FanFic.nl

Invisible

*005

Melinda pov:
Ik zat in de auto naast Joe. Hij moest perse naar een of ander festival en had mij gesmeekt om mee te gaan, Daarna een soort van gedwongen. Dus ging ik maar mee. In de verte hoorde ik de muziek al dreunen. Hij parkeerde de auto ergens, en we stapten uit. Het was een eindje lopen, naar een minuut stonden we in de feestende menigte "Wow wat is het hier dr..."
zei ik terwijl ik opzij keek, Maar Joe was al weg. Ik beef even verbaasd staan. Ik snap niet dat hij zomaar weg gaat. Ik begon een beetje te lopen. ergens aan de zijkant van me zag ik een jonge in gevecht met een andere jongen. In een oogwenk doken er andere mensen op en was de hele menigte aan het knokken. Ik probeerde weg te rennen om er aan te ontkomen, maar al snel voelde ik een keiharde vuistslag tegen mijn slaap. Het werd even zwart voor mijn ogen maar na 2 seconden had ik mijn beeld al terug. Ik voelde het warme bloed lang mijn wang druipen. Ik kreeg nog een slag in mijn buik en hoeste bloed op. Dit keer werd mijn beeld helemaal zwart. Ik zakte naar beneden en voelde nog een aantal trappen in mijn buik. Daarna was ik helemaal van de wereld ik voelde niks meer, ik was helemaal verdoofd, mijn beeld was zwart, het enige wat ik nog wel kon was het horen van een vechtende menigte.

naar een lange tijd werd ik weer wakker. het was nacht, en er is niemand meer, en ik lach nog steeds op de vieze koude grond. Alles deed pijn, mijn shirt was doorweekt van het bloed, mijn hoofd bonkte alsof mijn hersenen leken te exploderen, en er zat een gapende wond op mijn been en bovenbeen. Ik kroop naar een vermozelde auto en ging er tegen aan zitten. Er zat nog steeds een bloedsmaak in m'n mond. Ik was niet in staat om te praten, te schreeuwen, te lopen of iets anders. het kruipen had me helemaal uitgeput. het ademen deed zeer. En ik verging van de pijn in m'n buik. Het enige wat ik nog kon doen is wachten tot er iemand kwam. Na een uur wachten was er nog niemand. Ik zag in de verte wel wat op me afrennen maar het was geen mens. namate het dichterbij was zag ik dat het een hond was een Golden Retriever. Elvis kreunde ik hij kwam naast me staan en ging liefdevol aan mijn neus likken. hij blafde voor ons uit en al snel kwam er een persoon aan rennen. Door de krullen wist ik meteen wie het was. Nick. Als iemand me ging redden was Nick de laatste die ik verwachte. Net op het moment dat hij bijna bij me was. kreeg een enorme steek van pijn onder in me buik. Ik begon weer bloed op te hoesten. de pijn werd erger en ondragelijk. Nick remde voor me af. Hij pakt me van boven beet en laat me voorzichtig recht zitten. De bezorgde blik in z'n ogen deed me verdriet. Het was dezelfde blik als die van Eline in m'n nachtmerrie's.

Nick begon in m'n zakken te voelen. Hij vond m'n mobiel en probeerde iemand te bellen. Ik zag dat hij het noodnummer typte maar de batterij viel uit. Nog een steek dit keer in m'n bovenbeen ik kreunde. Elvis zat er aan te likken. Nick duwde hem weg en tilde me op, Toen hij dat probeerde voelde het net alsof ieder bot in me brak ik kon wel krijsen maar m'n stem weigerde. ik kromp in elkaar waardoor ik nog meer pijn kreeg. Ik begon weer bloed op te hoesten en viel uiteindelijk weg. Ik hoorde Nick mijn naam nog roepen, Dat ik bij hem moest blijven.

Reacties: