Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Impossible » 10.3
Impossible
10.3
Verdoofd staarde ik naar de overkant van de rivier. Edward keek me aan, en ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik zijn geur niet eerder had herkend. Het zonlicht liet zijn huid fonkelen. Ik had het al gezien, bij andere van zijn soort, maar hij was oogverblindend. Het was alsof ik de zon voor het eerst mocht aanschouwen, alsof ik voor het eerst zuurstof inademde. Ik kon mijn oge niet van hem losscheuren, ik bleef hem gewoon aangapen.
"Ik heb je al gezegd dat dat niet verstandig is, Maggie. Je hoort me niet leuk te vinden." Mijn hart kromp in elkaar, net als ik. Mijn hoofd zakte schuchter tussen mijn schouders en mijn oren wezen droevig naar achter. Hij had gelijk, natuurlijk had hij gelijk. Maar hij was zo ontzettend prachtig, zo vreselijk aanbiddelijk.
Maggie!! Godverdomme, wat doe je nou!
Ik kromp nog dieper in elkaar, Sam was echt razend. Ik begreep niet waarom. Ze wisten dat ik Edward enorm dankbaar was, ze wisten dat me dankzij hem niets was overkomen. Waarom reageerde hij dan nu zo kwaad?
Je bent met hem ingeprent...
Ik hapte naar adem, keek geschrokken naar de overkant van het water. Edward keek me dood aan, zijn ogen verrieden niets over wat hij voelde of dacht. Ik deed een stap vooruit. Ik wilde bij hem zijn, de gedachte dat hij weg zou gaan verscheurde mijn ziel.
"Het mag niet, je weet dat het onmogelijk is," zei hij rustig en haast emotieloos. Elk woord dat hij zei was als een beitel die mijn hart beetje bij beetje afbrak.
Ik zou alles voor je doen, echt alles!
"Alles?" Ik knikte.
"Dan vraag ik je me met rust te laten. Laat het vallen. Ga verder met je leven alsof je me nooit hebt gekend. Ik voel niets voor jou, en ik zal nooit iets voor je voelen. Het kan niet, onze soort voelt geen genegenheid voor de jouwe. Ga." Zijn ogen stonden koud en hard, zijn stem klonk kil. Ik voelde de drang om ontzettend te huilen. Ik knikte zacht.
Goed. Als dat is wat je wilt.
Ik deinsde achteruit en rende de bossen in. Jared kwam me achterna, maar ik jaagde hem weg. Niemand zou me nu kunnen helpen, behalve Edward.
Reacties:
Oh god!
Dit vind ik zóóó zielig weet je,
Arme maggie...en Edward..dat moet hij niet zeggen!
Schrijf maar héél snel verder
xx
(melding)
Super geschreven, lekker veel in één keer
Snel verder en geef je me weer even een melding
oeehhh snel verder
lekker veel lezen in 1 keer xd
meld je eventjes als je weer verder bent
leuk geschreven,
ontzettend zielig voor Maggie,
maar wat een leuk verhaal
<'3