FanFic.nl

Part of me {gepauzeerd}

Proefkonijnen, Nablijfsessies en Gore Eetgewoonten

Zo gauw de les afgelopen was, liepen Leona en ik naar de grote zaal voor de lunch. We liepen direct naar de roodharige tweeling, die halverwege de tafel naast elkaar zat en gingen tegenover ze zitten. Voor de tweeling ook maar iets tegen ons kon zeggen, schudden we onze hoofden al.
“Nee bedankt. Ik eindig liever niet in de ziekenzaal, omdat ik jullie proefkonijn ben.”� Grinnikte ik. Fred en George haalden hun schouders op.
“Nog iets getest op eerstejaars?”� Vroeg Leona vrolijk.
“Nee. Griffel blijft ons lastigvallen met de regels. Niet te geloven dat ze ons nu echt kan laten nablijven.”� Zei Fred, terwijl hij zijn mond volpropte.
“Gadverdamme,”� Zei ik terwijl er een stukje voedsel op mijn wang terecht kwam. “Fred, je bent walgelijk.”� Leona knikte instemmend.
“Hoe ging waarzeggerij?”� Ik richtte mijn blik op George, die tegenover me zat.
“Hetzelfde als normaal.”�
“Heeft ze weer een voorspelling over Plank gemaakt?”� Vroeg George grinnikend.
“Jup.”� Leona keek onze kant op en ik zag een twinkeling in haar ogen, die de tweeling ook altijd kreeg als ze op het punt stonden om iets te doen waardoor ze in de problemen raken. O oh.
“Ik maak niet alleen maar voorspellingen over Olivier hoor! Ik had vandaag nog een voorspelling.”� SHIT! Ging het door mijn hoofd.
“Vertel. Ik ben benieuwd wat je Zwamdrift nu weer op de mouw hebt gespeld.”� Lachte Fred.
“Ik vertelde haar dat Femke-”� Ik sloeg mijn hand voor haar mond en siste in haar oor:
“Zeg het en ik vertel ze dat jij verantwoordelijk was voor die laatste nablijfsessie die ze hadden met Sneep.”�
“Laat maar.”� Zei Leona snel, toen ik haar los liet.
“Ah kom op! Nu moet je het vertellen!”� Protesteerde Fred.
“Nee, sorry Fred. Maar Femke vermoordt me als ik jullie vertel dat- eh laat maar.”� Dat was het nadeel van Leona als beste vriendin hebben, ze was slecht in haar mond houden. Vooral als ze in de buurt van haar beste vrienden was. Ik was te druk bezig met Leona in de gaten houden, om te zien dat Alicia en Katja onze kant op kwamen. Alicia had een behoorlijk gemene blik in haar ogen liggen. Ze liepen direct op Leona af en begroetten haar. Vervolgens begroette Katja mij ook, terwijl Alicia deed alsof ik lucht was.
“Dus, Leona. Interessante voorspelling had je daarstraks.”� Leona keek haar even aan.
“Dank je, maar het was niets nieuws. Die voorspelling maak ik elke les.”�
“O nee, nee. Ik bedoelde niet de voorspelling over Olivier. We weten allemaal dat dat zowieso niet lang meer gaat duren. Nee, ik had het over de voorspelling die je over Femke maakte.”� Ik slikte. SHIT! Alsjeblieft zeg niks! Ben voor deze ene keer eens geen bitch tegen me en hou je mond dicht!
“Ja, vertel ons die voorspelling nou eens!”� Zei Fred. “Alicia, wil jij het ons vertellen alsjeblieft?”�
“Hebben Femke en Leona het jullie nog niet verteld dan? Misschien moet ik het dan maar doen.”�
“Nee!”� Ik haalde diep adem. “Ik vertel het wel.”� Wat deed ik nou weer?! “Eh.. Nou het zit dus zo: Leona had een voorspelling gedaan, en ik moest die voorspelling uitleggen aan de rest van de klas. En toen vroeg Zwamdrift mij om een voorspelling te doen, maar Leona bood aan er nog een te doen. Zwamdrift liep weg, en je kent ons, wij deden dus niets. En toen begon Leona’s maag te knorren en begon ik te lachen, wat de aandacht van Zwamdrift trok. Dus toen Zwamdrift vroeg wat er zo grappig was, verzon Leona maar dat ik haar voorspelling ongeloofwaardig vond. Maar toen moest ze dus gaan vertellen wat ze voorspeld had. En nou ja, je kent Leona. Die zoog dus iets uit haar duim.”� Ik stopte even om adem te halen, maar ging toen weer verder. “En toen zei ze dat ze voorspelde dat ik met iemand uit jullie familie zou trouwen en twee kinderen zou krijgen.”� De tweeling keek elkaar even aan en begon toen te grijnzen.
“Dus, wie is het?”� Vroeg Fred.
“Bill?”�
“Charlie?”�
“Percy?”� Ik lachte toen George dat zei.
“Ronnieponnie?”�
“Is het misschien Freddie hier?”� George gooide lachend zijn arm om Fred heen.
“Of is het onze geweldige George?”� Fred deed hetzelfde bij George.
“Of hebben we soms nog een broer waar we niks van weten?”� Ik kon het niet helpen dat ik moest lachen.
“Het is een van ons hé? Je kunt onze charmes gewoon niet weerstaan.”� Iedereen lachte, behalve Alicia, die boos voor zich uit keek, omdat haar plan niet had gewerkt.
“O ja, ik vind het simpelweg enig wanneer jullie lunch op mijn wang terecht komt!”� Grinnikte ik, denkend aan de eetgewoonten van de tweeling.

Een aantal dagen later zat ik bij het meer, een van de foto’s die Kasper me die dag op het zwerkbalveld gegeven had naast me en mijn schetsblok op mijn schoot. Glimlachend keek ik naar de foto. Het was een foto van George, die een beuker weg sloeg. Ik was de foto na aan het tekenen en tot nu lukte hij goed. Al kon er natuurlijk niets tippen aan de echte George. Plots klonk er een stem achter me.
“Wat doe je?”� Ik draaide me om en glimlachte.
“Hé George. Ik teken een paar foto’s na, die Kasper me een tijdje geleden heeft gegeven.”�
“Mag ik ze zien?”�
“Natuurlijk.”� Ik gaf hem de map die naast me lag en hij begon de tekeningen te bekijken. Na een tijdje stopte hij ze terug en keek naar de tekening op mijn schoot.
“Waar werk je nu aan?”� Ik pakte de foto op en liet die aan George zien. Hij glimlachte. “Ik kan niet wachten tot hij klaar is.”� Ik grinnikte zacht.
“Ik kan wel een kopie voor je maken als hij klaar is.”�
“Dank je.”�
“Femke?”� Ik draaide me om en zag professor Anderling staan.
“Ja professor?”�
“Professor Perkamentus wilt je graag spreken. Het is belangrijk.”� Ik knikte en keek verontschuldigend naar George.
“Ga maar. Ik neem je spullen wel mee naar de leerlingenkamer.”�
“Bedankt George. Ik zie je straks wel.”� Ik volgde professor Anderling het kasteel in, naar de kamer van professor Perkamentus.

Reacties: