FanFic.nl

Morgenrood {afgelopen}

38.Irina

‘Alice, wat is er?’ vroeg hij nog een keer. Hij rammelde me zachtjes door elkaar.
‘Jasper, rustig,’ zei ik en glimlachte naar hem. ‘Het is niets, alleen maar beter zelfs.’
Hij zuchtte van opluchting. ‘Wat heb je gezien?’ vroeg Bella.
‘Irina. Ze komt het bijleggen met ons,’ zei ik hyper. Iedereen zuchtte van opluchting.
‘Gelukkig,’ zuchtte Carlisle. ‘Tanya en Kate zouden erg blij zijn als ze ook naar hun zou gaan.’
‘Ja, sinds onze bruiloft heb ik haar niet gezien en volgens mij hun ook niet,’ zei Edward dit keer.
‘Ik ben zo blij dat ze het komt bijleggen met ons. Ik mis haar,’ zei ik en meende het terecht. Vroeger, voordat Bella Edward’s vriendin was, trok ik bijna altijd met haar om.
Maar ze kon niet altijd komen en ik kon niet altijd naar haar komen.
‘Wanneer komt ze,’ vroeg Esmé.
‘Ik weet niet. Het enige wat ik zag is dat Irina deze kant opkwam en het goed wilde maken met ons.’
‘Nou ja, we zien het wel als ze komt.’
‘Mmm… ja.’

4 uur later

‘Bella?’ zei Edward door de telefoon. Bella ratelde gelijk door de telefoon en Edward’s gezicht vertrok.
‘We zijn er binnen dertig seconden,’ zei Edward en schoot de voordeur uit. Hij knikte onderweg naar Carlisle dat hij mee moest komen.
Hij schoot achter Edward aan en ze verdwenen in het dichtbegroeide bos.
‘Wat is er met hun?’ vroeg Emmet wijzend naar buiten. Ik haalde m’n schouders op.
‘Ik weet het niet. Vast iets met Bella of Nessie.’
‘Dan hoeft Carlisle toch niet mee?’
‘Ja, weet ik veel. Waarom vraag je het aan mij?’
‘Omdat jí­j de helderziende hier bent.’
‘Ja dat zal vast,’ mompelde ik. Hij lachtte zijn bulderende lach en gign met Rosalie naar boven. Die twee zouden we voorlopig niet meer zien.
Jasper kwam tegelijkertijd de trap afgelopen en ging naast me zitten op de witte bank. Hij sloeg z’n armen om me heen.
‘Waar is Edward? Ik moet hem iets vragen.’
‘Hij is met Carlisle naar Bella.’
‘Waarom?’ vroeg hij afwezig.
‘Ik weet niet. Edward schoot ineens de deur uit en…’
Ik hield abrupt op met mijn zin toen ik een visioen binnenkreeg.
‘Oh nee,’ mompelde ik. Voor Jasper iets kon vragen was het beeld al weg en begon ik al te praten.
‘Irina. Ze is verdrietig. Ze komt niet meer naar ons. Ze heeft iets gezien in het bos.’
‘Wat? Wat, Alice, wat?’ vroeg Jasper smekend.
‘Ik weet het niet. Het ging zo snel.’ Ik zei het wel, maar iets diep in me, zei dat het iets te maken had met Renesmee.

Reacties: