Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Twilight » Impossible » 9.3

Impossible

14 aug 2010 - 15:12

372

0

244



9.3

Ik stampte door de plassen terug naar huis, met het zakje in mijn hand. Melk en suiker, terwijl dat er nog massa(s was thuis. Maar nee, die stomme moeder van mij vond dat ik naar buiten moest, en natuurlijk deed stomme ik braafjes wat ze zei. De woede was sinds Jacob me had tegen gehouden amper verminderd, en ik trilde nog steeds. Mijn voorhoofd gloeide, en ik hoopte dat ik een flinke kou zou vatten, dan had ik een prachtig excuus om het huis niet te verlaten.
Ik had mijn muziek niet op, ik geloofde dat Jake de boodschap had begrepen. Maar ik had natuurlijk niet op de rest van de groep gerekend.
Sam leunde tegen een paaltje aan de rand van de weg, samen met Paul, Jared en Quil. Ze stonden overduidelijk op me te wachten, en toen ik ook nog Leah zag, moest ik mijn kaken op elkaar klemmen om niet vreselijk uit te vliegen.
Ik keek aan aan, net zolang tot ze wisten dat ik hen gezien had. Daarna liep ik hen straal voorbij. Jared stak zijn hand uit om me tegen te houden. Ik sloeg naar hem, maar ik was te traag om hem te raken.
"Raak me niet aan!" riep ik. Hij bewoog niet meer, keek enkel naar mijn trillende arm.
"Sam," vroeg hij twijfelend. Leah keek me hoopvol aan, alsof zij drie jaar oud was en ik de Kerstman. Stomme trut...
Sam knikte, ik wilde verder lopen. Maar de knik was ongetwijfeld een signaal geweest, want Jared snelde op me af en nam mijn bovenarmen vast. Mijn adem stokte eerst, versnelde daarna tot een haast onmenselijk tempo. De regen liet de warmte van zijn handen vervagen, tot ik geen onderscheid meer kon maken tussen Jared en de mannen die me hadden aangevallen. Mijn lip begon te trillen, ik begon weer te huilen. Ik sloeg naar hem, merkte gefrustreerd dat ik hem niet raakte. Ik krijste wanhopig toen hij me niet losliet. Ik zag de misselijkmakende grijnzen uit het steegje voor mijn ogen, mijn hoofd begon te bonken alsof het opnieuw tegen de muur werd geslagen. Ik liet het plastieken zakje vallen en vocht om los te komen.
Jared sleurde me mee naar de bossen.
Wat in hell was hij verdomme van plan?!


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.