FanFic.nl

Impossible

8.4

Edward sloeg het autoportier dicht, zo zacht mogelijk. Ik opende het raampje.
"Echt, waar, bedankt, Edward," zei ik zacht. Hij glimlachte.
"Graag gedaan." Hij streelde zacht mijn wang. Ik voelde tintelingen, overal. Ik raakte in de war. Ik had zoiets nooit eerder gevoeld; zelfs niet bij Jacob. Hij trok zijn hand terug, alsof hij wist wat ik voelde. Meteen miste ik de streling, zijn zachte, koude aanraking. Ik zuchtte diep, de stekende pijn in mijn ribben herinnerde me eraan dat ik dat beter niet kon doen. Mijn hoofd bonsde nog steeds, en ik ging wat verder achteruit zitten. Ik bekeek hem wat beter, en ik merkte dat ik hem steeds mooier begon te vinden. Hij zag er prachtig uit, perfect volmaakt, een engel zonder vleugels. Ik voelde de drang om hem te kussen. Ik vroeg me af hoe zijn lippen zouden zijn. Misschien wel net zo zacht en geweldig als zijn stem.
"Het is niet verstandig, Maggie," zei hij plots uit het niets. Ik knipperde verbaasd met mijn ogen. W hadden de afgelopen minuut niets gezegd waar dat het antwoord op kon zijn
"Wat bedoel je?"
"Je zou me niet zo mogen zien. Ik ben niet zo perfect als je denkt." Hoe in godsnaam had hij geweten wat...
"Ik lees gedachten. Het komt vaker voor bij onze soort, dat we een 'talent' hebben. Ik hoor de gedachten van degenen die bij mij in de buurt zijn."
Shit, zo gíªnant...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.