Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Vampire Diaries » Cosmic love || Damon Salvatore » 03

Cosmic love || Damon Salvatore

18 aug 2010 - 19:26

1128

3

614



03

Oké. Het is dus totaal niet hoe ik het in gedachte had en het is mega slecht. Maar goed. Pfff.

Ik liet mijn vingers over alle kleding stukken in mijn kast gaan, en wist ze allemaal wel af te kraken. “Jolien. Please help me!”¯ Jolien kwam me kamer ingelopen met een handdoek op haar hoofd. “Sorry, ik was even me haar aan het wassen”¯. Ze duwde me aan de kant en ging zelf voor de kast staan. Al snel vlogen er kleding stukken op mijn bed en liep ze mijn kamer weer uit. Ik liep naar me bed waar een skinnyjeans, korsetachtig topje en een lerenjackje lag. “Dankjewel!”¯ riep ik nog snel voordat ik mezelf in de kleren hees. Ik begon aan mijn make-up en viste mijn favorieten Louboutin schoenen uit mijn kast. Ik bekeek me zelf nog een laatste keer in de spiegel en liep mijn badkamer in waar Jolien druk bezig was met haar make-up. “Bijna klaar?”¯ ze deed nog snel een lipglos op. “Klaar”¯. Ik begon te grijnzen en we liepen samen naar beneden.

Het was verbazing wekkend hoe gaaf het feestje was. Er was drank genoeg, en de muziek stond op een volume waar je u tegen zei. Ik stond samen met Tyler te dansen en hield Stefan en Jolien goed in de gaten. Het zag er naar uit dat ze beide aangeschoten waren, wat opzich best een hilarisch idee was. “Waar is Elena eigenlijk?”¯ vroeg ik aan Tyler die voor de zoveelste keer zijn handen onder mijn shirt liet glijden. “Die is bezig met haar junk broertje”¯. Ik schoot in de lach en keek hem ongelovig aan. “Grapje zeker? Jeremy Gilbert, aan de drugs. Hilarisch!”¯ hij begon te grijnzen en keek ook naar Jolien en Stefan. “En ik begrijp dat het niet de bedoeling is dat Elena hier heen komt”¯ “Jij hebt hem door”¯. Ik sloeg mijn armen in zijn nek en begon weer te dansen.

“Ik ga naar huis”¯ mompelde ik terwijl ik me dood begon te ergeren aan mijn schoenen. “Waarom?”¯ giechelde Jolien die tegen Stefan aan stond te dansen. “Omdat ik zere voeten heb en ik moe ben”¯. Maar Jolien was te druk bezig met Stefan om mijn verklaring te kunnen horen. Ik gaf haar nog snel een knuffel en liep weg van het feestje. “Kut, hoe moet je het bos ook al weer uit?”¯ mompelde ik tegen mezelf terwijl ik om me heen keek opzoek naar een uitgang. Het vervelende was dat toen we aankwamen het nog licht was, en nu pikkendonker. Ik viste mijn iPod uit mijn jaszak en stopte de oortjes in mijn oren. Ik bleef hopeloos zoeken naar de uitgang van dit bos, maar na een kwartier had ik hem nog steeds niet gevonden en wist ik de weg terug naar het feest ook niet meer. Ik zuchtte geïrriteerd en ging op een omgevallen boom zitten. Ik viste mijn telefoon uit me zak maar zag tot me ergernis dat ik geen bereik had. Ik keek op toen het opeens koud werd, en er een dikke witte mist op de grond hing. “Shit”¯. Ik had teveel horrorfilms gezien om nu nog positief te blijven dus begon ik zenuwachtig door te lopen. Waarheen? Geen idee. Ik zuchtte opgelucht toen ik iemand zag staan. Ik liep naar de persoon toe en zag dat het een jonge was in een leren jas. “Hallo”¯ zei ik zelfverzekerd. De jonge draaide zich om en ik was even verbluft door zijn perfectie. Hij was wonderschoon, alsof het een jongen was uit een boek. Zo boek waarvan ze bladzijdes volschijven over zo een jongen. Het maanlicht scheen precies op hem en ik begon zenuwachtig te grijnzen toen ik zijn perfecte grijns zag. “Hallo schoonheid”¯. Zelfs zijn stem was perfect. Had niet anders gekund met zo een uiterlijk, maar toch was ik opnieuw verbluft door de perfectie. “Jij kan me vast wel vertellen hoe ik uit dit bos moet komen?”¯. Hij begon alleen nog maar meer te grijnzen. “Waarom zou je hier weg willen?”¯ “Omdat mijn voeten zeer doen, en ik moe ben”¯. Ik begon me te irriteren aan het feit dat hij niet gewoon zei hoe ik het bos uit moest komen. Hij liep met zelfverzekerde stappen naar me toe en streek me haar uit mijn gezicht. “Waarom raak je me aan?”¯ ik keek hem arrogant aan en zag zijn grijns alleen maar groter worden. Hij liet zijn hand langs mijn hals glijden en bleven hangen in mijn nek. “Hee luister, uit alle respect hoor. Maar ik ben er niet van gediend om aangeraakt te worden door een wildvreemde. Dus, als je nu van me af zou willen blijven”¯ ik deed een stap achterruit en keek hem vijandig aan. “Wij zien elkaar nog wel”¯. Ik keek hem vaag aan. Hij draaide zich om en liep weg. Ik bleef verbaasd staan en schrok toen er een zwarte kraai net over mijn hoofd vloog. “Fijn. Nu weet ik nog steeds niet hoe ik hier weg moet”¯. Ik voelde mijn telefoon trillen in mijn zak en begon meteen vrolijk in mijn handen te klappen om het feit dat ik weer bereik had. Ik haalde te telefoon uit me zak en keek naar het scherm. ‘Bericht ontvangen van: Anoniem’. Ik trok me wenkbrauw op en opende het bericht. Het was tot mijn verbazing een leeg bericht. “Whatthefack”¯ mompelde ik. Ik klikte het bericht weg en toetste het nummer in van Tyler. “Met Tyler”¯ “Hee, met mij, ik ben verdwaald”¯ “Waar?”¯ “In het bos, díºh”¯ “Oké. We komen je zoeken, maak een vuurtje op zoiets dergelijks”¯. Ik knikte maar bedacht me dat hij dat niet kon zien. “Ok锯. Ik drukte het gesprek weg en stopte mn telefoon weer in mn zak. Ik ging op zoek naar een paar bladeren en takjes en viste mijn aansteker uit mn zak. Ik stak alles aan en gooide de aansteker in het vuur. Het duurde precies 5 minuten tot ik iemand naar me toe zag lopen. Tot mijn verbazing was het niet Tyler maar Stefan. “Ohgod, wat ben ik blij jou te zien!”¯ zei ik opgelucht en liep snel naar hem toe. Hij grinnikte en pakte mijn hand vast om me vervolgens het bos door te trekken. We kwamen weer aan bij de plek waar het feest was, maar waar nu alleen maar mensen bezig waren met opruimen. Ik trok mijn wenkbrauw op toen ik een politie auto zag staan. “Wat is er gebeurd?”¯ Tyler kwam naar ons toegelopen en knuffelde me opgelucht. “Je hebt geen idee hoeveel geluk je hebt gehad!”¯ mompelde hij. “Nee dat heb ik inderdaad niet? Wat is er?”¯. Hoeveel verrassingen stonden mij nog te wachten deze nacht? De ontmoeting met de mysterieuze jongen was meer dan genoeg. “Iemand is aangevallen door een wilddier, en is met heftig bloedverlies naar het ziekenhuis gebracht”¯. Mijn ogen werden groot en ik keek geschrokken naar Jolien die naast Stefan was gaan staan.


Reacties:


Mariquita
Mariquita zei op 22 aug 2010 - 22:09:
Verder!


Fernando
Fernando zei op 19 aug 2010 - 22:03:
Verdeeer


PsychoBitch
PsychoBitch zei op 18 aug 2010 - 21:32:
geweldig! ö
echt waar het word steeds beter ^^
snel meer Romy ;d!!