Hoofdcategorieën
Home » Naruto » BANG~relation » ~Misunderstanding each other~
BANG~relation
~Misunderstanding each other~
Een beetje beschaamd loop ik naast Subarashii. Wat heeft hij opeens? Nog steeds heeft hij zijn arm over mijn schouder. Mensen die langslopen kijken ons na. Twee oude dametjes moesten zelfs om ons giechelen. We lijken zo wel een koppel. Nee wacht. Een koppel! Ik schut zijn arm meteen van mijn schouder. Hij kijkt mij verbaasd aan.
“Is er iets?”ť vraagt hij.
“O, nou ik… uhm… de tas is wat zwaar”ť zeg ik met een blos op mijn wangen.
Hij glimlacht.
“Laat mij hem dan maar voor je dragen”ť zegt hij.
Hij neemt mijn tas over en zonder nog een woord te wisselen lopen we naar het park. Het park is nog niet zo rustig als gisteren. We gaan op het zelfde bankje zitten. Subarashii pakt de tas uit en kijkt bewonderend naar al het lekkers. Snel neemt hij een hap van een rijstbol.
“Fwat fekker!”ť zegt hij nog met zijn mond vol.
Hij kijkt mij bewonderend aan.
“Fheb jij dit gefaakt?”ť
Ik moet lachen omdat hij met al die rijst in zijn mond heel anders klinkt.
“Nee, mijn vriendin heeft dit gemaakt”ť zeg ik zonder erbij na te denken.
“Vriendin fè?”ť zeg hij.
Ik denk aan Konan. Kan ik haar echt al als vriendin beschouwen?
“Mijn vriendin ja”ť zeg ik.
Hij knikt en neemt enthousiast nog een grote hap. Ik pak wat dango en begin dat op te eten. Eigenlijk heb ik hier geen tijd voor. Ik ben opzoek naar die jongens. Ik schrik uit mijn gedachte als Subarashii weer zijn arm om mijn schouder legt. Hij slikt zijn rijst door.
“Wat een mooie dag hè?”ť vraagt hij.
Ik kijk naar de lucht, die is bij strak blauw. De zon schijnt gelukkig niet te fel en er staat een zacht koel windje.
“Het weer is mooi ja”ť zeg ik.
“Ik had het niet zo zeer over het weer”ť zegt Subarashii.
Ik begrijp niet echt wat hij daar mee bedoeld maar vraag er maar niet naar.
“Hé, Subarashii. Weet jij toevallig iets over die jongens die mij gisteren achterna zaten?”ť vraag ik om er voor te zorgen dat ik toch nog iets van die jongens te weten kom.
Subarashii trekt een zuur gezicht alsof hij plots een vieze smaak in zijn mond heeft.
“Wel iets ja”ť zegt hij.
Ik wacht tot hij verder verteld maar dat doet hij niet.
“Nou, vertel”ť dring ik aan.
Hij kijkt mij aan en trekt een wenkbrauw op, maar laat hem dan weer zakken en trekt een serieus gezicht.
“Het is beter bij ze uit de buurt te blijven. Iedereen die maar een beetje opvalt verdenken ze er van in de Akatsuki te zitten”ť zegt hij.
Er gaat een schok over mij heen.
“De Akatsuki?!”ť vraag ik geschokt.
Hij kijkt mij even onderzoekend aan.
“De Akatsuki ja. Je weet wel, die duivelse organisatie”ť zegt hij.
Ik zie zijn haat gloeien in zijn ogen. Diep van binnen doet het me erg pijn dit te horen over de Akatsuki, maar hij heeft gelijk. Onze organisatie is niet bepaald vol met bomenknuffelaars. Op misschien Zetsu na dan.
Ik wend mijn gezicht van Subarashii af en staar naar de grond.
“Ja, ze zijn echt vreselijk”ť zeg ik zo echt menend mogelijk.
Subarashii knikt zo instemmend dat het lijkt alsof ik net een test heb doorstaan. Zou hij mij er soms van verdenken dat ik in de Akatsuki zit.
“Laten we het alsjeblieft ergens anders over hebben”ť zegt hij.
Ik kink ja. Ik pak een waterfles en drink er flinke teugen van.
“Heb je een vriendje?”ť vraagt Subarashii plots.
Ik spuug mijn water meteen weer uit en begin hevig te hoesten. Subarashii klopt op mijn rug tot ik ben gestopt met hoesten.
“Niet echt”ť zeg ik als ik klaar ben met hoesten.
Hij trekt een wenkbrauw op en trekt een schuine grijns.
“Is dat soms erg?”ť vraag ik.
“Je hoort mij niet klagen”ť zegt hij.
Plots heb ik er genoeg van zijn arm om mijn schouder en zijn rare praatjes. Ik sta op en laat zijn arm van mijn schouder vallen. Weer lijkt hij geschokt.
“Is er iets?”ť vraagt hij weer.
Ik draai me naar hem om en kijk hem recht aan.
“Waarom doe jij zo?”ť vraag ik.
“Hoe bedoel je?”ť vraagt hij werkelijk verbaasd.
“Waarom leg je je arm om mijn schouder? Waarom vraag je of ik een vriendje heb? Waarom doe je dat soort dingen?”ť vraagt ik nu wat geïrriteerd.
Hij kijkt mij vol verbazing aan.
“Is dat je dan niet duidelijk?”ť vraagt hij.
Ik rol met mijn ogen.
“Nou duhh. Anders zou ik het toch ook niet aan je vragen”ť zeg ik.
Hij staat ook op van de bank en komt voor me staan. Met zijn handen houd hij me vast, maar hij drukt zich niet tegen mij aan. Hij kijkt mij met een bijna smekende blik aan.
“Dus je voelt niet het zelfde voor mij?”ť vraagt hij.
Ik frons mijn wenkbrauwen. Ik snap er nu helemaal niets meer van.
“Waar heb je het over?”ť vraag ik.
Hij laat mij los en laat zijn armen langzaam zakken.
“Laat maar. Ik moet gaan”ť zegt hij.
Zonder verder oogcontact te maken loopt hij langs me. Even kan ik niets anders dan verlamt stil staan, maar zodra mijn spieren weer reageren draai ik mij vliegensvlug om.
“Subarashii! Wacht!”ť roep ik.
Zonder achterom te kijken rent Subarashii van mij weg. Ik ren hem achterna. We rennen weg van het park. Ik laat mijn spullen liggen, ze kunnen mij niet schelen. Ik moet Subarashii stoppen en mij verontschuldigen, wat ik dan ook fout heb gedaan. We rennen door brede straten, smalle straten, steegjes en springen zelfs over een beekje. Ik haal hem maar niet in. Alle mensen staren ons na, maar wat kan mij dat nou schelen. Ik moet hem stoppen! Als we een het bos in rennen voel ik een angst opkomen. Wat als we nou tegen de geheime Aaktsuki-basis aanlopen?! Dan is dat ‘geheime’ er wel vanaf. Nu zijn er nog meer redenen om hem te stoppen.
“Subarashii! Stop! Alsjeblieft!”ť roep ik.
Plots springen en twee zwarte schimmen uit de bosjes. Een links van mij, een rechts. Voor ik door heb wat er gaande is pakken ze mij met hun handen vast en drukken ze mij tegen de grond. De lucht word met een klap uit mijn longen geslagen.
“Subarashii…”ť
Reacties:
kumo is niet erg snel van begrip,
maar wel leuk hoofdstuk!
snel meer!!!
Win.
Kumo is een beetje traag vandaag, neh?
Lezers: JA NOGAL.
Ik: Zei het toch 8D
Maar wel leuk hoofdstuk! Euh, niks op aan te merken, nog aan het zwijmelen over mijn Urahara-foto, hurrhurr <3
-xXx-