FanFic.nl

One Shots

Te goed voor mij

Stilletjes sloop ze de trap op. Ze wist dat ze er niet mocht komen en al helemaal niet als ze sliepen maar ze kon zichzelf niet inhouden ze moest hem gewoon zien. Voorzichtig opende ze de deur die zachtjes krakend open ging. Ze glipte naar binnen en keek rond om er zeker van te zijn dat alle jongens sliepen. Toen liep ze naar het bed van de jongen waar ze al zo lang verliefd op was. Lucius Malfidus. Voorzichtig knielde ze naast het bed neer. Hij had haar liefde nooit geaccepteerd in alle vijf jaren die ze samen op Zweinstein hadden doorgebracht had hij haar negeert. Hij ging uit met de knappe meisjes van Zwadderich. Knapper dan zij zelf was. Voorzichtig aaide Narcissa Zwarts over het sluike blonde haar van haar grote liefde. Zachtjes gaf ze een kus op zijn voorhoofd en sloop toen de slaapzaal weer uit. Ze schrok zich rot toen een van de jongens luid snurkte. Toen ze weer in haar eigen slaapzaal terug was liet Narcissa zich snikkend op haar bed vallen en huilde ze zichzelf in slaap. Waarom niet? Waarom beantwoorde Lucius haar liefde niet? Deed het hem niks dat ze al zo lang naar hem smachtte? Kon er niet eens een date af? Zonder bijbedoelingen? Het duurde lang voordat ze eindelijk sliep.

De volgende ochtend werd ze met barstende hoofdpijn wakker. Ze deed niet de moeite om zich aan te kleden voor het ontbijt. Het was zondag dus haast had ze niet. Met een chagrijnig gezicht ging ze aan de ontbijttafel van Zwadderich zitten.
“Jemig Narcis wat zie jij eruit zeg,”� zei Narcissa’s vriendin Bindy.
“Kop dicht Bin,”� snauwde Narcissa. “Ik ben niet in de stemming voor jou bijdehante opmerkingen.”�
“Sorry hoor,”� zei Bindy. “Gaat het weer om Lucius.”� Narcissa wierp Bindy een woedende blik toe en propte een stuk brood in haar mond. Net toen Bindy weer iets wilde zeggen kwam de post en werd haar aandacht getrokken door haar witte sneeuwuil die voor haar neerstreek. Narcissa verwachtte geen post. Haar ouders hadden gister al een brief gestuurd en vaker dan eens per maand stuurden ze die niet. Ze schrok zich dan ook rot toen er een bruine kerkuil voor haar neerstreek. Ze kende de uil niet en moest wat moeite doen om de brief van zijn poot te halen. Ze opende hem en keek. Haar adem stokte in haar keel toen ze de afzender zag. De brief was van Lucius.

Lieve Narcissa,
Het spijt me dat ik je al die jaren voor de gek heb gehouden
maar ik kon er gewoon niet aan toegeven. Je schoonheid
maakte me sprakeloos waardoor ik niks kon uitbrengen in
jou gezelschap. Ik wilde je van me af zetten door met andere mensen
te daten. Het lukte me niet. Ik kon je niet van me af zetten
en nu ik er over nadenk weet ik niet waarom ik dat wou.
Ik dacht altijd dat je te goed voor me was. Maar sinds gisternacht
weet ik zeker dat jij ook van mij houdt. Misschien leek het of ik sliep
maar dat deed ik zeker niet. Ik had mezelf graag verraden maar ik was
bang dat je zou schrikken en de andere jongens zou wekken.
Lieve Narcissa, wil je volgende zaterdag met me naar Zweinsveld?

Liefs,
Lucius
Toen Narcissa opzij keek zag ze Lucius lachend naar haar kijken met op zijn schouder het uiltje.

Reacties: