FanFic.nl

Zoute Liefde (TC)

*2*

Tom
Het warme zand brandt onder mijn voeten als ik over het strand naar mijn kantoortje wandel. Het hutje ziet er verlaten uit en nog voor ik de deur open doe, zie ik een blad hangen dat me verteld dat we vanwege technische problemen gesloten zijn en ik voor de rest van de dag vrij heb.
Ik zucht en ga over het strand weer naar het hotel toe. Misschien dat Bill nog aan het zwembad is, ik wil hem graag beter leren kennen, aangezien hij hier zowat de enige jongen van mijn leeftijd is die Duits spreekt.
Jammer genoeg zie ik noch Bill, noch het meisje waarvan ik vermoed dat het zijn zusje is. Verdomme, ik ben vergeten om zijn hotelkamer te vragen, en ook zijn achternaam weet ik niet.
Met mijn laatste hoop op de informatiebalie gericht ga ik naar het hoofdgebouw. Mijn opzoekingswerk leert me dat hij samen met zijn ouders en zijn zusje Isabelle kamer 483 voor een maand bezet, en dat ze vijf minuten geleden een taxi hebben laten bellen en dus niet meer in het hotel zijn.
Bij de gegevens van het gezin staat slecht een telefoonnummer, en dat is waarschijnlijk niet van Bill dus daar heb ik ook niet veel aan.
Ik bedank Daphne, het meisje van de infobalie, voor het gebruik van haar computer en zet me neer in een cyaanblauwe zitzak aan de bar. Ik steek even mijn hand op wanneer Rob, de barjongen, mijn richting uitkijkt en geen twee minuten later staat mijn Jupitercocktail voor mijn neus.
Bij de eerste slok voel ik de koude vloeistof door mijn slokdarm vloeien, na een tweede brand mijn keel aangenaam. Ik zak wat dieper in de zitzak en geniet van de smaak van de blauwe vloeistof in mijn glas.
De aangename warmte en de geluiden van een sopraansaxofoon laten me helemaal ontspannen. In enkele slokken drink ik de rest van mijn cocktail leeg en ik tuur naar de horizon die her en der onderbroken wordt door het zeil van een boot. De vermoeidheid van de laatste dagen neemt mijn lichaam over. Het duurt dan ook niet lang voor ik, over drie zitzakken verspreid, lig te slapen in de Universe Bar.
De ringtone van mijn gsm die uit mijn zwarte Ed Hardy zwemshort klink, maakt me wakker en nog slaapdronken rits ik het toestel uit mijn zak. Mijn duim zweeft al boven het groene knopje, maar wanneer ik de naam Zachary op het scherm zie staan, kies ik voor het rode knopje. Ik wilde hem daarstraks, gisteren, eergisteren en ook de dagen ervoor niet spreken, en ook nu niet.
Ik wil mijn gsm weer wegsteken, maar bedenk me en ga in mijn contactenlijst op zoek naar de naam Naomy (uitgesproken als Neomy).
Na drie keer over te gaan wordt er opgenomen en ik hoor een warme stem de naam uitspreken die ik net zocht.
“Naomy, met Tom.”�
“Ah, Tom, wat is er?”� Een lach verschijnt op mijn gezicht bij het horen van haar Australische accent. Ze verstaat mijn ‘vloeibare’ Engels niet, en aangezien ze vloeiend Duits spreekt, communiceren wij is het Duits.
“Ik vroeg me af welk technisch probleem er is.”�
“Iets met de motor, waarom?”�
“Ik heb morgen klanten, is het dan opgelost?”�
“Ja, normaal gezien hebben we Mona morgen om negen uur weer terug.”�
“Oke, dan is het geen probleem. Ik zie je morgen Naomy.”�
“Morgen Tom.”�
De verbinding wordt verbroken en op mijn scherm zie ik dat het kwart over negen is. Dat betekend dat ik het avondeten gemist heb en hier zeker een uur of vier heb liggen slapen. Dat eerste vind ik niet erg, aangezien ik een hele voorraad eten op mijn hotelkamer heb, en dat tweede is perfect, zo ben ik zeker op tijd op mijn kantoortje aangezien ik deze nacht minder slaap nodig heb.
Mijn gsm verdwijnt weer in mijn zwemshort en ik rek me uit terwijl ik rechtsta. Op mijn zwart teenslippers verlaat ik de Universe Bar terwijl ik me naar kamer 5404 begeef. Tja, mensen die ze moeten betalen zitten niet bepaald op de best gelegen kamers.
Ik plunder mijn eigen chips- en colavoorraad en ga dan tussen mijn kleren op zoek naar een zuiver T-shirt. Onderaan vind ik nog een rood shirt dat ik aantrek terwijl ik weer naar het woongedeelte ga.
Een minuut later stap ik in de lift en druk op het knopje met het getal een op. De deuren gaan dicht, de lift komt in beweging en een halve minuut later stap in weer uit de glazen lift.
Zoekend naar kamer 483 kijk ik naar de plaatjes op de deuren. Bijna op het einde van de gang vind ik de kamer en zonder twijfel klop ik op de houten witte deur. Ik wacht even, maar krijg geen reactie. Ze zullen nog niet terug zijn van hetgeen ze vanmiddag naar vertrokken zijn.
Ik haal een dubbelgevouwen stukje papier uit mijn zak waar ik in mijn onordelijk handschrift de naam Bill op geschreven heb. Ik schuif het onder de deur door e wacht nog even, maar keer dan terug naar de elfde verdieping.
In mijn kamer kleed ik me uit, zet de wekker op mijn gsm en kruip dan in mijn eentje in het tweepersoonsbed. Het overige kussen klem ik in een wurggreep en even later vertoef ik weet in dromenland.

[reacties??]

Reacties: