FanFic.nl

Mijn tijdelijke broer. [TC]

Hoofdstuk 7.

Die avond ging Bill vroeg naar bed. In de kamer zitten naast zijn moeder, terwijl hij in zijn achterhoofd moeite moest doen haar niet te vertellen wat hij had aangetroffen, viel hem veelte zwaar. ‘Ik ga naar bed.’
Verbaasd keek Simone op. ‘Nu al?’ haar toon was net zo verbaasd als haar blik was en Bill knikte. ‘Ja, ben moe,’ zei hij en draaide zich om, om zo aanstalten te maken de woonkamer te verlaten.

‘Oké dan,’ zei Simone en ze wenste hem een goede nacht. ‘Welterusten,’ zei hij terug en verliet de woonkamer. Zijn voeten stampten op de treden en zoals gebruikelijk hoorde hij de vijfde tree kraken. Hij versnelde zijn pas en stond voor hij het wist op de overloop. Hij wist dat hij nu naar de badkamer moest gaan, zijn make-up eraf moest gaan halen, zijn tanden poetsen en daarna naar zijn eigen kamer gaan, om vervolgens te gaan slapen en nergens meer aan te denken.
Maar dit alles deed hij niet; nee, hij liep regelrecht naar Toms kamer en opende zijn deur, zonder te kloppen.

‘Nee, klop maar niet hoor, je mag gerust binnen komen.’ Bill sloot de deur achter zich en keek de jongen voor hem ongemakkelijk aan. ‘Het is half tien geweest, heb je inmiddels geen honger?’
‘Nee.’ Bill wist waarom. De lege flesjes bier, die hij voor het eten gaan bij Tom had ontdekt, waren in grootte toegenomen en hij vroeg zich af hoe dronken Tom inmiddels wel niet moest zijn. ‘Wil je ook?’ vroeg Tom en hij hield een biertje omhoog. ‘Nee en hoe kom je eraan?’
Tom haalde zijn schouders op. ‘Kelder.’
Bills mond viel open en met grote ogen keek hij Tom aan. ‘Serieus? Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?’

‘Midden in de nacht naar beneden gesneakt.’ Tom grijnsde toen Bill zijn mond liet openvallen van verbazing - maar vooral bewondering. Hij wist niet eens dat zijn moeder zoveel bier in de kelder had, laat staan dat hij ervan zou stelen. ‘Dus, wil je ook?’ vroeg Tom nogmaals en met zijn hoofd knikte hij naast zich, ter uitnodiging, met de bedoeling dat Bill naast hem plaatsnam. Bill liep naar het bedeinde en pakte het biertje van Tom over. ‘Je drinkt niet hè?’ vroeg deze.
‘Nee.’ Een beetje onhandig staarde hij naar het biertje. ‘Moet je echt eens proberen, hier,’ zei Tom en gooide Bill een flesopener toe. Klungelig drukte hij hem tegen het bierfilter en duwde deze met een lichte druk omhoog. Hij popte open en de geur van bier, die al als een walm in Toms kamer hing, drong vers zijn neus binnen. Bill trok een gezicht.
Waarom deed hij dit? Hij hield toch niet van bier?

‘Drink maar, je gaat er heust niet dood aan.’ Bill haalde zijn schouders op, drukte het flesje tegen zijn lippen en liet vervolgens een deel van de bittere vloeistof door zijn keel glijden. Hij rilde. Gadverdamme.
‘En, lekker toch?’

‘Ja.’

‘Kom naast me zitten,’ zei Tom en klopte naast zich, op het matras dat door deze handeling iets inboog en weer terugveerde. Bill liet zich op de aangewezen plek neervallen en schoof door naar achter, zodat zijn rug de muur raakte en in dezelfde houding kwam te zitten als Tom. ‘Je hebt toch niks tegen je moeder gezegd? Of ga je dat nog doen?’

Bill schudde haastig zijn hoofd. ‘Mooi,’ antwoordde Tom en hij knikte goedkeurend. Bill trok zijn neus op. Bier rook net zoals het smaakte, als het niet viezer was. Tom stonk ernaar en het rook niet erg prettig.

Bill schrok op toen Tom opeens begon te lachen en zijn armen om Bills lichaam sloeg. ‘Gezellig dit, niet?’ lalde hij, terwijl hij daarnet nog redelijk helder klonk. Hoeveel dronk die jongen in enkele seconden?

‘Ja,’ zei Bill, maar erg overtuigend klonk het niet. Niet dat Tom dat doorhad, die was sowieso te dronken.

‘Zeg, ga je dit nog opruimen voordat Simone erachter komt?’
Verbaasd draaide Bill zijn hoofd om, toen het stil bleef en daardoor zijn vraag niet werd beantwoord. Bills mond viel open en verontwaardigd riep hij: ‘Ja, nu kan ik mooi alles opruimen!’

Tom was in slaap gevallen en Bill besefte dat wakker maken geen optie was, de jongen was compleet knock-out.
Hopelijk ben je morgen zo ziek dat je het hele huis onderkotst, dach hij grimmig.

Met tegenzin begon Bill de flesjes bier op te ruimen. Waar moest hij deze in hemelsnaam laten? De vuilnisbak?

~~

Bills rug deed pijn. Hij was een paar uur bezig geweest met flesjes weggooien. Inmiddels was het drie uur ’s nachts, en hij verlangde naar zijn bed.
Hij kon niet geloven dat hij dit voor Tom deed en hij vroeg zich ook sterk af waarom hij het überhaupt overwogen had en ook nog eens had gedaan.

Hij had eerst alle bierflesjes naar zijn eigen kamer moeten slepen, daar moeten wachten tot Simone naar haar kamer was verdwenen en had ze toen pas naar beneden kunnen brengen. De kans was groot dat Simone hem had kunnen betrappen en dan had hij met de gebakken peren gezeten, zoals zo’n situatie ook wel werd omschreven.
Maar hij wilde op de één of andere totaal onbegrijpelijke reden niet dat Simone Tom zou betrappen. Hij wist dat ze hem ging controleren en daarom had Bill Toms raam opengezet, een halve bus deodorant leeggespoten en Tom goed op zijn bed gelegd - wat hem veel moeite had gekost - en de dekens over hem heen gegooid.

En toen moest hij zeker nog een uur wachten, zodat hij zeker wist dat Simone sliep, waarnaar hij zo geluidloos mogelijk de trap op- en afliep, natijd compleet geradbraakt.

Hij zuchtte dan ook luid van vermoeiing, toen hij eindelijk zijn bed indook en de dekens over zich heen trok, waar hij toch stiekem wel naar had verlangt. Hij gaapte luid en deed geen moeite meer zijn ogen open te houden.
Voor hij het wist was hij inslaap gedommeld.

Uiteindelijk had dit alles dan toch nog een goede uitkomst: hij piekerde niet meer over Tom.
Niet deze nacht tenminste.

Reacties: