FanFic.nl

A twincest story?!

34

Tom
Ik doe de deur achter ons dicht en kijk Bill aan.
“Bill, het spijt me echt dat…”�
“Hou je mond jij!”� Hij slaat zijn armen om mijn nek en begraaft zijn gezicht in mijn nekholte.
Hij duwt zich helemaal tegen me aan en ik sla mijn armen ook om zijn lichaam heen. Zijn wimpers die in mijn nek kriebelen zijn mede verantwoordelijk voor de lach die op mijn gezicht verschijn.
“Jij hebt al genoeg gezegd. Ik ben degene die spijt moet hebben.”� Ik wrijf over zijn rug en zijn geur dringt mijn neus binnen, het is een geur die ik nog steeds niet beschrijven kan, zo bovennatuurlijk is het volgens mij.
“Het is mijn schuld, Bill. Jij kon er niets aan doen. Je hoeft je niet schuldig te voelen.”�
“Als ik met je had gepraat, had het nooit zo lang geduurd.”�
“Als Gustav mij niet zo had doen twijfelen had ik waarschijnlijk wat minder gedronken, en had ik haar niet gekust en was er nooit ruzie geweest.”�
“Dus, nu geven we Gustav de schuld?”� Ik lach en duw Bill nog iets meer tegen me aan. “Maar je flikt mij nooit meer zoiets! Nooit meer!”� Ik hoor zijn stem trillen en duw hem iets van me af zodat ik hem aan kan kijken.
Zijn onderlip trilt een beetje en het waterniveau in zijn ogen staat te hoog. Een traan rolt uit zijn ooghoek en ik veeg hem meteen weg.
“Niet huilen Billy. Ik beloof het je, het gebeurd nooit meer. Ik ga nooit meer aan ons twijfelen, jij, en alleen jij bent de enige voor mij.”� Ik druk mijn lippen op de zijne en sluit mijn ogen. God, wat heb ik dit gemist!
De deur achter mij vliegt open en als ik omkijk zie ik Georg zuchten.
“Het is dus echt waar. Verdomme!”� Er volgen nog enkele gemompelde scheldwoorden en ondertussen gaan Bill en ik in de zetel zitten.
Georg komt voor ons staan en kijkt ons hoofdschudden aan met zijn armen over elkaar geslagen. Zou hij kwaad zijn op ons? Zo ziet hij er in ieder geval wel uit…
“Vind je het erg?”� Vraag ik twijfelend om de onaangename stilte te verbreken.
“Of ik het erg vind?! Natuurlijk vind ik het erg! Wat voor soort opdrachten ga ik nu weer bij truth or dare gaan moeten verzinnen?! Elkaar kussen is niets meer aan en met strippen gaan jullie ook geen problemen meer hebben!”� Bill kijkt hem met een opgetrokken wenkbrauw aan en ligt twee seconden later in een deuk van het lachen.
“Oke, nee, serieus. Ik, ik weet niet wat ik hiervan moet denken. Als jullie gelukkig zijn, geen probleem voor mij, maar dit is ziek, weten jullie dat?”�
“Georg, we weten dat dit niet kan, maar we houden echt van elkaar. Ik dacht dat ik dat daarnet toch had laten zien.”�
“Ja, aan iedereen die erop stond te kijken heb je laten zien dat je van je broertje houd op de meest foute manier. Maar ik denk dat niemand dat heel erg vond, ze waren allemaal ontroerd.”�
“Ja, ik ook.”� Lacht Bill terwijl hij zich tegen me aanlegt.
“En, hoe zit het met Gustav?”�
“Die wist het al. Hij had ons betrapt, maar we hadden hem gevraagd om te zwijgen.”�
Georg knikt en we horen geroep achter de deur.
“Ik denk dat de pauze om is jongens.”� Bill en ik staan recht en lopen met onze wijsvingers ineen gehaakt achter Georg de kleedkamer weer uit.
We zetten ons weer op dezelfde plaatsen neer en spelen de scène opnieuw. In plaats van dat Bill weer van de set af wil lopen, antwoord hij net als mij dat hij cola wilt drinken en Georg en Gustav lopen van de set af, zogezegd om ons drinken te halen. Bill kijkt me aan en lacht.
“Je bent lief.”�
“Jij ook.”� We lachen beide en weten dat we het echt menen. “Ik maak me zorgen om Georg, Tom.”�
“Waarom?”�
“Hij keek naar ons, op een vreemde manier. Ik ben bang dat hij het merkt.”�
“Tuurlijk merkt hij het. Iedereen heeft ondertussen al gemerkt hoe lief jij bent.”� Bill lacht en bloost, en ik smelt bijna bij het zien ervan. “Maak je geen zorgen, dit is ons geheim.”� Ik druk kort mijn lippen op de zijne en streel dan zijn gezicht.
“CUT!”�
“Tom en Bill, ik wil jullie spreken, nu!”� We kijken om en zien een redelijk boze David staan. Aii…
Gelijk met Bill slik ik en sta recht. Met een klein hartje wandelen we in de richting van onze manager, en beide beseffen we dat het nu het beste is om eventjes niet klef te doen en elkaars handen los te laten.
Een zucht is te horen als we voor hem staan en bang kijken we hem aan.
“Kom mee.”�
We lopen achter David aan en als we stoppen kijken we op. We staan voor de set van de slaapkamer van Bill, dat wordt dus zo’n gesprek met een van je ouders over de bloemetjes en de bijtjes….
“Ga zitten jongens.”� Bill en ik zetten ons neer op het bed en David eist de bureaustoel op.
“Jongens, euhm, jullie zijn nu op een leeftijd waarvan ik weet dat jullie graag experimenteren.”�
Ik zei het toch, bloemetjes en de bijtjes.
“Kijk, ik ga er niet moeilijk over doen. Zolang dit jullie gelukkig maakt hebt ik er geen probleem mee, maar ik wil dan wel dat jullie voorzichtig zijn.”�
Ohnee, nu gaan we het krijgen. David gaat ons uitleggen hoe een condoom werkt.
“David, we hebben al wat ervaring hoor, we weten hoe we een condoom moeten gebruiken.”�
Bill valt van het bed van het lachen en David zucht.
“Ik bedoel dat jullie moeten opletten met de pers! Een journalist of toevallige voorbijganger die iets teveel ziet kan het einde van jullie carrière betekenen! Beseffen jullie dat?!”�
“Ja, David. Maar jij komt er nu achter dat we wat hebben doordat Tom het goedmaakt met mij, en hij doet dat voor iedereen zijn ogen om mij te laten zien hoeveel hij van me houd. We hebben al langer iets, en we konden dat goed geheim houden.”�
“Goed, maar vanaf het moment dat een van jullie voelt dat het niet meer lukt, wil ik dat jullie hier een einde aan maken. VOOR er dingen gebeuren die invloed hebben op de band.”�
“Wees gerust. Wij zijn gezonde jongemannen, het zal nog wel een tijdje lukken. En anders zijn er van die blauwe pilletjes, we hebben bij Tom al gezien dat ze werken.”� Grijnst Bill en ik lig in een deuk van het lachen.
“Stelletje oversekste pubers!!”�
Bill en ik kunnen niet meer van het lachen en vallen samen van het bed zodat ik bovenop hem beland.
“Dag schoonheid.”� Grijns ik, me niets aantrekkend van het feit dat David nog naast ons zit.
“Heey.”�
Ik lik kort over mijn lippen en druk ze dan op die van hem. We horen een geërgerde zucht en zien dan David de set aflopen. Lachend staan Bill en ik weer recht en kijken elkaar aan.
“Ik hou van je.”�
“Ik ook van jou.”�

[reacties??]

Reacties: