FanFic.nl

Everytime We Touch

3.Our Place

Het was avond. Alice en ik zaten boven, op onze ruime kamer. Morgen zouden de Volturi komen, zei Alice. En wat Alice zei, dat was gewoon zo.
Dit was de laatste nacht die we samen hadden, dacht ik.
Stop. Niet zo denken, Jasper. Vooral niet zo denken. Alice ging niet met de Volturi mee, jullie hebben nog jaren! Eeuwen!

'Waar denk je aan?'vroeg Alice, die naast me zat. Ze legde haar hoofd op mijn schouder. Ik keek haar aan. (Ja, dat kan ja.)
'Niets. Aan morgen,'gooide ik er direct achteraan. Ze schoot in de lach.
'Er kan ons niets gebeuren. Ik ga niet mee, Edward gaat niet mee. Snap je? Kom op, gekkie. Gaan we naar buiten. Naar ons plekje.'
Dat "Ons plekje" heeft wat uitleg nodig, denk ik. Toen we hier net waren- mijn ogen waren nog rood- vond Alice een plekje. Ze doopte het al snel "ons plekje". Het is feitelijk een open plek met een diepblauw meertje in het midden, een treurwilg dei met z'n takken het water raakt, en een hele hoop bloemen. Voora lveel rode tulpen- Alice favoriete bloemen. Ze staan voor "Eeuwige Liefde". We hebben er vele momenten samen doorgebracht, op allerlei manieren. (...)
'Kom nou.' Alice pakte mijn hand beet, en trok me omhoog. 'Anders missen we de zonsondergang.' Ik keek naar buiten. De zon was al rood, en stond laag. Met de zonsondergang was het plekje het mooist. Ik knikte, en sprong op.
'Schiet op dan.' Ze lachte haar lach- die van de belletjes- en trok me mee.

Toen we bij het plekje kwamen, waren we net op tijd om de zon onder te zien gaan. De hele plek kleurde rood. Ik keek glimlachend naar Alice. Ze genoot van dit schouwspel.
'Lief..'mompelde ik. Ze keek op, net optijd, anders was mijn kus op haar oor beland, maar nu kwam hij op de plek waar hij hoorde-op haar mond.
Ze maakte een vreemd geluidje, en kuste me terug.
Toen ze zich losmaakte stond de halve maan al hoog.
'Jazz.. Wat zou ik zonder jou moeten...'
Ik wilde antwoord geven terwijl ik over het plekje uitkeek, maar zag toen iets anders.

Reacties: