FanFic.nl

A walk to remember.

Chapter 9.

Ik opende mijn ogen en tot mijn verbazing lag ik weer in mijn eigen bedje. Ik sloeg de dekens van me af en liep in mijn witte japon naar het balkon en ging op het bankje zitten. Het was nog vroeg, erg vroeg. De zon was nog niet op maar toch vond ik het even geweldig om hier te zitten. Er lag een roos op het tafeltje met een briefje. Ik glimlach en pakte de envelop en liet mijn vinger er over heen glijden.

Julin,
Als je hier zit denk ik aan je. Als je slaapt denk ik aan je, als je er straks niet meer bent denk ik aan je. Je blijft mijn droom princes, voor altijd.
Liefs, Cesc.

Ik grinnik en keek toen in de felle koplampen die de oprit op reed. Ik liep mijn slaapkamer weer binnen en deed mijn badjas aan en liep naar beneden. ‘Cesc? Wat doe jij hier?’ ‘Jij gaat met mij mee, er komt een vallende ster.’ Zei hij. ‘Maar ik heb niks bij me?’ zei ik verbaasd. ‘Daarom heb ik twee dekens mee en drinken.’ ‘Bedankt voor je briefje.’ Zei ik en pakte zijn handen. Hij keek op en glimlacht. ‘Voor jou doe ik alles, Juul.’ Zei hij. ‘Laten we gaan dan.’ Zei ik. Cesc opende de deur en hielp me in de auto te stappen.

We liepen met de spullen naar de rivier en gingen op het kleed zitten. ‘Dat je dit allemaal voor me doet.’ Zei ik. ‘Ik doe niets liever.’
Ik kroop tegen hem luisterde naar de vogels en de stroming van de rivier. ‘Het is goed voor je, de buitenlucht.’ Zei hij en wreef door mijn haar. ‘Soms denk ik.. Waarom jij Cesc? Waarom jij?’ ‘Omdat mijn hart tien keer sneller gaat slaan als ik jou zie.’ Fluisterde hij. Een traan glipt langs mijn wang op zijn knie. ‘Ik hou van je.’ Zei ik zacht. ‘Ik ook van jou.’ Zijn greep om mijn middel werd sterker. ‘Dus wat is je allerlaatste wens?’ vroeg hij zacht. Ik dacht na en kreeg een herinnering van vroeger door mijn hoofd flitsen. Toen mijn ouders gingen trouwen in het witte kleine kerkje in het dorp. ‘Trouwen in het witte kerkje waar mijn ouders ooit ook gingen trouwen. Mijn moeder was prachtig.’ Zei ik. ‘Dan heb je dat overgenomen van je moeder.’ Zei hij zacht, en gleed met zijn vinger langs mijn kaaklijn. ‘Ik hoop het om het ooit nog mee te maken. Ik in een witte jurk..’ ik lach en draaide me om zodat ik oog in oog zat met Cesc. ‘Zal jij me in een witte jurk willen zien?’ vroeg ik. ‘Dan ben je pas echt een parel.’ We keken weer naar de zwarte sterren hemel. Nog steeds geen vallende ster. Ik deed mijn ketting los en staarde er nog even na. Het was een medaillon van vroeger, een foto van mij en mijn moeder. Ik gaf hem aan Cesc. ‘Hier.’ Zei ik. ‘Maar..’ ‘Niks. Aannemen.’ Hij glimlacht en kust mijn lippen. Een vallende ster! ‘Kijk!’ Ik wees naar de lucht. Hij sloeg zijn arm rond mijn middel en trok me tegen zich aan. ‘Doe eens wens.’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.