FanFic.nl

Tell me why! (jonas brothers)

deel 6: te laat!

Joe pov:
Ik was vroeg wakker. Eerder dan normaal. Vandaag was dan ook onze laatste dag. Frankie en pa waren gisteren al naar Amerika gevlogen, omdat Frankie alweer naar school moest. Maar wij hadden nog één dag. We zouden wat met z’n allen gaan doen. Ik had alleen nog geen idee wat. Ik zocht op internet of er nog leuke films draaiden. Er draaiden vooral veel Horrorfilms. Ik liet het aan de jongens zien. ‘Ik vind het best’ zei Nick. ‘Ja, jij wel. Kan je zeker een arm om Jennifer heenslaan als ze het eng vindt’ zei ik. Kevin moest lachen. ‘ Moet jij zeggen. Jij zou niets liever willen dan een arm om Sascha heenslaan. Heb ik gelijk of niet?’ Zei Nick . Ik moest blozen. Ik wou net iets terugzeggen toen er op de deur werd geklopt. ‘Ik doe wel open’ toen ik de deur open deed schrok ik. Sascha stond voor de deur. Zou ze wat gehoord hebben? Blijkbaar zag ze dat ik schrok want ze begon te lachen. ‘Zit m’n haar niet goed of zo?’ ‘nee, nee. Dat is het niet. Je haar zit perfect’ ik zag dat ze bloosde. ‘Ik had je alleen nog niet zo vroeg verwacht. Waar is Jennifer?’ ‘Oh, die komt wat later. Mag ik wel binnenkomen of moet ik buiten wachten?’ ‘Tuurlijk mag je binnenkomen’ riep kevin over mijn schouder. Ik deed de deur iets verder open en ze liep langs me heen. Ze rook lekker.
*tijdsprong - 2 uur later -*
Nick liep heen en weer te ijsberen. Jennifer was er nog steeds niet. Hij bleef maar aan Sascha vragen of ze echt gezegt had dat ze zou komen. ‘Nick, hou is op met dat ijsberen! Ik word er gek van.’ ‘ze komt heus wel’ maakte Kevin mijn zin af. ‘Weet je wat anders bel ik haar wel even’ voordat Nick kon zeggen dat dat nou ook weer niet hoefde had ik de telefoon al aan mijn oor. Na dat hij een paar keer was overgegaan nam ze op.

Jennifer pov:
Ik kwam net uit het kantoor van mijn ouders. Ik wou eigenlijk m’n ontslag indienen, maar zoals gewoonlijk waren ze er weer niet. Dus had ik een brief geschreven en hem op het bureau neergelegd. Zo zouden ze hem zeker lezen. Ik pakte m’n tas van de balie en wou net de deur uitlopen toen ik gebeld werd. “joe”� stond er op het display. Ik nam op: ‘sorry dat ik zo laat ben. Ik moest nog wat doen op kantoor’ ‘ maar je bent toch vrij vandaag’ hoorde ik joe aan de andere kant van de lijn zeggen. ‘ Ja, ben ik ook. Maar ik moest even wat afhandelen’ ‘wat dan?’ Ik moest lachen ‘niet dat het jou wat aangaat, maar goed ik heb ontslag genomen’ ‘wat?’ Net toen ik wou uit gaan leggen waarom. Hoorde ik achter me gestommel. Toen ik me omdraaide stond daar ‘Damiën’ zei ik blijkbaar hardop. Ik drukte de telefoon uit en wou naar de deur lopen maar damiën hield me tegen.

Sascha pov:
Vanochtend vroeg kreeg ik een smsje van jennifer. Dat ik maar alvast moest gaan. Dat zij nog even wat wou afhandelen op kantoor. Ik stuurde haar terug dat het goed was. Ik besloot om me maar aan te gaan kleden. Gisteren had jennifer het eindelijk uitgemaakt met damiën. Ze was opgelucht zei ze. En ik ook. Ik vond altijd al dat die jongen niet goed voor haar was, maar zij wou niet luisteren. Nu heeft ze gelukkig ingezien dat hij fout is. Ze had ook na gisteren niks meer gehoord van hem. Dat vond ik wel vreemd. Damiën was daar helemaal geen type voor. Toen ze zei dat ze hem geslagen had moest ik lachen. ‘Wat nou?’ Vroeg ze beledigd. ‘Niks, ik zag het alleen even voor me’ toen schoot zij ook in de lach. Ik liep de deur uit. Het was best koud buiten voordat het midden in de zomer was. Toen ik richting het hotel liep dacht ik aan Joe. Jennifer had gezegd dat hij me leuk vond. Zou dat echt zo zijn? Ik was zo in gedachten dat ik straal het hotel was voorbijgelopen. Snel rende ik terug en liep naar binnen. Ik wist hun kamernummer dus liep ik rechtstreeks door naar boven. Eenmaal daar aangekomen klopte ik op de deur. Joe deed open. Hij zag er geweldig uit. Ik zag dat hij schrok. Ik moest lachen ‘Zit m’n haar niet goed of zo?’ Ik begon al aan mijn haar te zitten. Gelukkig zag dat er niet raar uit ‘… ik wist alleen niet dat je zo vroeg zo komen’ ik keek op mijn horloge. Het was nog maar half 9. ik had vanochtend helemaal niet op de klok gekeken. Gelukkig mocht ik wel binnenkomen. Stel je voor dat de helft nog sliep. We waren al 2 uur op Jennifer aan het wachten. Ze was er nog steeds niet. Ik begon me nu al lichtelijk zorgen te maken. Nick ook zo te zien. Want hij kon maar niet stoppen met ijsberen. Joe werd er duidelijk gek van. ‘Nick, hou is op met dat ijsberen! Ik word er gek van.’ ‘Ze komt heus wel’ maakte Kevin zijn zin af. ‘Weet je wat anders bel ik haar wel even’ zei Joe en hij stond op om haar te bellen. Even later hing hij op. Dat is vreemd. We waren midden in gesprek en toen hing ze zomaar op het enige wat ze zei was ‘damiën. Maar ik ken helemaal geen Damiën’ Nick en ik keken elkaar aan. Ik zag dat hij hetzelfde dacht als ik. Vervolgens rende hij de kamer uit. ‘Wat heeft die nou?’ wie is Damiën?’ joe keek me aan. Hij had mooie ogen. Snel dacht ik weer aan Jennifer. Ik legde ze het hele verhaal. Toen ik klaar was. Zaten ze me met open mond aan te gapen. ‘We moeten er naar toe’ Joe stond al op. ‘gaan jullie maar ik blijf hier’ zei kevin. ‘voor het geval dat ze hierheenkomt’. Joe en ik knikte en liepen de deur uit. Nu was ik allen met hem. Het was alleen niet het goede moment. Stomme Damiën!

Reacties: