FanFic.nl

De AMA's (TC) 3-shot

One

Na een half uur rijden we eindelijk de drukke straat in waar we ons op voorbereid hadden. Overal staan fotografen, limousines en bekende televisiepresentatoren.
“Kijk! Daar is Adam!”� Roep ik blij en begin meteen enthousiast te zwaaien.
“Pipo, dat heeft toch geen zin!”� Met een vragende blik kijk ik mijn tweelingbroer aan. “De ramen van die limousines zijn altijd geblindeerd, weet je dat nu nog niet?”�
“Ow, juist ja. Maar je verteld hier niets over tegen Georg en Gustav! Anders mag ik dat bij elke prijsuitreiking nog gaan horen…”�
“Tuurlijk niet, liefje.”� Hij grijnst en drukt een laatste keer zijn lippen zacht op de mijne.
De auto komt tot stilstand en meteen wordt de deur geopend.
Tom en ik stappen uit de limo en wandelen de rode loper op, die Adam net verlaat. We showen onze fantastische outfits voor de fotografen van verschillende tijdschriften en Tom kan het niet laten om een arm om mijn schouder te slaan, een normaal gebaar voor tweelingbroers. Misschien dat hij zo de aandacht van zijn schoenen af wil houden. De bruin met zwart en grijs gecombineerde sneakers zijn, op zijn witte bandana na, de enige dingen aan zijn outfit die ik niet heb mogen bepalen, en dit is dus het resultaat. Een donkere, veel te grote jeansbroek, een zwart T-shirt met een drukke print en een rode trui waar ik nog bij in zou passen. Conclusie, geen outfit om bruine schoenen onder te dragen.
Wanneer de volgende limo stopt wordt alle aandacht gericht op de ster die eruit komt.
We lopen naar binnen en zien dat Adam op ons staat te wachten. Eerst krijgt hij van mij een knuffel, en wanneer hij verwacht er van Tom ook een te krijgen, blijft die laatste twijfelend staan.
“Tom, wat is er? Sinds wanneer geef je vrienden geen knuffel meer?”� Vraag ik verontwaardigt.
“Ik weet niet hoor, maar jullie altijd met die stekels op die jassen. Ik heb me net al genoeg geprikt.”� Adam en ik kijken elkaar grijnzend aan en zien dat we dan beide een leren jasje aanhebben met stekels op de schouders. Adam lacht en slaat zijn armen om Tom. Hij knuffelt hem ook terug en daarna gaan we met z’n drieën naar de bar.
We zetten ons neer aan de toog bestellen alle drie een cola, we willen liever niet de geschiedenis ingaan als de drie vrienden die dronken op het podium van de AMA’s stonden. We beginnen meteen een druk gesprek, want we hebben heel wat bij te praten, het is een half jaar geleden dat we Adam nog zagen. Natuurlijk hebben we nog gesmst en gemaild sinds de laatste keer dat we in Amerika waren, maar ik praat liever rechtstreeks tegen mijn vrienden.
Tom en ik hadden Adam al eerder ontmoet, en het klikte meteen, ookal was hij nogal zenuwachtig. Hij wist dat nudat hij ook een ster was, hij ook andere sterren zou ontmoeten, maar hij had nooit gedacht dat hij ons, zijn ‘inspiratiebronnen’ zoals hij ons noemde, zou ontmoeten.
Na een kleine tien minuten gaat de deur van de bar open en we kijken op. Een meisje dat ik niet ouder schat dan twaalf met kort blond haar, een lichte jeansbroek en een grijs hemd komt de bar binnen en Adam zucht.
“Wat is er? Ken je die?”�
“Ja, jullie niet dan?”� Tom en ik schudden ons hoofd.
“Waarom zouden we dat kind moeten kennen?”�
“Dat is Justin Bieber. Het is een echte kwal, maar heel wat meisjes vallen voor zijn ‘zangtalent’.”� Ik verslik me in mijn cola en kijk Adam ongelovig aan.
“Is dat een jongen?!”� vraag ik net iets te luid. Het meisje achter de bar kijkt me kwaad aan.
“Ja, maar het is echt een arrogante zak, niet normaal! Hij denkt echt dat hij alles is.”�
Ik volg hem met mijn ogen en zie hoe hij ons naast ons op een barkruk neerzet en een flesje bier besteld.
“Mag je hier in Amerika op je twaalfde al bier drinken?”� Vraag ik Adam al fluisterend.
“Bill, die jongen is zestien.”� Fluistert hij terug.
“WAT?!”� Dat ene woord verlaat de monden van Tom en mij en ons geroep wordt niet in dank afgenomen.
“Zestien?! Maar het lijkt wel een kleuter!”� merkt Tom op.
“Ik zeg het je, het is een jongen, hij is zestien en hij heeft succes. Maar met zijn gedrag valt niets aan te vangen. Kijk maar.”�
Tom en ik kijken over Adams schouders heen en zien hem zijn flesje in een keer uitdrinken, een gigantische boer laten en naar het meisje achter de bar glimlachen.
“Wat een aansteller.”� Fluistert Tom.
Hij doet teken dat het meisje naar hem toe moet komen, en verlegen glimlachend doet ze dat ook.
“Hoe heet je?”�
“Cindy.”� Giechelt het meisje.
“Wel, Cindy, heb je dan geen zin om met mij mee naar de aftherparty te gaan straks? En, als je wil kan ik je ook meenemen naar mijn studio als het feestje te saai is.”�
“Dat zou, erg leuk zijn.”�
“Oke, dan zie ik je straks.”� Hij grijnst naar het meisje en die laatste lacht verlegen terug.
“Oke, nu is het genoeg geweest. Hier maak ik een einde aan. Hey, Cindy!”� Roept Adam.
Duidelijk met ongelooflijk veel tegenzin komt ze naar ons toe en werpt mij en Adam een dodelijke blik toe.
“Wat moet je?”�
“Een zak zout chips.”� Ze zucht en draait zich om.
“Sorry, maar dat gedoe kon ik even niet meer aanzien.”� Ik knik en werp een blik over Adams schouder.
Ik schrik en grijp in een reflex naar Toms hand als ik recht in de ogen van de aanstellende jongen kijk.
“Wat is er?”�
“Hij kijkt naar me.”� Fluister ik.
“Tuurlijk kijkt hij naar je. Weet je wat een lekker stuk je bent.”� Antwoord hij zacht en ik zie Adam grijnzen.
Ja, Adam weet van wat er zich tussen Tom en mij afspeelt, en hij heeft er geen problemen mee.
“Tom, dit is niet grappig. Ik vind hem eng.”�
“Negeer hem maar gewoon en geniet van de tijd voor we ons moeten gaan klaarmaken.”� Ik knik en neem een slok van mijn cola, maar kan het niet laten over Adams schouder heen naar de jongen te kijken die mij nog steeds aankijkt.
Adam en Tom sleuren mij opnieuw mee in een gesprek over Amerika en de laatste concerten, maar ik kan het niet helpen dat mijn blik af en toe terug keert naar de jongen naast ons.
Opnieuw kijk ik over Adams schouder heen en zie hem zijn hand op zijn knie leggen. Langzaam glijd zijn hand omhoog over zijn bovenbeen terwijl hij me doordringend aankijkt. Stilletjes trek ik aan Tom’s trui.
“Tomi, ik wil hier weg.”� Zeg ik bang.
Hij kijkt ook even over Adams schouder en aan zijn gezicht zie ik dat hij begrijpt waarom. Hij drinkt zijn cola in een teug leeg en wipt dan van de barkruk.
“Wij gaan de kleedkamers zoeken.”�
“Wacht, ik ga mee!”� Adam volgt Toms voorbeeld en met z’n drieën gaan we op zoek naar de kleedkamers.

[reacties??]

Reacties: