FanFic.nl

Trip to hell!

29.Where are they?'

Plots voelde je de drang om te gaan plassen op komen. Zuchtend stond je op en verliet je je kamer, rustig liep je door de gang naar het toilette. Bij de woonkamer hield je even halt, je bleef in de deuropening staan. Meteen waren alle blikken op jou gericht toen je zei 'Euhm, I'm going to the toilet.' Bill knikte en zei 'Okay.' je draaide je terug om en liep verder naar het toilette.
Je bekeek jezelf in het kleine spiegeltje. Je gezicht zag er wat bleek uit maar voor de rest zag je er wel goed uit. Je trok je topje een beetje hoger op zodat je borsten beter bedekt waren, maar het zakte na een paar minuten terug af. Een zucht verliet je mond, je keek uit naar het moment dat je in je bed zou liggen. Dan zou je dit vreselijke pakje eindelijk kunnen uitdoen. Je was niet echt het type dat met alles bloot liep. Je wierp nog een laatste blik op jezelf en draaide je dan terug om naar de deur. Je duwde de deur open en verliet het toilette. Rustig liep je door de gangen en toen je de woonkamer voorbij kwam keek je even naar binnen. Maar tot je verbazing trof je daar niet de jongens aan. De hele woonkamer was leeg, dat was raar. Nog geen vijf minuten geleden zaten ze er nog allemaal. Je probeerde je te bedenken waar ze nog konden zijn maar je gaf het al snel op. Deze bus was helemaal niet groot, misschien waren ze naar hun kamers gegaan omdat ze morgen al vroeg op moesten. Of misschien waren ze deze avond al vertrokken. Maar waarom hadden ze jou dan niet terug naar je kamer gebracht? Je schudde verward je hoofd en liep toen verder naar je kamer. Je moest je er maar niet mee bemoeien, het waren jouw zaken niet. Rustig liep je door de gangen naar je kamer waar je je deur van je kamer open duwde. Je zag tot je verbazing dat er iemand op je bed zat. Nieuwsgierig liep je je kamer in toen je Bill herkende in het donker. Bill had je gehoord en draaide zich om naar jou terwijl een glimlach zijn mond sierde. Bill stond op en liep rond het bed naar je toe. Je liep verder naar Bill toe en stopte een paar meter voor hem. Vriendelijk zei je 'What's wrong, Bill?' Bill schudde zijn hoofd terwijl hij zacht zei 'Nothing.' hij kwam dichter naar je toe en stopte voor je neus. Vriendelijk zei je 'Why are you here?' Bill keek je glimlachend aan terwijl hij zacht zei 'I don't know.' lachend zei je 'You don't know that?' waarna je Bill raar aankeek. Bill knikte en kwam toen dicht tegen je aan staan. Je keek Bill vragend aan maar het enigste wat hij deed was glimlachen, je vond het raar. Iets in je zei dat er iets serieus mis was, maar alleen wist je nog niet wat. Maar je gevoel zei je dat je niet meer lang op een antwoord moest wachten. Je mompelde stil 'You're weird Bill.' en je zette een stap achteruit. Bill keek je glimlachend aan en zei 'I know.' je keek Bill verward aan, waarom was hij hier? Bill leek wakker te worden uit zijn trance en zei plots treurig 'Keisha, I have a problem.' je keek Bill even verbaasd aan door de plotse ommekeer in zijn gedrag maar je zei toen lief 'What's wrong?' Bill keek je treurig aan en zette toen een stap achteruit, een volgende stap volgde. Hij liet zich plots neer zakken op het bed en hij zei toen treurig 'I...It's so stupid...I....I miss my home.' mompelde hij verslagen. Je was even uit het veld geslagen, je had iets anders verwacht, maar je herstelde je meteen. Je liep meteen naar Bill toe en liet je naast hem neerzakken op het bed. Bill staarde treurig voor zich uit en het leek wel alsof je tranen in zijn ogen zag weer spiegelen. Hier kon je absoluut niet tegen, als iemand ongelukkig was moest je die persoon meteen troosten want je werd er zelf ook ongelukkig van. Je sloeg je arm om Bill heen en je zei sussend 'Hey Bill, it's not stupid. I think it's good that you show your emotions.' Bill keek je treurig aan en zei 'I...Oh I miss them so much.' je nam Bill zijn kin vast en dwong hem je aan te kijken. Lief zei je 'Hey Bill, don't worry. Everything's gonna be okay. You will be at home very soon and then you will see your parents again.' Bill keek je verdrietig aan en hij mompelde bijna onhoorbaar 'Can I get a hug?' je zei glimlachend 'Of course you can get one.' je sloeg je armen om Bill heen en trok hem dicht tegen je aan. Bill legde zijn hoofd op je schouder, je deed hetzelfde maar dan op bij Bill. Troostend wreef je over Bill's rug en met je andere hand streelde je zacht door Bill's haren. Lief zei je 'I also miss my family...Every day I think about them...I think that it's...' abrupt stopte je met praten toen je de deur hoorde dicht vallen en je hoorde dat het op slot werd gedraaid. Geschrokken draaide je je hoofd zodat je de deur kon zien. Tot je verbazing zag je dat Tom grijnzend tegen de deur stond en dat Gustav en Georg naast hem stonden. Vragend keek je hen aan en je zei rustig 'What are you doing?', de rust in je stem verraadde niets over het feit dat je binnen in jezelf helemaal in paniek was. Waarom deden ze in Godsnaam de deur van je kamer op slot. Tom's grijns werd nog groter bij het zien van je verbaasde gezichtje, je draaide je terug om en probeerde Bill zacht van je af te duwen maar plots verstrakte de greep van Bill op jouw. Je probeerde Bill nu harder van je af te duwen maar Bill trok je hard tegen zich aan waarna hij zacht fluisterde 'I love you Keisha.' iets in zijn stem verraadde dat er iets heel erg mis was. Je begon in paniek te geraken toen Bill je niet wou loslaten, je probeerde hem van je af te duwen met al de kracht die je had terwijl je luid zei 'Bill let me go!' de trilling in je stem was duidelijk hoorbaar. Bill trok je hard tegen zich aan terwijl hij zacht door je haren streek terwijl hij zei 'Ssshtt Keisha, everything's gonna be all right.'
Wat waren ze met je van plan?! Waarom liet Bill je niet los? Duizenden vragen kwamen bij je op, maar ze bleven onbeantwoord. Naarmate de minuten verstreken kwamen er steeds meer en meer vragen bij.

Een antwoord zou snel volgen, misschien net iets te snel naar Keisha's zin...

Reacties: