FanFic.nl

A walk to remember.

Chapter 11.

Ik liep naar beneden en keek naar de fotolijstjes die op de kast stonden. Ik tilde eentje op en bekeek de foto. Eentje met Fernando lachend, een met zijn familie. Hij had het goed te pakken. Ik bekeek de foto verder. Ik en Cesc. Hij had hem prachtig ingelijst en daar onder stond 'i will remember you.' Ik beet op mijn lip en het viel me nu pas op dat Cesc en Fernando in de achtertuin zaten in de prachtige zon. Ik stap op de warme tegels en liep richting de jongens. 'Hoi.' zei ik en ging op Cesc' schoot zitten. 'Hoelang heb je wel niet geslapen? Het is kwart over een.' lacht Fernando. 'Ik was heel moe.' zei ik. 'Ik heb je vader al gebeld dat je hier bent gebleven omdat je te moe was.' zei Cesc. 'Oh, oke. Dank je.' Ik stond op van zijn schoot en liep naar de voetbal die in het gras lag. 'Een potje?' vroeg ik lachend. 'Ga jij maar met Julin, Cesc.' zei Fernando. 'Helemaal niet, jullie gaan met z'n tweeën. Ik mag dan wel ziek zijn, maar mijn lichaam doet het nog wel.' Grinnik ik. Ik zie Cesc even treurig kijken maar dan ging hij in de startblokken staan. Ik legde de bal neer en nam afstand, daarna nam ik een aanloop en rende er met de bal vandoor met Fernando en Cesc lachend achter me aan door de achtertuin van Cesc.

Ik greep naar mijn buik en liet me op de grond vallen. 'Julin!' riep Cesc, en liet zich naast mij vallen. 'Sorry. Teveel gerent.' zei ik puffend. 'Kom. Neem wat water.' zei hij en hielp me met opstaan. Fernando kwam er aangelopen met een beker water en ik dronk het in een teug op. We gingen in het gras zitten toen Cesc mijn hand vast nam en me een klein cadeautje gaf. 'Voor jou.' zei hij, en krapte achter zijn oor. Ik grijns en scheurde het papiertje ervan af. Een plat zwart doosje het, ik opende het doosje en haalde er een ketting uit met een vlinder met vel groene vleugels en diamantjes. 'Het is prachtig, dank je wel!' En ik gaf hem een knuffel waarbij hij achterover viel in het gras. Ik grinnik en bleef met mijn hoofd op zijn borstkas liggen en luisterde naar zijn ademhaling.

Na een tijdje zo te hebben gelegen ging ik weer rechtop zitten en drukte mijn lippen op die van hem. Het leek wel jaren terug toen ik hem voor het laatst had gekust maar nog steeds voelde ik de warmte, de veiligheid en de vlinders. Ik haalde mijn lippen weer van die van hem af en moest lachen omdat mijn lipgloss te zien viel op zijn mondhoek. Hij lachte mee maar pakte toen mijn hand en keek me serieus aan. 'Hou je van me?' vroeg hij. 'Ja.' zei ik zacht, en glimlach. 'Wil je dan wat voor me doen?'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.