat de mensenmassa aan het einde van de gang een beetje geschrokken onze kant op kijkt en dan snel weer verder draaft. “serieus, de eerste die dit nu nog gaat zeggen wil ik in elkaar beuken.”¯ Mopper ik. Jill ploft weer naast me neer. “ik had al een hekel aan die Tokio Hotel gasten, maar nu groeit dat echt met de minuut!”¯ mensen lopen voorbij ons maar we letten er niet eens meer op. Ons humeur is nu helemaal tot beneden het nulpunt.
De bel gaat en Jill staat in een soepele beweging op. “kom, nog een uurtje wiskunde.”¯ Zuchtend sta ik ook op en doe mijn capuchon op. Samen lopen we naar ons lokaal. “Kaylitz, zelfde opstelling als net.”¯ Roept onze leraar zodra we binnen zijn en ik zucht dramatisch. Kom op zeg. Ik laat me neer ploffen bij het achterste tafeltje en Jill gaat twee tafels daarvoor zitten. Hopelijk gaan vijftig minuten snel om. Als de klas druk bezig is met de aantekening van het bord overpennen word er op de deur geklopt. Ik doe niet eens moeite om op te kijken. Vast de decaan voor een of ander blabla geval voor de leraar. “ga daar maar zitten.”¯ Hoor ik de leraar zeggen. Plots ploft er iemand naast me neer. “hé, ben jij niet het meisje van de automaat die…”¯ Met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik op en schrik me rot als ik zie wie er naast me zit. Mijn capuchon glijdt naar achter en de jongen die naast me is komen zitten schrikt zo te zien ook. “what the hell is dit!”¯ hoor je niet twee keer maar wel vier keer door het lokaal heen galmen. De klas kijkt geschrokken op en geroezemoes stijgt op. Ik kijk recht in een paar hazelnoot bruine ogen waarin ik mezelf kan zien. Maar daar schrok ik niet van. Het gaat om het totaal uiterlijk van de persoon naast me. Rechte neus, volle lippen, lippiercing, wijde kleding, en bovenal een dikke bos dreadlocks in een hoge staart met een bandana erover. Bijna een evenbeeld van mezelf! We blijven elkaar geschrokken aankijken tot er plots en doffe bonk in het lokaal klinkt en ik opkijk. Mijn zusje ligt op de grond en haar stoel staat ook niet helemaal niet zoals het hoort. Nog enger is het als ik de persoon naast haar zie. Zwart, halflang haar met blonde plukjes, gestijld op de schouders, dezelfde rechte neus, volle lippen en hazelnoot bruine ogen als de jongen naast me, een wenkbrauwpiercing, gothic-achtige kleding en wat me vooral opvalt, is dezelfde gelakte nagels zoals Jill ze vaak heeft. Zwart met witte randjes. Jill krabbelt overeind en geeft me een geschrokken blik die genoeg zegt. Dit zijn die nieuwelingen?! Die klonen zitten bij ons in dezelfde klas?!
Onze docent roept om orde en al snel gaat de klas weer aan het werk. Ik probeer weer van de schrik te bekomen en richt me op mijn werk. De jongen naast me zegt gelukkig niets. Ik moet even niet hebben dat er tegen me gepraat word. Zeker niet door iemand aan wie ik een hekel heb doordat wij daardoor als klonen gezien worden. Als de bel gaat sta ik snel op en spurt naar Jill toe die al even verbaasd naar mij toe komt. “dit is eng.”¯ “heel eng.”¯ Suggereer ik.
Nog maar een enkel uurtje. Er blijken twee uur te vervallen. Mazzel vandaag dus. We lopen het bio lokaal als een van de laatste binnen en ik sluit de deur achter me dicht. “ah de nieuwelingen.”¯ Boos draai ik me om. Ik zie de nieuwelingen al zitten op de normaal gesproken lege plaatsen voor ons. Dan kijk ik naar de leraar. “kom maar verder hoor. En stel jullie even voor.”¯ Mijn knokkels beginnen wit te worden door de vuisten die ik gespannen heb. “meneer Bron, we zijn niet de nieuwelingen verdomme.”¯ De leraar kijkt ons geschrokken aan. “och het spijt me Jill. Ik had het…”¯ “niet gezien nee. Rot nu maar op met die excuusjes. Ik ben het nu al spuug zat dat we telkens voor klonen worden uitgemaakt. Start die klote les nou maar en laat ons met rust.”¯ Zelf kijk ik ook wat geschokt naar Jill. Normaal heeft ze keurige taal. Maar nu is ze dus echt pis chagrijnig. We lopen naar onze vaste plaatsen. “en dit alles door zo’n stel kloothommels.”¯ Mompelt Jill. De kinderen die het gehoord hebben beginnen onmiddellijk te fluisteren. De twee jongens voor ons buigen zich over hun boeken heen en lopen lichtjes rood aan. Pech voor hen dan. Dankzij hun hebben wij al bijna anderhalve week gezeik!
Als de bel eindelijk klinkt worden we naar voren geroepen door onze leraar. We moeten ons verantwoorden voor ons gedrag. Na een slap excuusje over een kater in combinatie met slechte cijfers en een rothumeur laat de docent ons eindelijk gaan. Snel haasten we ons naar onze kluisjes en rennen zowat naar de bushalte. Net als we zien hoe de twee nieuwelingen instappen en de deuren sluiten komen we aan en rijd de bus gewoon weg. Dit geloof je toch niet! “verdomme! Pokke prut pleuris bus! Waarom hebben wij dit?!”¯ gil ik zowat uit terwijl ik tegen het bankje in het bushokje trap. Een stel bruggers die zo te zien ook vroeg uit zijn en naast ons staan kijken me geschrokken aan en schuifelen voorzichtig iets uit onze buurt. Jill legt haar hand op mijn schouder om me te kalmeren. “kom, we gaan wel lopen.”¯ Mompelt ze als een conciërge dreigend naar ons toe loopt. Gedwee laat ik me mee voeren. Een portie strafwerk en nog eens het plein mogen vegen kan ik er nu niet bij hebben. Ik hijs mijn tas wat hoger en samen lopen we de weg die de bus normaal rijdt. “wat een rotdag.”¯ Zucht ik. Jill knikt. “ik vond het dood eng die jongens.”¯ Mompelt ze na een tijdje. Nu knik ik. “zeg dat wel, nu snap ik wel een beetje wat ze bedoelen met klonen.”¯ We schudden tegelijk onze hoofden. “we will surfive.”¯ Zegt Jill op een zangerig toontje en ik lach even. “we will surfive and kick some ass!”¯ gelukkig, we kunnen nog lachen na vandaag.
Reacties:
oh my gott dis hilarisch!
en ik wil die pleurisbus leksteken
mr SNEL verdeeer
oh mijn god, dit gaan ze gee van alle vier leuk leuk vinden...
snel verder!!!
ow woww xd
ga plat hier
dat Jill van der stoel dondert toen ging ik plat ja [ heb ik wel vaker ja als iemand van zen stoel dondert ,, als ik het zie of als ik het lees of hoor xd ]
maar i want more!!!