FanFic.nl

Croyez en vos rêves,ils viennent. [twilight]

5

Eigenlijk was het nu normaal. Ik was wel gewend. Een vampier zijn is totaal anders dan mens zijn. Ik vroeg me af hoe het zover was gekomen. Hoe het kon.
Maar het ergste nog wat was er nu precies met Bella? Ze zat vast in een hoekje te huilen. Want ja mensen kunnen dat nu eenmaal wel. Renesmee en Edward merkte echt niks. Het was raar. De enige die wat merkte was Bella. maar ja ik merkte ook wat. Ik kon gaan schreeuwen. Ik kon gaan moorden. Maar eigenlijk wou ik niks anders dan gelukkig zijn. En dat is gelukt. Gelukt!
Nu mag ik blij zijn. Maar Bella is dat niet. Ze mist haar familie. Ikke? Ik niet! Ik ben hier gelukkiger. Maar ooit moet dit geluk eens ophouden. Moet ik soms medelijden hebben met Bella?

Ik maakte me klaar voor de jacht. Mijn haren waren doorweekt en Renesmee keek om zich heen. Links besefte ik. Ik rende op mijn Prooi af. De brand was geblust en ik was blij. Renesmee Had nu ook iets. Misschien beter dan mijne? Maar ik ging door. Na drie leeg te hebben gezogen. Besloot ik genoeg te hebben. Edward keek naar me. Zijn ogen leken lichter te worden. Zijn ogen stonden vragend. Misschien iets te Iris achtig? Renesmee kwam naar ons toe en sprong in mijn armen. 'ben moe,' kwam er uit haar mondje. En ze liet me haar bed zien.

Reacties: