FanFic.nl

Our own Humanoid world

27. Zondag namiddag 28/02/2010

Tom’s point of view
“Tossie liefje!”� riep ik en drukte mijn lippen op Tosca haar voorhoofd. Ze lag languit op bed. Ik ging boven op haar zitten. “Ik heb cola,”� gniffelde ik. “Oeh sexy,”� zei Tosca en ze gaf me een zoen. Toen kroop ze onder me vandaan en nam haar flesje cola. “Hmm, lekker!”� zei Tosca nadat ze het halve flesje op had. “Lekkerder als ik?”� vroeg ik met een grijns. “Hmm, ja,”� lachte Tosca. “Oeh, oeh dat doet pijn aan mijn ego!”� riep ik uit. “Awh, dat arme ego van jou!”� Tosca kwam nu weer bij me op bed zitten. “Gaan we even naar buiten?”� vroeg ik. “Ja, ik kan wel frisse lucht gebruiken!”� zei Tosca. Zoals ieder cliché koppeltje liepen we hand in hand door de gangen van het hotel. En meteen zagen we het cliché voorbeeld lopen. Hij was mijn tweelingbroer en droeg de naam Bill al heel zijn leven lang met zich mee. Als het op liefde aankomt, is hij nogal cliché, of toch voor zover ik weet. “Bill kom eens even,”� vroeg ik. Bill kwam natuurlijk meteen naar me toe. Tosca en Makbule gingen dan weer naar elkaar toe. “Wat is er?”� vroeg hij. “Ik moet het even met je hebben over Jorinde,”� zei ik. “Wat heeft ze nu weer gedaan?”� Hij grijnsde. “Probeer jij haar gewoon duidelijk te maken dat ze moet stoppen met roken.”� Bill leek even na te denken. “Ik zal het wel oplossen, maak je maar geen zorgen,”� glimlachte Bill. “Zo kennen we Bill weer,”� grijnsde ik. Bill wiebelde triomfantelijk met zijn wenkbrauwen en grijnsde breed. “Kom, we gaan terug naar onze dames voor ze iets door krijgen,”� zei ik. Bill knikte. “En waar ging dit Kaulitz momentje over?”� vroeg Makbule nieuwsgierig. “Dat ga ik lekker niet aan jou neus hangen,”� lachte ik. “Pestkop!”� Ik kreeg een por in mijn ribben. Ik lachte even vals en verstopte me dan achter Tosca. “Kinderen, ik wil hier niet tussen zitten!”� Tosca maakte zich los en verstopte zich achter Bill. “Laten we dit buiten uitvechten, niet hier, waar iedereen ons kan zien,”� zei hij wijs. “Ja papa,”� zeiden Makbule en ik in koor. We lachten even en liepen dan braaf achter Bill aan.

Jorinde’s point of view
Ik kreeg een onverwacht telefoontje van Sandro, mijn beste vriend die in België zit. Hij vond het verschrikkelijk dat ik hem had achtergelaten voor TH. Hij hoopte me snel terug te zien. “Wie was dat?”� vroeg Danny nieuwsgierig. Blijkbaar had hij de hele tijd afgeluisterd. “Oh, een vriend van me,”� zei ik. “Een vriend? Of je lief?”� vroeg hij nieuwsgierig. “Nee, mijn lief zeker niet, gewoon vriend, hij is misschien mijn ex, maar hij blijft gewoon een vriend nu,”� zei ik in één adem. “Kalm, kalm, zo is dat bij mij en Makbule toch ook, dus waar maak je je druk om,”� zei hij. “Ja, maar jij en Mak kunnen wel beter met elkaar omgaan dan ik en Sandro,”� lachte ik. Hij haalde zijn schouders op. “Ik ga kijken als ik ergens wat lekkers kan kopen, jij ook iets?”� vroeg Danny. “Hmm, breng maar een blikje red bull mee als er dat is,”� zei ik. “Oké,”� zei hij en hij ging de hotelkamer uit. Ik nam nu mijn pakje sigaretten en aansteker en ging het balkon op. Ik had nood aan een sigaret. Onder me zag ik Makbule achter Tom aanrennen. Ze liepen nutteloze rondjes rond Bill en Tosca. Ik lachte en zocht mijn mobiel. Dit moest ik op film hebben. Gelukkig stond ik niet te hoog en kon ik goed inzoomen. “Ben terug!”� riep Danny door de kamer. Ik trapte mijn sigaret uit en ging weer naar binnen. “Dankje,”� zei ik toen ik mijn red bull open maakte. “You’re welcome,”� zei hij. “Gaan we iets doen?”� vroeg ik. “Wat dan?”� vroeg hij. “Ik had gehoopt dat jij een idee had,”� zei ik en plofte op het veel te grote bed. “Ik ben ook inspiratie loos op het moment,”� zuchtte Danny. Op dat moment klopte er iemand hevig op de deur. Danny deed open, Bill sprong binnen. “Snel doe toe!”� riep hij. “Oké,”� zei Danny. Ik keek hem verbaasd aan. “drie tegen één is oneerlijk!”� zei hij met een pruillip. Ik lachte en ging langs hem zitten want hij zat ondertussen op de grond. “Ik zal wel even met hen gaan praten,”� grijnsde Danny. Ik wist zo dat hij het erger ging maken. Ik lachte toen hij met een brede grijns de kamer verliet. “Zo, wij moeten praten,”� zei Bill. Hij kroop recht en nam mijn hand om me recht te trekken. “Waar heb jij het over?”� vroeg ik. Bill ging op het bed zitten en klopte met zijn hand langs zich. Ik ging daar dan maar zitten. “Je sigaretten en aansteker,”� zei Bill. Hij hield zijn hand mijn richting uit. Ik zuchtte en nam die twee dingen uit mijn broek en legde ze op zijn hand. “Goed, en nu neem in die van mij en leg die erbij,”� zei Bill. Ik begreep niet wat zijn bedoeling was. Hij stond recht en gooide alles in het vuilbakje dat er stond. “Wij gaan samen stoppen met roken, goed?”� vroeg hij. Ik twijfelde even. “Kom op, wil jij echt doodgaan aan kanker?”� vroeg Bill. “Nee,”� zei ik. “Dus, we hebben niets te verliezen, waar is heel je voorraad?”� vroeg Bill. Ik wees naar mijn tassen. Bill nam er alles uit en gooide dat ook weg. “Nu gaan we die van mij weggooien,”� zei hij. “Waarom doe je dit?”� vroeg ik. “Omdat wij anders kanker krijgen en dan gaan onze longen mega zwart zien.”� Bill trok een vies gezicht. Ik lachte. Samen gooide we ook zijn sigaretten voorraad weg. “Hoe voelt dat?”� vroeg Bill. “Ik heb zin om in de vuilbak te graaien en er één op te steken,”� gaf ik toe. “Ik ook,”� mompelde Bill. “Maar samen kunnen we wel stoppen, niet?”� vroeg ik. “Ja,”� zei Bill. We liepen nu naar de rest, Bill had een sms gekregen dat we nu naar de concertzaal in Hamburg moesten gaan, het was tijd voor de instrumenten te stemmen en voor te oefenen. Vanavond om acht uur is het weer show time!

Reacties: