FanFic.nl

A walk to remember.

Chapter 12.

Even leek mijn wereld stil te staan. Alsof de aardbol stopte met draaien. Mijn ware liefde, Cesc Fabregas, ging voor mij op zijn knieën zitten en hield mijn hand vast. Mijn adem stokte. Elke vrouw droomt hier van. 'Lieve Julin. Ik hoop dat ik je allerlaatste wens in vervulling breng. Trouw met me?' Hij keek me met zijn bruine, stralende ogen aan en glimlacht. Ik kon niet meer normaal ademen, mijn hart ging tien keer sneller, zeg het dan, zeg het Julin! 'Ja.' zei ik zacht, en een traan glipte langs mijn wang op Cesc' hand. 'Dan verklaar ik jou nu tot mijn verloofde.' Grinnikt hij en tilde me op en liep met me naar binnen, naar de sofa. Een diepe zucht kwam uit mijn mond en Cesc legde me voorzichtig op de sofa. Zijn ogen stonden nog steeds zo lief, zo stralend. Hij pakte mijn hand en schoof een ring om mijn vinger. Mijn andere hand streelde zachtjes zijn kaaklijn. 'Dat je dit allemaal voor me doet.' zei ik en mijn stem sloeg over. 'Voor mijn verloofde doe ik alles.' zei hij. 'Ik bel de familie even, en Jules en de rest.' zei ik. 'Doe maar, verloofde.' glimlacht Cesc. Ik glip onder Cesc vandaan en liep naar de telefoon.

Met tranen legde ik de haak weer neer en keek naar mezelf in de spiegel. 'Ik ga trouwen.' zei ik tegen mezelf en toen ik dat zei zag ik Cesc zijn hoofd op mijn schouder en twee armen rond mijn middel. 'En weet je waar?' vroeg hij. 'Nee?' 'Het kleine witte kerkje.' zei hij. Ik kon mezelf niet meer inhouden, Cesc maakte me nog zo gelukkig voordat ik ging. Ik draaide me om en sloeg mijn armen rond zijn nek. 'Ik hou van je.' zei ik, en drukte mijn lippen op de zijne. Dit kon wel uren duren, deze passie volle, romantische kus.

Cesc Fabregas
Ik kuste haar terug en tilde haar voorzichtig op en liep weer terug naar de sofa. Ik kon niet ophouden met haar te kussen en haar bloementjes parfum op te snuiven. Binnenkort zal ze voor altijd van mij zijn, tot de dood ons scheidt. Ik duwde haar zachtjes achterover en glimlach nog even, tot onze handen in elkaar waren gebonden en onze lippen weer waren verzegeld. Deze dag, deze dag zal ik altijd blijven herinneren. Ik haal voorzichtig de knoopjes van haar bloes los en toen waren we weer samen, gebonden en verzegeld.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.