FanFic.nl

Drugs VS Love

Hoofdstuk 29: the call

Rustig blijven. Er is niets met hem aan de hand. Met mijn vork prikte ik in een aardappel. Ik kreeg geen hap door mijn keel. Mijn ouders bleken niets te merken. Zij waren zaken aan het bespreken. Dingen waar ik geen bal verstand van had. ‘Niet spelen met je eten.’ Snauwde mijn moeder. Als je haar ergens mee boos kon krijgen, was het spelen met voedsel. ‘Sorry.’ Mompelde ik. Met kleine hapjes at ik de aardappel op. Mijn vader legde zijn bestek neer en keek me aan. ‘Hoe is het eigenlijk met Dave?’ Vroeg hij. ‘Goed.’ Mijn stem schoot een octaaf omhoog. Ik beet nerveus op mijn lip. Vader knikte en at verder. ‘Mag ik van tafel?’ Mijn ouders knikte te gelijkertijd. Ik liet mijn halfvolle bord achter en liep naar mijn kamer.
Zenuwen gierde door mijn lichaam. Dave is al een uur weg. Hoe lang duurt zo’n deal eigenlijk? Ik zette mijn computer aan en speelde onnozele spelletjes op internet. Ik had de huistelefoon op mijn kamer neer gelegd, en daarnaast mijn mobiel. Zo wist ik zeker dat Dave me kon bereiken. Na een half uur tetris spelen, legde ik mezelf neer op mijn bed. Ik staarde naar het plafond. Dave, schiet op. Er klonk gebliep vanuit de speaker boxen van de computer. Fleur was online en begon hevig tegen me aan te praten. Ze had het met Ad gedaan. Vol ongeloof keek ik naar het scherm. Ze hadden pas een maand samen en ze doken nu al met elkaar in bed. Ongelofelijk. Zo is Fleur normaal nooit. Die jongen moet goede flirt technieken in huis hebben. Eigenlijk had ik helemaal geen zin om met Fleur te chatten. Liever had ik haar gebeld en haar stem gehoord. Maar dat kon nou eenmaal niet. Stel je voor dat Dave net probeerde te bellen. Ze beschreef het hele gebeuren. Overbodige informatie, ik hoefde het niet te weten. Ik liet haar d’r gang gaan. De laatste tijd had ik niet veel met haar gedaan. Normaal spraken we zowat dagelijks af, maar sinds Dave me gekust heeft, bracht ik liever tijd met hem door. Fleur is een schat, daar niet van, maar zij kan vast en zeker niet zo lekker zoenen als Dave. Plots schoot het in mijn hoofd dat Fleur niet de enige was die veranderd was. Dat was ik namelijk ook. Wie had ooit gedacht dat ik met een drugsverslaafde zou zoenen? Na een half uur moest Fleur gaan. Beteuterd keek ik naar het scherm. Ze liet de tijd wat sneller gaan. Nu was ik er alleen nog en mijn gedachtes. Dave, bel nou. Ik zette de computer uit en ging midden op mijn bed zitten. De twee telefonen had ik meegenomen en ik legde ze naast me neer. Voor de zoveelste keer bekeek ik mijn mobiel. Had ik echt geen sms gekregen? Niets.
Ik zuchtte en liet me achterover vallen. Na een paar minuten ging de huistelefoon. Alsjeblieft Dave, laat jij het zijn. Voordat mijn ouders beneden op konden nemen, drukte ik op het groene knopje van de telefoon. ‘Met Vivian.’ Mijn stem klonk raar. Dave, zeg dan wat. ‘Goedendag, u spreekt met Pijse. Ik ben rechercheur voor het lokale politiebureau. Ik heb hier een jongeman zitten, die graag wilt dat jij weet dat alles goed met hem is.’ Verstijfd luisterde ik naar de vrouw. Dave is opgepakt. ‘Hebt u enig idee over wie ik het heb mevrouw?’ Vroeg Pijse. Ik kon niet zeggen. Langzaam gleed de telefoon uit mijn handen. Hij was gepakt.
Plots schoot er een soort kick door mijn lichaam. Ik moest naar hem toe. Voordat ik me kon bedenken griste ik mijn vest van het bed en liep naar beneden. ‘Ik ben bij Fleur!’ Gilde ik door het huis. Ze hadden het vast wel gehoord. Zo snel ik kon fietste ik naar het politiebureau. Dave, wat doe je me aan?

Reacties: