Hoofdcategorien
Home » Tokio Hotel » Dubbel » 4
Dubbel
4
Jill:
De week vliegt gelukkig voorbij. Het is alweer vrijdag. We hebben de hele week lang nog misverstanden gehad over de nieuwelingen. We hebben het nu maar weggeduwd naar het vakje grote irritatie. Meer kunnen we er niet van maken. We hebben nog geen woord met ze uitgewisseld na onze wiskunde les van afgelopen maandag en dat terwijl ze nog wel voor ons zitten bij bijna elke les. Dit mede doordat we deze week niet zoveel les gehad hebben. Er waren open dagen dus dan vervallen een boel docenten. Minder les dus.
Het is nu pauze en Tim en ik zitten zoals gewoonlijk weer in de gang. De deuren naar de kantine gaan een aantal keer open en dicht en mensen lopen op een rustig tempo voorbij. blikje sprite halen? vraagt Tim en ik volg haar naar de kantine. Bij de automaat houden we stil en Tim graait in haar zakken naar kleingeld. hier. Een blikje sprite word in haar handen geduwd voordat ze haar geld in de automaat kan gooien. Verbaasd kijken we op. Een van de twee nieuwe jongens staat voor ons. Degene met de dreads. voor het tegen je opbotsen van afgelopen maandag. Ik heb mijn excuses niet kunnen maken en je zag er nogal boos uit na die sprite fontein. Verbaasd kijkt Tim hem aan. oh, wel, euh, bedankt denk ik? de jongen grijnst en draait zich om en loopt naar de andere nieuweling. Verbaasd blijven we even staan. Oké, dit is raar. We halen onze schouders op en lopen de kantine maar weer uit. Tim trekt haar blikje open en neemt een slok waarna ze het blikje aan mij geeft. ik was het zowat al vergeten. Zegt ze. ik wist niet eens dat hij het was waartegen ik opbotste. Ik grinnik. ach, boeiend. Je hebt je blikje sprite in ieder geval.
We hebben nog een uurtje wiskunde. Weer moeten Tim en ik apart zitten en dus moeten de nieuwelingen ook apart van elkaar zitten. Nog steeds vind ik de jongen naast me eng. Hij lijkt niet echt op een jongen om eerlijk te zijn en het maakt het nog enger dat hij verdomd veel op mij lijkt. Of ik op hem. What ever. Hoe je het ook wilt bekijken.
zelfstandig werken. Zegt onze docent en ik begin aan de sommen. Mazzel dat ik gisteren nog wat aan wiskunde gedaan heb. Ik loop nu een pagina op voor dus kan ik wat rustiger aan doen. Ik werp voorzichtig een blik opzij. De jongen zit met een grote denkfrons naar het bord te kijken en zucht diep. Ik kijk in zijn schrift en zie de berekeningen die we moeten maken staan. Wel fout gemaakt. Ik buig wat naar voren en zet met mijn pen een streep door een getal neer en verbeter het voor de juiste uitkomst. De jongen kijkt naar mijn handeling en trekt zijn wenkbrauwen omhoog. was dat het?zegt hij tegen niemand in het bijzonder en ik knik. je kunt het beter met twee doen. Dan kun je makkelijker op deze nul komen. De jongen denkt even na en verbeterd zijn som dan. dank je. Zegt hij zachtjes. Ik glimlach flauwtjes en ga dan weer verder met mijn werk. Na de les worden Tim en ik bij de leraar geroepen om daar en preek te horen over onze nieuwe plaatsen die dus blijvend zijn. Ook word er nog hard gehamerd op het feit dat we maandag een voldoende moeten halen willen we onze acht en negen behouden. Jawel, ik sta een dikke negen voor wiskunde. Tim een acht. Maar dat is eerder doordat ze skaten en gitaarspelen interessanter vind dan de wortel van pi. Ik gebruik wiskunde dagelijks, vandaar dat het voor mij minder moeite is om te studeren en mijn hobbys uit te oefenen.
Na de preek kun je al raden dat we de bus geheid gemist hebben. Dat wordt of wachten op de volgende of lopen. lopen. Bromt Tim. Die heeft geen zin om te zitten wachten. Automatisch halen we onze IPods tevoorschijn en doen de oortjes in. Slipknot dat zal Tim er wel op hebben gezet. Ach, nu geeft het niet erg. Het is wel prettig een beetje herrie. Zo kan ik tenminste vergeten dat we zaterdag niet naar de jamsessie mogen. Gelukkig gaan we vanavond weer naar Alex toe. Ik zie Tim naast me haar lippen bewegen. Die luistert duidelijk naar een of ander hiphopnummer. Dan gaat ze meestal de teksten mee opdreunen.
Eenmaal thuis kunnen we gelijk gaan eten doordat we langer over het lopen gedaan hadden dan we dachten. Na het eten vluchten we even naar boven om een ander shirt aan te trekken en vervolgens lopen we naar de deur. wij gaan weer naar Alex! roepen we. oh nee, niets daarvan. De deur wordt versperd door onze voogd die met gekruiste armen voor ons staat. maar geen gemaar. Morgen wil ik dat jullie fris en wel mee kunnen. Jullie gaan niet stappen vanavond. Bye bye blij humeur, welcome back chago humeur. we gaan bijna elke vrijdagavond uit! En je hebt ons ook al de jamsessie afgenomen! roepen we verontwaardigd. Martin heeft zich hier duidelijk op voorbereidt want hij blijft nee schudden. nee is nee dames. Vanavond niet naar de kroeg. Boos staren we hem aan. wat mogen we dan doen? vraag ik boos. weet ik veel, ga huiswerk maken, een film kijken, skaten. Tim sleurt me de trap op. we gaan wel naar het skate parkje. Zucht ze. Boven pakt ze twee skate boards en geeft er een aan mij. eens kijken wat we jou kunnen leren. Zegt ze waarna ze me handbeschermers geeft. meer heb je niet nodig. Zegt ze terwijl we naar beneden lopen. niet jullie jassen vergeten en uiterlijk twaalf uur thuis. Roept Martin vanuit de woonkamer. Ik rol met mijn ogen. Tuurlijk joh, nog meer regels. We lopen naar buiten en Tim springt gelijk op haar board. Ik loop maar achter haar aan en in het parkje ga ik op een bankje zitten. Tim begint van alles voor te doen en helpt me uiteindelijk om op het bord te gaan staan. gewoon evenwicht houden. We proberen enige tijd wat en even later ga ik op een of ander verhoginkje zitten waar Tim de hele tijd overheen rijd en allerlei rare trucjes doet. In de verte zie ik twee gedaantes dichterbij komen. Wat doen zij hier? Vraag ik mezelf af als ik de nieuwelingen al pratend zie lopen. Ik weet dat ze met de bus gaan. Maar waarom ze dan naar zon godvergeten gat als Loitsche gaan? En dat op een vrijdag middag? Het blijft een raadsel. Ik zie dat het kwart voor twaalf is en ik roep Tim zodat we naar huis kunnen. Het feit dat ik de nieuwelingen hier zag laat ik maar even achterwegen. Misschien heb ik het me verbeeld.
Tim:
zaterdag ochtend. Half acht. En wij worden gewekt door een supervrolijke Martin die ons mee komt delen dat we mee moeten helpen met een cake bakken voor de nieuwe buurtbewoners. Ofwel, ik sta nu in mijn pyjama met een schort voor cakebeslag te roeren. Niet mijn idee van een zaterdagochtend maar ik zal er mee moeten leven. Jill staat nog half slapend het bakblik in te vetten en Martin staat al zingend de glazuur voor de cake te maken. Vrolijkheid en levendigheid. Sarcasme
dames, nu snel aankleden, over een kwartiertje ontbijten en daarna gaan we. Een kwartier? Meent hij dat serieus? Met opgetrokken wenkbrauwen kijken we onze voogd aan. maak daar maar anderhalf uur van wil je? gaapt Jill. Martin kijkt even moeilijk. Dan wijs ik op het beslag. dit is echt niet in een kwartiertje gaar en wel hoor. Zeker niet met die glazuurlaag die jij er zo nodig over heen wilt. Martin zucht. oké dan. Het duurt een uurtje eer de cake klaar en afgekoeld is. Ik reken een kwartier voor de glazuur die dan wel gestold moet zijn en dan nog een kwartiertje voor jullie ontbijt. Maar dan moet je me wel nu het beslag geven. Dat laten we ons geen tweede keer zeggen! Snel dump ik de beslag kom bij Martin en samen met Jill pakken we een kommetje met melk en cornflakes. Snel schrokken we het naar binnen en rennen we naar boven terwijl ik mijn vingers aflik die nog steeds onder het beslag zitten. douchen! gilt Jill en ik ga de badkamer binnen om mijn handen te wassen. Het kan ons niet veel schelen of we nu samen in de badkamer staan. We zijn toch meiden onder elkaar en kennen elkaar al lang genoeg om ons te schamen voor ons lichaam. Schaamte voor iets wat we nu al zestien jaar van elkaar zien? Dat is pas onzin.
Tim?! ik zucht. Laat me raden. Jill kan opnieuw geen kleding kiezen. Ik ren al naar haar kast toe en kijk wat om me heen. hoe wist je wat ik wilde vragen? vraagt ze. domme vraag. Dit vraag je bijna elke ochtend en daarbij heten we niet voor niets tweelingen. ja maar normaal gesproken wacht je totdat ik mijn zin heb afgemaakt. boeiend. Ik was vandaag even eerder. Ik graai tussen haar zwarte shirts met teksten en haal er een met een zilveren tekst tussenuit. its time for some changes. Staat er schreeuwerig op. wel zo toepasselijk. Keurt Jill. Ze pakt het shirt en trekt het aan. Ze vist ergens een versleten oude broek vandaan. oh wacht! Ik wil weer wat neerzetten! roep ik zodra ze de broek voor houd. Dit is een lichtblauwe oude broek met enkele scheuren en een rafelige onderkant. Op de broek hebben we met watervaste stift al meerdere keren iets geschreven. Gewoon onzinnige woorden of tekentjes. Jill trekt de broek aan en ik zet boven de scheur bij haar linker knie een smiley. vrolijk. Zeg ik terwijl ik de stift in de zak van de broek prop. Jill haar laarzen gaan erbij aan en ze vist uit een lade een handschoen. Een lange zwarte handschoen met gaatjes. Om haar andere pols gaat een geblokt zweetbandje samen met twee leren armbanden en ze kiest ook nog twee verschillende oorbellen. Een zilveren bliksemschicht en een enorme zwarte smiley. Ik werp haar nog een schakelketting met doodshoofd toe en vervolgens is ze klaar. Goedkeurend kijken we elkaar aan. Zoals gewoonlijk heb ik weer een van mijn diesel spijkerbroek aan. Hierbij weer mijn supervrolijke regenboog- smiley veters sneakers en een knalroze T-shirt met een enorme smiley erop met een rits als mond met hier overheen mijn casual zwarte vest. Simpel, stijlvol en absoluut ik. ladies, zijn jullie klaar? roept Martin en we stormen de trap af. hmmm goedgekeurd. Zegt Martin als hij ons ziet. Hij heeft zich zelf ook even netjes omgekleed en heeft de cake in zijn bakvorm in een plastic zak bij zich. Nog geen minuut later staan we buiten en lopen we richting het huis van de nieuwe buurtbewoners. De zoemer van de voordeurbel weerklinkt evenals het geluid van blaffende honden. Er klinkt wat gerommel en even later gaat de deur open.
Een vrouw van middelbare leeftijd staat voor ons. Ze heeft lang zwart krullend haar wat duidelijk geverfd is. Haar ogen staan even verbaasd maar stralen tegelijk iets heel hartelijks uit. Ze heeft een lange neus en redelijk volle lippen nog. Twee vingers van haar vrouwelijke handen heeft ze door de halsband van een blaffende hond gehaald om hem tegen te houden. Er lopen nog drie honden achter haar maar die houden zich koest. hallo daar! Wat leuk dat jullie er al zijn. We hadden jullie eigenlijk wat later verwacht maar kom gerust verder. De vrouw doet een stapje opzij en laat ons binnen. Zelf sluit ze de deur achter ons en steekt vervolgens haar hand uit. Martin krijgt drie zoenen op zijn wangen en begroet de vrouw alsof hij haar al langer kent. Ongetwijfeld is dit mogelijk. Anders hadden ze deze verwelkoming in de buurt niet kunnen plannen. Wij geven haar ook netjes een hand en de vrouw kijkt ons even verbaasd aan. apart. Mompelt ze zachtjes. Ik heb geen idee hoe ik dit moet opvatten. ik ben Simone. Jullie doen me erg denken aan mijn kinderen. Plots komt een man de hal in. oh, is de visite er al! zegt hij opgewekt. Hij stapt op ons af en ook door hem worden we hartelijk begroet. Gordon is de naam. Leuk dat jullie er zijn. Zeg Simone, waar zijn de jongens? Ze zouden op tijd beneden zijn hadden ze beloofd. En komen jullie alsjeblieft verder. Ik zal zo koffie zetten. Martin lacht. hebben jullie eventueel ook een mes en wat schoteltjes? hij houd de plastic tas op en er worden opgewekte geluiden gemaakt. wat leuk zeg! Nu krijg ik al echt het buurtgevoel. Zegt Simone die ons voor gaat naar een ruime woonkamer. De muren zijn wit en de rest van de ruimte is gevuld met zachte kleuren. De kunstwerken maken de ruimte een stuk vrolijker en aanweziger.
er klinkt geluid vanuit de hal. ah, de jongens. Zegt Gordon die de keuken uit komt met een dienblad vol. als ik me omdraai naar de deur van de hal schrik ik me kapot. Jullie?! klinken er vier stemmen door de kamer heen en het is plots erg stil. missen wij hier iets? vraagt Simone onzeker om de stilte te verbreken. Aan de grond genageld staan Jill en ik tegenover onze nieuwe buurtbewoners. De nieuwe jongens van school eh meer word er niet uitgebracht. mam, dit zijn de twee van school waar we het laatst over hadden. Simone kijkt ons even aan. oh dat wist ik niet. Maar het verklaart een boel. Gordon komt tussen beide. nemen jullie even het fatsoen je voor te stellen? de twee jongens lopen een beetje rood aan en schuifelen dan langzaam dichterbij. eh ik ben Bill. en ik ben Tom. Mompelen ze wat afwezig. Jill. antwoord Jill monotoon. Tim. Zeg ik en Tom trekt zijn wenkbrauw op. je bent toch een meisje? gelijk heeft hij een elleboog van zijn broer in zijn zij. ja, hoezo? vraag ik een beetje beledigd. wel, nou, omdat nou ja je naam t is eerder een jongensnaam en eh. wilde je zeggen dat je het raar vind dat ik een meid ben vanwege mijn uiterlijk en naam? Tom weet even niet waar hij moet kijken zo rood als hij nu aanloopt. Beschamend knikt hij. Ik rol ongeïnteresseerd met mijn ogen. Dit is inmiddels al niet meer nieuw voor me. Martin kijkt me gespannen aan. Die is zeker bang dat ik ga flippen. Eigenlijk wil ik dat ook wel maar toch word ik er van weerhouden. Hij zei het niet bewust of om me te treiteren. het is niet zo erg hoor. Dit heb ik al te vaak moeten horen. Maar al wil je het echt weten, ik ben absoluut en meid en mijn naam was gewoon een domme vergissing. Thats all. Het ijs is gebroken. Er word wat gegniffeld en Simone geeft ons een klein duwtje richting de banken. kom, eerst even koffie drinken en jullie cake proberen. We krijgen een beker koffie aangeboden en de jongens gaan wat onzeker naast ons zitten. In mijn hoofd gaan er ongeveer duizend alarmbelletjes af. je had een hekel aan ze! Iedereen maakt je uit voor nep vanwege hun! Zij zijn de oorzaak dat je dit weekend niets mocht doen! toch negeer ik deze kreten. Ik weet niet wat het is.
zeg Jill, mag ik jullie misschien en brutale vraag stellen? vraagt Simone na een tijdje. Ik haal mijn schouders op. prima toch? wel, ik heb van mijn zonen gehoord over wat onenigheid bij jullie op school. Nu wil ik me verder nergens mee bemoeien hoor, maar nu ben ik eigenlijk wel benieuwd naar dit pure toeval van jullie uiterlijk! Jill glimlacht wat onzeker. tja, we hebben nooit geweten dat er nog twee mensen op deze aardbol liepen met exact dezelfde stijl. We zijn nogal boos omdat we telkens werden uitgemaakt voor nep, nadoeners, fakers. Maar we hebben onze eigen stijl al op vroege leeftijd gecreëerd. Simone haar mond maakt even een O vorm en vervolgens fronst ze haar wenkbrauwen en kijkt naar haar twee zonen. dit begint enigszins ongewoon en raar te worden. Mompelt ze. Ik kijk vanuit mijn ooghoeken naar Bill en Tom naast me en zie dat ze elkaar veel betekend aankijken. dat geeft al enige opheldering. Mompelt Bill. Ik grinnik even. Nu voelen zij zich schuldig om iets wat niet eens echt om hun ging! we nemen het jullie nu niet meer kwalijk hoor! Het was gewoon puur toeval. Al zijn we natuurlijk nog steeds pissig op alle leraren en leerlingen. Tom grijnst scheef. dat is mooi, want ik wil geen kwade meiden op mijn geweten hebben. die heb je al. Een stuk of honderd. En dan heb ik het over die meiden die je bed eens gezien en gevoelt hebben. die zijn helemaal niet kwaad op me! Ze voelde zich allemaal super erg vereerd om met mij het bed te mogen delen. ja vast, om vervolgens de volgende dag weer buiten te staan met niets anders dan een nacht bij je mogen slapen om te neuken. nou, het waren anders hun beste nachten ooit! En ik heb nog nooit klachten gehad! tuurlijk niet, de volgende dag waren wij al weer vertrokken en liet jij nooit meer wat van je horen zodat al die meiden nog steeds denken dat het een of andere droom was! jongens! Een beetje nettere taal graag! roept Simone en ik schiet keihard in de lach. Jill maakt een kuch geluidje en ook Martin heeft een grijns om zijn mond. dit komt mij wel heel bekend voor. Zegt hij verbaasd. Bill en Tom kijken naar Jill en mij. ik heb meestal dezelfde discussie met Tim. Zegt Jill en Tom trekt een wenkbrauw ver omhoog. tja, sorry hoor! Maar van het leven moet je genieten. En als je niets probeert kan het je ook niet goed bevallen. Net kleding passen. Zeg ik met een mega grijns. Jill rolt met haar ogen en Tom zijn mond hangt zowat open. zo te zien heb je concurrentie. Grinnikt Bill.
Het is half vijf als we weer naar huis gaan. Bill en Tom vallen eigenlijk wel mee. Ze hebben ongeveer dezelfde humor als wij hebben en zijn niet bepaald bang hun mening te verkondigen. We hebben het op zich gezellig gehad en we hebben voornamelijk wat gepraat over onbelangrijke dingen.
Ik laat me lui op de bank neerploffen en trek mijn capuchon iets verder over mijn hoofd heen. Jill drukt me een blikje fris in mijn handen die ik dankbaar open en er een grote slok uit neem. nog spijt dat jullie niet naar de jamsessie geweest zijn? vraagt Martin en ik haal mijn schouders op. we vinden het jammer. Maar dit was ook wel leuk. Ik knik om Jill haar antwoord te bevestigen. mooi. Maar zullen we dan nu gaan verzinnen wat we gaan eten?
Reacties:
ZOOOOOOOOOON GROOT STUK JE BENT GÃâ°WELDIG!!
mr je moet snel verduuhr dis soow spannend =P
yeeeeyyy, ze mogen elkaar!!!! -danst hyper in rondjes-
snel verder!!!
Leeeuuukk verhaal!
Snel verdeer!
xx.