Hoofdcategorieėn
Home » Avril Lavigne » Avril Lavigne and me (lovestory) » [2] Who knows
Avril Lavigne and me (lovestory)
[2] Who knows
Oké, nu gaan ze de prijs uitreiken voor de beste clip. 't Zal wat zijn. De meeste clips zijn prut tegenwoordig. Ze volgens allemaal de rest. Nou moet ik natuurlijk niet zeiken, want wij hebben nog niet eens een clip. We hebben wat beelden op het mp3'tje van Lost Street Lights gezet om het er interessant uit de doen lijken. Nu wordt dat ineens als onze ‘official Music video’ beschouwd.
“En de award voor de beste clip gaat naar Avril Lavigne met Happy Ending!”¯
Avril Lavigne is mooi en slank, maar klein. Maar haar uitstraling is enorm. Ze heeft een zwarte tutu aan met rode dr. Martens eronder. Haar rokje wordt omhoog gehouden door bretels anders was het waarschijnlijk langs haar slanke lijf naar beneden gegleden. Haar haar is bruin en de onderkant is zwart geverfd.
“Dankjewel.”¯ Haar ogen zijn zwart omlijnd. Ondanks haar stoere look lijkt ze de onschuld zelve. Ze continueert haar speech.
“Ik kan het niet geloven- wauw! De beste manier om jullie allemaal te bedanken zou zijn om een liedje te spelen, maar dat gaat helaas niet door.”¯ Ik applaudisseer en merk na een paar seconden dat ik de enige ben. Ik stop maar iedereen kijkt al naar me. En Avril lacht naar me. “Dank je,”¯ zegt ze tegen me in de microfoon. “Wat ik wel kan zeggen is dat jullie moeten beseffen dat elke dag bijzonder is. Leef elke dag. En wees jezelf. Meer tijd ga ik niet verspillen, laten we naar wat leuke muziek luisteren.”¯ Ik applaudisseer weer maar nu klapt vrijwel iedereen mee. Miss Lavigne loopt nu met haar prijs terug naar haar plek. Blijkbaar zat ze de hele tijd al twee plaatsen verder. Het valt me nu pas op. Ik wil haar feliciteren met de prijs en dan een compliment maken over haar kleding en dan in gesprek raken, maar het geschikte moment lijkt niet te komen. Na een tijdje besluit ik wat te gaan drinken. Terwijl ik wacht tot de barman mijn drankje geeft komt Avril Lavigne ineens naast me staan en haar drankje bestellen.
“Hey,”¯ begin ik. “Gefeliciteerd met je prijs. Je hebt hem helemaal verdiend.”¯
“Ja, vind je?”¯
“Eh, sorry, ik kende je eigenlijk nog niet.”¯
“Avril lavigne.”¯ Ze steekt lachend haar hand uit en ik schud hem. Ze heeft mooie lange slanke vingers.
“Ramona Barks.”¯
“Aangenaam. Ben je ook genomineerd.”¯
“Ja, met mijn bandje ‘The Pink Handcuffs’.”¯ Avril kijkt nadenkend.
“Sorry, nooit van gehoord.”¯
“We zijn ook genomineerd in de categorie newcomers.”¯
“O, dus als jullie winnen sluiten jullie de boel vanavond af?”¯
“Ja maar ja…”¯ Er valt een stilte terwijl we allebei tegelijk een slok nemen. “Wat zie je er trouwens leuk uit!”¯
“O, bedankt.”¯ Er verschijnen lichte blosjes op haar voorheen zo blanke wangen. Ze doet me aan iemand denken. Ik weet alleen nog niet aan wie. Op de achtergrond hoor ik hoe Snoop Dogg weer wat tijd voorbij aan het lull- eh praten is.
“Wat een gezeik zeg!”¯ klaag ik. “Ik erger me er zo kapot aan dat ze niet gewoon zo veel mogelijk bands laten spelen. Ik wil alleen muziek, ik hoef dat stomme gepraat niet. Oké, af ent oe een prijs uitreiken, en dan snel weer een nummer spelen. Echt, meer dan 50% van mijn avond is verloren tijd.”¯
Avril lacht. “Jij hebt je mening al klaar zeg.”¯
“Ja, vind je het erg?”¯
“Nee, grappig. Ik was altijd degene met de uitgesproken mening, maar nu lijk je wel op mij.”¯
Wie weet, denk ik, misschien deed ze me inderdaad aan mijzelf denken.
Reacties:
whahaha, cool!
ik ga snel verder lezen