FanFic.nl

Impossible

10.1

Twee weken later

Ik lag in het bos. Jared naast me . Ook al had hij me vreselijk bang gemaakt, ik kon het redelijk met hem vinden sinds mijn transformatie.
Nog een keertje sorry. Het moest van Sam, hij wilde voorkomen dat je zou ontploffen in de buurt van een buitenstaander. Jacob had hem verteld dat je zo warm werd, en dat je zo ontzettend kwaad was.
Laat zitten, joh. Ik snap het wel. Als je het maar nooit meer flikt. Ik was er echt van overtuigd dat je me wilde verkrachten.
Ja, je was behoorlijk onder de indruk. Ik ook, hoor, ik kon mijn ogen niet geloven toen je veranderde.
In zijn hoofd zag ik een beeld van de prachtige, zwarte wolf die ik geworden was. Pikzwart, donker als de hel, net als Sam. Alleen had ik witte tenen. Jared noemde me trippeltrut, als hij slecht gezind was.
Ik wel denk je?
Ik toonde hem de angst die ik gevoeld had, hoe vreselijk ik in paniek was geweest.
Hou maar op, als het aan jou ligt, mag ik dat nog mijn leven horen.
Hoe durf je ook, onschuldige meisjes bedreigen.
Bek toe, ukkepuk.
Ik dook naar hem toe en beet in zijn oor. Hij jankte zacht en probeerde me weg te duwen.
Auw! Niet doen, aaaah, shit, Maggie, kappen!
Zeg het!
Ok, ok, je bent niet klein!
Tevreden liet ik hem los. Ik was het onderdeurtje van de roedel. Ik was niet zo sterk en groot als de anderen. Maar ik was watervlug, ik liep stukken sneller dan Leah, en haar snelheid was haar troef. En bovendien was ik ook nog eens de mooiste van de pack. Tenminste, dat zei Jared.
Ik bleef gewoon op hem liggen. Met één zwaai had hij de rollen omgekeerd.
Je bent hartstikke mini!
Ik zag de grijns op zijn wolvensnoet, en tevergeefs worstelde ik om los te komen.
Kappen, kleutertjes, Noordgrens.
Sams wens was ons bevel.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.