Hoofdcategorieën
Home » Naruto » BANG~relation » ~The test~
BANG~relation
~The test~
De bossen worden dichter, het duister word duisterder, mijn angst word groter maar iets in mij dwingt mij verder te lopen. Ik moet het weten. Met zijn vieren lopen we een duistere grot in. Gelukkig branden er fakkels aan de muren, anders zou ik geen hand voor ogen zien. Plots houd mijn sensei halt. Automatisch stopt de rest ook. Langzaam beginnen mijn ogen aan het donker te wennen. nu pas zie ik de stenen grote stoel met rode symbolen erop. Ik moet meteen weer terug denken aan Kana. Toen ik die duistere kamer met kaarsen binnen moest en toen door rood gloeiende symbolen werd gewurgd. De rillingen lopen over mijn rug als ik daar over denk. Gelukkig had Sasori mij daar van gered. Mijn sensei draait zich naar mij om en wijst met een vriendelijk gebaar de stoel aan.
“Ga toch zitten”ť zegt hij.
Met angst in mijn ogen kijk ik mijn sensei aan. Hij glimlacht op een manier die mij de kriebels geeft.
“Je ziet er vermoeid uit. Ik denk echt dat het beter is als je even gaat zitten”ť zegt hij.
Nee, schiet er door mijn hoofd. Maar toch ga ik gehoorzaam zitten. De stenen stoel is zo koud dat ik kippenvel krijg. Mijn sensei wuift naar Rafu en Sozoshii, die dan begrijpend knikken en de grot weer uit lopen. Mijn sensei begint te ijsberen. Wacht hij soms tot ik iets zeg?
“U zou mij toch alles vertellen?”ť vraag ik.
Mijn sensei houd even halt, kijkt mij aan, en begint verder te ijsberen.
“Ik dacht er even na over wat de beste manier is om te beginnen”ť zegt hij.
Mijn sensei ijsbeert nog even door maar stopt dan.
“Wat een geluk eigenlijk dat jij de laatste Kaze bent, toch?”ť vraagt hij aan mij.
Ik weet even niet wat ik op deze vraag moet beantwoorden. Bedoeld hij dat ik geluk heb gehad dat ik de moorden op de Kaze-clan heb overleefd of bedoeld hij dat het een geluk is dat er nog maar één van over is?
“Ik weet het niet”ť zeg ik.
Zijn ogen lichten op. Alsof ik iets interessants heb gezegd.
“Hoe dan ook is het een eer je in mijn schuilplaats te mogen ontvangen, niet?”ť
Ik schud wat verbaasd mijn hoofd.
“Zo te zien weet jij nog niets van je macht af”ť zegt hij.
Ik frons mijn wenkbrauwen. Waar heeft deze man het over? Wat kan mij dit nou schelen? Mijn angst maakt plaats voor ongeduld.
“Hoor eens, ik heb geen tijd voor de gelul. Kun u mij niet gewoon vertellen waarom iedereen mij haatte?”ť zeg ik een beetje ongeduldig.
“Gelul hè?”ť vraagt hij.
Ik kijk hem met een strakke blik aankijken.
“Dan moet je het zelf maar weten”ť zegt hij terwijl hij zijn schouders op haalt.
Hij komt op mij af lopen. Automatisch bal ik mijn vuisten, maar hij loopt gewoon langs me. Als hij terug komt heeft hij een houten stoel in zijn handen. Hij zet hem tegenover mij neer en gaat erop zitten.
“We gaan jaren terug, toen alleen nog Konoha de Kaze clan vertrouwde. Ik was gelukkig met mijn vrouw Akemi Kaze”ť begint hij te vertellen maar ik onderbeek hem al.
“U was getrouwd met een Kaze?!”ť vraag ik vol verbazing.
Geïrriteerd door mij onderbreking gaat hij verder met vertellen.
“Ja, ze was niet alleen briljant maar ook beeldschoon. Zij betekend alles voor mij, maar ik betekende niet alles voor haar. Begrijp mij niet verkeerd, ze hield van mij, dat wet ik zeker, maar er was nog iets belangrijks buiten mij. Haar clan. Eigenlijk mocht Akemi mij er niets over vertellen maar dat deed ze toch. Eens in de zo veel jaren, komt er een grote meteorenregen genaamd Kaze. Hier is de Kaze clan naar vernoemd. Het verhaal gaat dat iemand met Kaze bloed in zich een ultieme macht zou krijgen als hij of zij het goede ritueel doet bij de nacht van de Kaze meteorenregen. Toen ik er eerst van hoorde klonk het zo prachtig, was ik zo blij dat Akemi ooit die krachten zou krijgen, maar dat bleek een grote vergissing te zijn.”ť
Mijn kond lijkt bevroren, maar ik zit helemaal in het verhaal en wil het verder horen.
“Wat gebeurde er dan?”ť vraag ik.
Mijn sensei wrijft over zijn gezicht, alsof hij even bij moet bijkomen.
“De dag voor de Kaze meteorenregen kwam ze dol enthousiast naar me toe. Ik deelde haar enthousiasme en ik werd nog blijer toe ik te horen kreeg dat ondanks dat ik geen Kaze was ik toch het ritueel mocht bijwonen. Die volgende nacht was het zo ver. Samen gingen we de bossen in. Ik werd door Akemi aan mensen voorgesteld. Daar leerde ik jou ouders kennen.”ť
Mijn ogen worden groot.
“Mijn ouders?”ť vraag ik.
Hij knikt.
“Ja, zij zouden het ritueel lijden. Je moeder legde mij uit hoe het werkte. Om klokslag twaalf uur moest je naar een meteoor kijken, dan zou je in een soort van trans komen waarin je iets, en test, moest doorstaan. Als je deze test goed doorstond zou je de meteoor zijn kracht krijgen, je moeder zei dat je je niets mooiers kan voorstellen. Ze had het zelf al mee gemaakt weet je. Maar er zat ook een zwarte kant aan dit verhaal. Ze vertelde me dat, als je de test niet goed afrondde, door wat voor rede dan ook, je iets zou worden dat ze een ‘Horo’ noemde. Mij zei het niet zo veel. Dus ik ging gewoon gezellig zitten doen met de anderen tot klok slag twaalf uur. Maar toen kwam het, Akemi keek om hoor en net op dat moment kwam er de mooiste meteoor langs die ik ooit in mijn leven had gezien. Wat prachtig is dit, dacht ik toen nog. Plots viel Akemi naar achteren. Ik schrok me dood en wilde naar haar toe rennen maar je moeder hield mij tegen. Ze fluisterde dat Akemi de test af ging. Met spanning wachtte ik af tot ze opstond. En toen eindelijk, na iets dat een eeuwigheid leek te duren, stond ze op. Ik was zo blij dat ze het gehaald had, ik wou naar haar tot rennen en haar omhelzen. Maar voor ik de kans had…”ť
Mijn sensei zijn adem stokt in zijn keel. Met spanning wacht ik af wat hij gaat zeggen.
“Had je vader haar hart met een Kunai doorboord.”ť
Reacties:
ga please heel snel veder, het is echt spannend!!!
jij hebt denk ik gewoon wat met hele erge cliffhangers.
*springt op en neer op stoel*
Verder verder verder verder! >.<
*doet puppy oogjes* Puh-lease? O^O
..
Geen kritiek ofzow, srry x'D Wel gaaf hoofdstuk~!!
-xXx-