FanFic.nl

Impossible

9.4

Paul, mijn bloedeigen broer, deed niets, hij keek alleen maar. Leah sprong opgewonden heen en weer en Sam en Quil leken erg tevreden. Waren ze hier allemaal gek geworden in dit klotedorp?
Jared duwde me op de grond, ik schopte tegen zijn schenen. Ik begon steeds harder te trillen. Vast van de angst.
"Laat je gaan, Maggie," zei hij zacht en geruststellend. Ik huilde nog steeds, de regen trommelde op het bladerdek. Ik voelde de modder aan mijn handen en besefte dat ik een vogel voor de kat was. Jared kon me aan, zonder enige moeite. Maar waarom? Wat wou hij bereiken? Was Jacob gaan klagen en wilde hij wraak? Ik had er geen flauw idee van, ik wilde alleen maar weg. Ik zocht wanhopig naar een uitweg terwijl ik mezelf probeerde te kalmeren. Hij was te snel, voor ik weg kon, had hij me weer vast gegrepen.
"Maggie, het komt allemaal goed, vertrouw me maar." Ik schreeuwde, ik had het gevoel dat ik uit mijn huid scheurde.
Alles komt goed? Laat me met rust, vuile hond!
Er kwamen geen woorden meer uit mijn keel, de regen leek mijn huid niet meer te raken.
Als je nou eens eerst naar jezelf kijkt.
Een reusachtige, zwarte wolf kwam door het bos gelopen, gevolgd door nog drie anderen. Ik begon bijna te hyperventileren en sprong recht.
Ik stond niet op twee benen, ik zag geen schoenen en jeans. Ik zag gescheurde stof op de grond liggen, vlak voor twee harige, zwarte poten.
Rustig, je hoort erbij nu.
Vol afschuw besefte ik dat de stem in mijn hoofd zat, dat ze er net zo duidelijk was als mijn eigen gedachten.
"Wat ben je mooi," zei Jared vol ontzag. Ik ademde nog steeds zwaar, ontsteld keek ik naar de vacht die duidelijk aan MIJ toebehoorde.
Maggie, herken je me?
De zandkleurige wolf keek me opgewonden aan, en ik zou zweren dat die stem bij Leah hoorde.
Heel juist! Ik ben zo ontzettend blij dat je er nu bij bent, ik ben het zo zat om het enige meisje te zijn.
Leah, rustig, geef haar wat ruimte om na te denken.
De zwarte wolf, hij moest Sam zijn. Ik voelde een paniekgolf opkomen en deinsde achteruit. Ik wilde dit niet, ik wilde niet als Jacob en Paul worden. Ik wilde niet liegen, ik wilde gewoon op twee bene rond hossen in plaats van vier! Ik keek naar beneden, zag hoe mijn poten zich diep in de bosgrond hadden geplant.
Hoe kan dit?
Het zit in je genen. Je bent ermee geboren. Net als Paul.
Sam ging zitten en straalde niets dan rust uit. Ik ademde wat langzamer, maar bewoog nog steeds niet.
Ga lekker liggen, dat kalmeert.
No way dat ik de hond ging uithangen!!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.