FanFic.nl

A walk to remember.

Chapter 4.

‘Julin! Je stage dag begint vandaag!’ riep Kelsey in mijn oor. Ik knipperde met mijn ogen en keek in het felle zonlicht. ‘Waarom zo vroeg altijd?’ vroeg ik mezelf af. ‘Geen idee.’ Zei Jules. ‘Ik ga vandaag met Pedro naar het strand.’ Zei Kim. Meteen keken we haar alle drie aan. ‘Het is nogal serieus tussen jullie ofniet?’ vroeg Kelsey. ‘Ja, zoiets.’ Zei Kim en ze glinstert.

Ik was aangekleed en liep naar beneden met Kelsey Jules en Kim. ‘Ik heb echt honger.’ Zei Jules en meteen liep ze naar de broodjes. Ik zag Cesc zitten maar ik toonde hem geen blik, verbaast draaide hij zich om. ‘Wanneer moet je Cesc trainen?’ vroeg Kelsey. ‘Trainen?’ lach ik. ‘Ja, ik weet niet hoe je dat moet zeggen.’ Grijnst Kelsey. ‘Vandaag denk ik..’ zei ik, en pakte een broodje met kaas en jus ‘d orange. Ik ging meters bij Cesc vandaan zitten en ging in het hoekje zitten zodat ik geen oog op Cesc had. Ik wou niet echt met hem praten, hij moest niet verliefd op me worden, en ik niet op hem. Deze stage zal nog eens heel wat opleveren in ieder geval. Ik keek op van mijn broodje en zag Cesc die mij zocht. Kelsey en Jules kwamen ook bij mij zitten toen Kim met Pedro naar het strand ging. ‘Hey. Waarom ga je niet bij de voetballers zitten?’ vroeg Jules. ‘Even alleen.’ Zei ik, en glimlach. Jules knikt. ‘Ik ga vanmiddag met Ricardo weg, picknicken, hij is zo lief!’ zwijmelt ze. ‘Kalverliefde.’ Herhaalde Kelsey. ‘Niet!’ was Jules antwoord. Ik grinnik. ‘Je lacht weer!’ riep Jules. ‘O?’ ‘Je hebt niet meer gelachen sinds je het wist, en nu lach je weer!’ ‘Ik denk dat dit uitje me goed heeft gedaan, Jules.’ Zei ik, en keek over haar schouder naar Cesc die nog steeds aan het zoeken was.

‘Oke, team. We gaan trainen, Julin kijkt eerst. Daarna wordt ze mijn assistent.’ Zei Vincente en klapte in zijn handen. De rest rende weg en Cesc bleef nog even staan. ‘Ga je ook trainen?’ zei Vincente. ‘Eh, ja.’ Zei hij, en liet zijn blik van me af vallen en rende achter de rest aan. ‘Je hebt Cesc al veel geleerd volgens mij, hij heeft niet zo’n grote mond meer.’ Zei Vincente. ‘Ik blijf niet te lang bij de training denk ik.’ Zei ik. ‘Dat geeft ook niet.’ Zei Vincente. Ik ging zitten en keek hoe de jongens van alles deden.

‘Je mag gaan.’ Zei Vincente een paar minuten voor dat de jongens ook mochten gaan. ‘Dank je.’ Zei ik, en stond op en liep naar de uitgang.
‘Julin! Wacht!’ Een bekende stem riep mijn naam en mijn pas werd sneller. Mijn arm werd beet gepakt en terug getrokken. ‘Ik was al naar je opzoek.’ Zei Cesc. Ik keek hem niet aan, ik keek alleen naar mijn voeten. ‘Wat is er nou?’ vroeg hij en tilde mijn kin omhoog. ‘Alsjeblieft, Cesc. Je begrijpt het niet, je snapt het niet. Laat me met rust en wordt niet verliefd op mij.’ Zei ik, en mijn stem sloeg over. ‘Wat is er dan aan de hand?’ vroeg hij. ‘Dat kan ik niet zeggen, het doet te veel pijn, Cesc.’ Zei ik met tranen in mijn ogen. ‘Ik heb een verassing voor je, als je morgen komt op David en June’s feest.’ Zei hij. ‘Doe dat niet, laat me gaan alsjeblieft, zoek een ander meisje.’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.