FanFic.nl

De AMA's (TC) 3-shot

Three

De show gaat verder met een optreden van 3OH!3, er worden nog enkele awards uitgereikt, dan een optreden van Greenday, en dan wordt de volgende categorie aangekondigd: Beste nieuwkomer.
Gelijk richten Tom en ik onze blikken op Adam en wie zien dat bij bloednerveus is.
“Adam, het komt wel goed. Echt waar, jij bent veel beter dan die kwal!”�
De filmpjes worden afgespeeld en wie zien dat hij niet alleen van die kleuter een concurrent is, maar ook van Jason Derulo. Dat wordt misschien toch nog lastig. Sandra Bullock verschijnt op het podium en in haar hand heeft ze de goudkleurige enveloppe. Ze lijkt hem wel in slow motion open te maken en lacht als ze de naam ziet. Veel te traag naar onze zin buigt ze naar de micro.
“En de award voor beste nieuwkomer gaat naar…”�
“Laat hem voor Adam zijn, laat hem voor Adam zijn.”� Hoor ik ineens naast me en zie Tom met gekruiste vingers Sandra aankijken.
“ADAM LAMBERT!!”� Er wordt gejuicht in de zaal en Adam knuffelt ons beide plat.
Terwijl hij door het nummer If I had you begeleid wordt, gaat hij naar het podium, neemt zijn eerste award in ontvangst en geeft een fantastische speech die hij beëindigd met de woorden ‘And Justin, Keep your eyes off my friends!’
Wanneer hij weer naast ons zit worden we naar de kleedkamers gebracht om ons klaar te maken voor onze optredens. Onze make-up wordt bijgewerkt, of in Toms geval aangebracht, en alles wordt in orde gebracht.
We staan met z’n drieën backstage en wachten af tot Adam teken krijgt dat hij het podium op moet, wat geen vijf minuten later gebeurd.
Met grote overtuiging zingt hij het nummer Afthermath en ik kan het niet laten om bij het refrein mee te zingen.
Na de laatste noot zwaait Adam al lachend de zaal uit en komt naar ons toe gelopen.
“Dat was fantastisch, Adam!”�
“Dank je. Maar dadelijk is het jullie beurt, veel succes.”�
“Geen enkel probleem.”� Grijnst Tom en duwt Adam een flesje water in zijn handen dat hij meteen half leegdrinkt.
Er worden nog twee awards uitgereikt en dan worden wij het podium opgestuurd. Tom gaat achter de piano zitten en ik neem plaats op de kruk. Tja, aangezien het voor Georg en Gustav niet mogelijk was om naar Amerika te komen en we al afgesproken hadden om een performance te doen, gaan we Zoom into me spelen.
Tom speelt de eerste noten en op het juiste moment val ik in. Opnieuw zie ik dat Justin me aankijkt, maar nu heb ik geen tijd om daar ook maar enige vorm van aandacht aan te geven. Af en toe kijk ik naar Adam die backstage naar ons staat te kijken en voor de rest richt ik mijn volledige aandacht op het publiek in de zaal.
Nog voor de laatste noten de kans krijgen om weg te sterven begint de zaal met gillen en ook wij lopen al lachend en zwaaiend het podium af. Adam duwt ons elk een flesje water in onze handen en ook wij drinken het meteen half leeg.
“Gaan we nog terug naar de zaal? De show is bijna afgelopen.”�
“Nee, ik ga naar de kleedkamer, en jij Bill?”�
“Ik ga mee.”�
“Oke, dan ga ik ook maar even naar mijn kleedkamer. Gaan we samen naar de afterparty?”� Iedereen kijkt elkaar knikkend aan.
We lopen samen door de gangen, laten Adam achter bij zijn kleedkamer en verdwijnen dan in de onze.
“Ga jij douchen?”�
“Nee, jij?”�
“Nee, alleen even mijn hoofd onder de kraan steken.”�
“Je doet maar.”� Tom laat zich weer ik de zetel zakken en ik trek mijn jasje uit zodat die niet nat zou worden.
Ik draai de kraan open, maak van mijn handen een kommetje dat ik vol water laat lopen en dan in mijn gezicht gooi.
“Haa, veel beter zo.”� Lach ik terwijl ik rechtkom en het water nog van mijn gezicht drupt.
Tom kijkt me aan en begint spontaal te lachen. Ik weet dat mijn make-up nog op mijn gezicht zat, en dat die nu in dikke strepen over mijn gezicht loopt.
“Je ziet er niet uit!”�
“Maar je vind me wel nog mooi, toch?”� Zeg ik terwijl ik mijn allerliefste gezichtje opzet.
Tom lacht en staat recht. Hij neemt de grijze handdoek die naast de wasbak hangt en begint zorgvuldig mijn make-up weg te halen en mijn gezicht af te drogen.
“Veel beter zo.”� Lacht hij.
De grijze handdoek, met ondertussen zwarte plekken, gooit hij weer op zijn plaats en hij drukt een kusje op mijn lippen.
“Je hebt prachtig gezongen net.”� Fluistert hij tegen mijn lippen en ik sla mijn armen om hem heen.
“Ik hou van je.”� Ik voel hoe hij lacht en dit prachtige moment wordt verstoord door geklop op de deur.
Tom zucht geïrriteerd en laat me los.
“Ja?”� De deur wordt geopend en Adam steekt zijn hoofd naar binnen.
“Stoor ik?”�
“Oh, jij bent het. Nee, kom maar.”� Hij komt binnen, doet de deur achter zich dicht en laat zich in de zetel vallen.
“Ik dacht, zo alleen in je kleedkamer zitten is maar niets, en aangezien jullie het meestal niet erg vinden om mij te entertainen …”�
“Kom je hier maar wat zitten.”� Maak ik lachend zijn zin af.
“Juist!”�
“Goed, nu we dat gehad hebben.”� Tom draait zich weer naar me om. “Waar waren wij gebleven?”� Ik lach en sla mijn armen om hem heen.
“Hier geloof ik.”� Hij grijnst en wil zijn lippen op die van mij drukken, maar opnieuw wordt het moment verstoord.
De deur wordt opengezwaaid en ik hoef niet op te kijken om te weten wie zich bij ons gevoegd heeft. Tom laat me los, draait zich om en we kijken inderdaad in het gezicht van mijn stalker.
“Bill, kom je even mee naar mijn kleedkamer?”�
“Euhm…”�
“Komaan, eventjes gewoon zangers onder elkaar.”� Ik kijk hem moeilijk aan en Adam staat lachend recht. Justin zucht.
“Ik zei ‘zangers’, niet ‘zangers en iedereen die denkt er een te zijn.’”�
“Adam IS een zanger. En hij is beter dan jij want hij heeft tenminste de award gewonnen.”� Verdedig ik hem terwijl Adam weer gaat zitten.
“Waarom mogen wij niet mee?”� Vraagt Tom wantrouwend.
“Luister gast, ik wil even met Bill alleen praten, dus dan doe ik dat ook.”� Hij neemt mijn pols vast en trekt me mee de kleedkamer uit.
Nog snel kijk ik naar Tom, en als ogen konden doden, was die kwal morsdood. Ik wordt de zijn kleedkamer in geduwd en nadat Justin de deur dicht gedaan heeft, gaat hij in de zetel zitten en doet teken dat ik naast hem moet komen zitten. Twijfelend ga ik naast hem zitten, een centimeter of vijftien tussen ons inlatend. Hij rekt zich uit en laat een arm op de rugleuning van de zetel achter me liggen.
“Dus, vertel eens, die jongen en jij, is dat serieus?”�
“Tuurlijk, maar je gaat je mond houden tegen de pers, oke?”�
“Ik wil er wel over nadenken.”� Ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan.
“Kan je dat?”�
“Kijk, ik weet dat we misschien een niet al te goede start hebben genomen. Maar we zijn alleen nu.”� Hij haalt zijn arm achter me vandaan en legt zijn hand op mijn knie. “Wat denk je? Samen naar de afterparty, wat drinken en dan naar mijn studio.”� Hij wiebelt met zijn wenkbrauwen en het idee alleen al maakt me misselijk.
“Ik dacht dat jij met die Cindy van de bar naar de afterparty ging?”� hij lacht.
“Och, dat kind. Ze mag al blij zijn dat ze tegen DE Justin Bieber heeft mogen praten, jij ook trouwens.”� Adam had gelijk, die gast is de arrogantie zelve.
Hij knijpt in mijn knie en laat zijn hand iets naar boven glijden. Ik duw zijn hand weg en sta recht.
“Justin, je maakt geen enkele kans bij mij. Ik ben homo, ik val op mannen, niet op tienermeisjes.”� Met die woorden laat ik hem achter in zijn kleedkamer en ga weer op zoek naar die van mij.
Tom en Adam vliegen meteen recht als ik binnenkom en kijken me vragend aan.
“Hij wilde versieren.”� Ik zie Toms gezicht meteen veranderen en kan overduidelijk jaloezie herkennen.
“En?”�
“Wees gerust Tommy. Ik val niet op tienerjanetten, alleen op oudere mannen, maximum tien minuten ouder dan mij.”� Tom grijns en neemt me in zijn armen.
“zo ken ik mijn broertje.”�



“Bill, ben je nu bijna klaar?! Ik wil niet twee jaar op rij de AMA’s missen hoor!”� Hoor ik Georg vanuit de hal roepen.
“Bijna! Ik zoek alleen mijn anti-Justin Bieber-spray nog!”�
“Die heb ik al!”� Hoor ik Tom roepen en ik storm de trap af.
Nog voor ik onder ben krijg ik de spuitbus toegeworpen en opgelucht druk ik het busje tegen me aan. Georg en Gustav kijken ons vragend aan en Tom en ik grijnzen.
“Jullie willen niet weten wat wij daar vorig jaar hebben meegemaakt.”�

[reacties??]

Reacties: