FanFic.nl

Tell me why! (jonas brothers)

deel 8: afscheid

Nick pov:
Vandaag was het zover. We moesten afscheid gaan nemen. Toen ik vanochtend wakker werd, wist ik gelijk dat ik dit ging missen. Wakker worden en dan weten dat het meisje dat je leuk vind een paar straten verderop woont. Straks in Amerika zal dat heel anders zijn. natuurlijk lopen daar ook zat meisjes rond, maar Jennifer was normaal en nuchter, niet zoals al die Amerikaanse meiden. Die springen bijna op je als je voorbij loopt. Jennifer reageerde normaal, ze had natuurlijk ook van alles aan haar hoofd. Nu stonden we op het vliegveld te wachten tot de meisjes kwamen, ze moesten wel snel komen. Ons vliegtuig kon namelijk ieder moment komen en dan was het gedaan. Ik zag dat Joe ook niet vrolijk was. Dat zou ook de eerste keer zijn. net toen ik wilde vragen wat er was, wees Joe naar de deur. Er kwamen twee meisjes op ons afgerend. Even was ik bang dat het twee hysterische fans waren, maar toen ze dichterbij kwamen zag ik dat het Jennifer en Sascha waren. Gelukkig maar. Ik had namelijk geen zin om op de dag van ons afscheid belaagd te worden door fans. Zij waren natuurlijk ook wel fans, maar anders. ‘Sorry, dat we zo laat zijn. Sascha moest zich wel tien keer omkleden’ zei Jennifer. ‘Geeft niet, ik ken er nog één’ ik wees naar Joe. Ze moest lachen ‘ze zouden een goed koppel vormen’ nu moest ik ook lachen. ‘Nou, dit was het dan’ zei ze opeens serieus. Moest ze dat nou zeggen? Maar ze had wel gelijk ‘ja, dit was het dan’ ik gaf haar een knuffel. Ze rook lekker. Ik drukte haar stevig tegen me aan. ‘ik ga je missen’ fluisterde ze in m’n oor. Vanbinnen werd ik gek. Ze gaat me missen. Ze gaat me missen gilde er een stemmetje in mijn hoofd. ‘Ik jou ook, maar we kunnen contact houden via de chat en zo’ ik liet haar los. Ook al zou ik dat nog lang niet willen. Ik pakte een papiertje en schreef m’n e-mail adres op. Daarna gaf ik Sascha ook nog een knuffel. Toen we allemaal afscheid hadden genomen was het echt tijd om te gaan. ‘Nou, doei’ zei Kevin die als enige nog een beetje vrolijk was. Hij wou natuurlijk naar Amerika, want daar zat Daniëlle natuurlijk op hem te wachten. Ergens begreep ik het ook wel. De oproepster riep dat we naar het vliegtuig moesten komen. ‘Dag’ zei Sascha terwijl ze probeerde haar tranen in te houden. Ze keek naar Joe. Die zouden op een dag nog wel een stelletje worden. We draaiden ons om en liepen langzaam naar het vliegtuig. Toen we ons nog een keer omdraaiden, zag ik dat Sascha stond te huilen en dat bij Jennifer de tranen inmiddels ook over haar wangen stroomden. Ik zou terug willen rennen en haar troosten, maar het kon niet. Dat zou niet kunnen ten opzichte van Kevin en Joe. In plaats daarvan zwaaide ik. Ik zag hoe ze ook langzaam hun hand optilde en probeerde om zo vrolijk mogelijk te zwaaien. Dit was het dan.

Reacties:

saphira zei op 15 aug 2010 - 19:53:
OMJ!