FanFic.nl

Moving, singing, famous BFFs and sadness {Nick Jonas love story}

NO! Why?!

Snel sluit ik mijn laptop af. Na een vlugge blik op de klok besluit ik dat ik nog wel even naar huize Jonas kan gaan. De jongens zullen vast al wel weer thuis zijn. Fluitend loop ik door de achterdeur naar binnen. Ze hadden me verteld dat ik achterom moest gaan, word ik niet lastig gevallen door de paparazzi. 'Hallo?' Roep ik vragend. 'Hey! we zijn in de keuken!' Roept Denise. Als ik in de keuken kom zitten Denise en Frankie het nieuws te luisteren. Uit de gebaren begrijp ik dat de jongens er zo aankomen.

'En nu het nieuws waar we allemaal op hebben gewacht.Het gebeurde in zo'n klein landje en haalde zelfs de U.S.A. Vanochtend is in Nederland op het Saria-College een scholiere neergeschoten. Amir Samor de beruchte seriemoordenaar, stormde de klas in terwijl hij riep: 'Waar is ze?! Waar is mijn dochter?!' Iedereen bleef toen stil en dat viel blijkbaar niet in goede aarde bij Samor. Hij greep Katja Brugge en schoot haar in haar hoofd. Toen stormde hij woest de klas uit. De scholiere heeft het niet overleefd.'

Daarmee eindigde de nieuwslezer.
Ik zit als versteend aan tafel. Katja, Katja, ze is dood. Hoe durft hij?! Eerst mijn leven dertien jaar lang vergallen en dan weer opnieuw beginnen? Ineens voel ik een arm om me heen en merk dat ik oncontroleerbaar zit te snikken. Bruusk sta ik op en ren naar de voordeur.
'Amy.' Hoor ik Denise achter me roepen. Maar ik negeer haar en trek de voordeur open. 'Amy!'Roept Joe blij uit, maar ik ren langs iedereen heen terwijl de tranen over mijn wangen stromen. Ik negeer de paparazzi die druk foto's staan te maken.
Als ik na tien minuten rennen bij de waterval aankom ga ik er snikkend achter zitten. Als ik na een tijdje wat gekalmeerd ben voel ik de woede. Hoe durft hij!? Ik sta op en schreeuw het even uit. Dan draai ik me om naar de muur achter me en beuk er tegenaan. Ik voel de pijn niet en beuk maar door. Het bloed stroomt in straaltjes over mijn hand en op de muur. Maar alle pijn is beter dan de pijn om Katja.
Er komt iemand de grot in maar ik kijk niet om en beuk gewoon door. 'Amy'hoor ik de persoon fluisteren. Het is Nick. En nog steeds ga ik door, de tranen lopen over mijn wangen. Dan pakken twee handen mij om mijn middel vast en trekken me bij de muur weg. 'Laat me los!' Gil ik. Terwijl ik om me heen schop en sla. 'Amy.' Zegt Nick weer. 'Amy, kijk me aan.' Langzaam kijk ik hem aan. 'Was Katja een vriendin van je?' 'Beste,' mompel ik terwijl ik weer begin te huilen. Nick trekt me in een omhelzing. 'Shhh, rustig, rustig maar.' Zo staan we daar iets van vijf minuten. Dan laten we ons op de grond zakken. Ik ben uitgeput. Ik leg mijn hoofd op Nicks schouder. 'Gaat het weer een beetje?' Vraagt hij bezorgd. Ik knik. 'Misschien moeten we maar eens naar huis.' Oppert Nick.
Als we achter de waterval vandaan zijn merik ik pas hoe uitgeput ik echt ben. Ik sta te wankelen op mijn benen. 'Ben je moe?' 'Uitgeput,' antwoord ik. Ik leun zwaar op Nick. 'Wacht maar.'
Hé? Wacht maar, wat bedoelt hij? Dan voel ik een arm achter mijn knieën en mijn rug en word ik opgetild. Ik leg mijn hoofd tegen Nicks borst aan en val meteen in slaap.

Reacties: