FanFic.nl

Everytime We Touch

2. Kisses to dear Alice, Aro.

Ik nam Alice' gezicht in mijn handen.
'We moeten het ze vertellen,'fluisterde ik. Ze knikte.
'Ja...' Ze drukte haar hoofd even tegen mijn borst aan, haalde diep adem en concentreerde zich.
Ik wist dat ze nog één keer in de toekomst ging kijken. Waarschijnlijk om te kijken of het op vechten uit liep. Ze keek me aan.
'Er ligt een brief thuis voor ons. Meer zag ik niet.' Het klonk bijna alsof ze haar excuses aanbood.
'Het is oké, lief.' Ik pakte haar hand weer beet. 'Laten we gaan. Ik wil weten wat er in die brief staat.' Ze zuchtte eventjes, en we liepen toen rustig verder.

Binnen
Er ligt inderdaad een brief op de mat. Net binnengekomen, anders was het alwel verwijderd, dan had iemand andersh em al gelezen. Ik raapte hem op. Alice keek bang naar de envlop-waarschijnlijk wist ze al wat er in stond.
'Zal ik hem hier openmaken?'vroeg ik aan haar. Ze schudde haar hoofd.
'Nee. Niet hier. Ergens anders. In de woonkamer.' Ze klonk angstig. Ik sloeg mijn arm om haar heen, en gaf haar een klein kusje net boven haar oor.
'Rustig maar,'fluisterde ik. 'Het komt wel goed.'
In de woonkamer zaten Emmett, Rosalie, Carlisle, Esmé en Edward naar CNN te kijken.
Er was een vliegtuig neergestort in China of zo iets.
'Er is een brief,'zei ik. Ze keken meteen op. 'Van de Volturi,'vulde Alice aan. Esmé leek te schrikken.
'Maak hem open,'commandeerde Carlisle. Ik deed wat hij zei, en las voor:
'Gegroet, lieve Cullens!
Binnenkort zullen wij weer eens op bezoek komen. Puur voor de gezelligheid-er gebeurt hier niet zoveel in Italië. Wij zullen een geschenk meebrengen, en hopen dat jullie het zullen waarderen.
En verder, ik hoop zeker dat Edward en Alice van gedachten veranderd zijn. Jasper mag meekomen. Wij komen ook daarvoor.
Gegroet, liefs aan Alice,
Aro'
Ik eindigde knarsentandend. Alice leek verontwaardigd. Carlisle probeerde Esmé te troosten, ze was bijna hystirisch. En Edward.. Volgens mij dacht hij er serieus over na.
'Je gaat toch niet?'fluisterde ik zachtjes. Alice schudde haar hoofd.
'Nee. Tuurlijk niet. Ik hoef niet bij de Eikels Der Eikels.' Ik glimlachtte opgelucht, en kuste haar zachtjes in haar kruin.
'Jasper? Kun je even helpen? Esmé wordt niet rustig.' Ik keek naar Esmé. Ze was bijna aan het hyperventileren. Ik concentreerde me even-ook í­k moest me concentreren, ja- en toen werd ze rustig. Ze drukte haar hoofd tegen Carlisles borst aan en begon te snikken.

Ik las de brief nog eens.
Liefs aan Alice Liefs aan Alice, Liefs aan Alice.. De zin bleef door mijn hoofd malen. Toen gaf ik een grom en verscheurde de brief. Dat was dus een manier om me boos te maken.
'Laat ze maar komen,'gromde ik. Emmett keek op, een grijns op zijn gezicht.
'En daar ben ik het mee eens, bro!'

Reacties: