FanFic.nl

Beautiful Nigtmare (compleet)

Hoofdstuk 11

Vandaag heb ik nog een controle gehad in hetziekenhuis, de tijd is echt voorbij gevlogen en het duurt nog een 5 weken voorik zal bevallen.
Ik heb geen idee hoe het komt, maar ergens heb ik het gevoel dat het eerder zalgebeuren dan 13 november, ik ben zelf ook te vroeg geboren, dus ik weetgelukkig dat als het eerder zal komen, het niet erg is.
Mijn buik is echt nog groter geworden dan dat hij na 5 maanden al was!
Op school is iedereen nu echt heel nieuwsgierig, hoe lang ik nog moet en of heteen jongen of meisje word.
Het is echt een opluchting dat iedereen er nu gewoon normaal mee omgaat.
Ik heb nu twee weken vrij van school,omdat ze dingen gaan verbouwen ofzo, ikvind het natuurlijk helemaal niet erg!
Ik ga nu naar het Jonas huis om met Nick, Joe, Kevin, Frankie en Danielle alseerste naar Camp Rock 2 te kijken!
Ik heb er wel zin in.
‘’Tyler, ik ga naar Nick enzo’’ roep ik‘’okay, veel plezier!’’ roept hij.
Ik loop naar de overkant en bel aan, Joe doet vrolijk de deur open en ik loopmet hem mee naar binnen.
Ik ga op de bank zitten en wacht met de rest tot de mensen van Camp Rock defilm komen brengen, klinkt raar, maar omdat de rest van de Camp Rock crew defilm ook al wou zien word hij doorgegeven.
‘’Jongens, kom eens hier. Ik moet even wat met jullie overleggen over derelease van het nieuwe album’’ zegt Kevin Sr.
De jongens lopen weg en ik blijf samen met Danielle en Frankie over.
‘’Ik ga eten zoeken’’ zegt Frankie geheimzinnig en loopt weg.
Ineens krijg ik vreselijke buikpijn ‘’Daan, ik moet naar het ziekenhuis’’ zegik zo rustig mogelijk ‘’waarom? Is het niet goed’’ vraagt ze bezorg ‘’ik denkdat het tijd is’’ zeg ik en ze snapt gelijk wat ik bedoel ‘’OHMYGOD. JONGENS,KOM HIER VANESSA MOET NAAR HET ZIEKENHUIS, HET IS TIJD. HET GAAT GEBEUREN!’’gilt ze terwijl ze rond rent, waardoor ik de slappe lach krijg.
De jongens komen als een gek de trap af rennen, gevolgd door Kevin SR, Deniseen Frankie.
‘’Auw, auw, auw’’ gil ik terwijl ik naar de auto loop ‘’Wacht, Tyler moet mee!En mijn ouders’’ roep ik ‘’Ik bel ze wel’’ zegt Kevin Sr ‘’Jullie gaan NU naarhet ziekenhuis’’ vult hij aan.
Frankie en Kevin SR blijven hier om Tyler mee te nemen naar het ziekenhuis enom mijn ouders te bellen.
Denise rijd ons zo snel als mogelijk is naar het ziekenhuis, onderweg knijp ikNick zijn hand bijna fijn, omdat ik zo’n vreselijke pijn heb.
‘’Sorry!’’ roep ik ‘’maakt niet uit’’ zegt hij en houdt mijn hand nog stevigervast.
In het ziekenhuis word in een rolstoel gezet en Nick rijd me supersnel naarbinnen achtervolgd door Danielle ‘’Bevalling, nu, zij’’ zegt Danielle buitenadem en wijst naar mij, ik zit nog steeds te gillen van de pijn in de rolstoelen Nick heeft nog steeds een hand die fijn geknepen word.
Een verpleegkundige helpt ons naar een kamer en zegt dat ik op het bed moetgaan liggen, niet veel later komt de verloskundige binnen en verteld wat ergaat gebeuren.
‘’Je hebt weeën, de baby zal eerder komen dan verwacht. Alleen familie mag bijje blijven en de vader van het kind, wie van hun is dat?’’ vraagt ze ‘’Er isgeen vader’’ zegt Danielle ‘’geen vader? Hoe is dat kind er dan gekomen?’’vraagt de verpleegkundige verbaasd ‘’Nee, ik bedoel. De vader is hier niet endie komt ook niet’’ zegt Danielle.
‘’Haar ouders komen zo, en haar broer, ik blijf wel bij haar tot ze er zijn’’zegt Denise, de rest moet de kamer uit.
Vijf minuten later komt Tyler gehaast de kamer in rennen.
‘’Vanessa, je moet nu echt gaan bevallen. We kunnen niet langer wachten, Deniseen Tyler mogen bij je blijven’’ zegt dezelfde vrouw die ook altijd de contolesdeed ‘’okay’’ zeg ik.
‘’Ben je er klaar voor?’’ ‘’Ik zal wel moeten’’ zeg ik droog ‘’Inderdaad’’ zegtde vrouw lachend, ikzelf snap niet wat er op dit moment nog grappig kan zijn.Ik krijg een ruggenprik en daarna begint de bevalling.
‘’Kom op meid, nog even. Ze is er bijna!’’ roept Denise, ineens komt mijnmoeder de kamer in rennen ‘’Pap wacht buiten bij de anderen’’ zegt ze en gaatnaast Tyler staan.
‘’Het doet zo’n pijn’’ roep ik ‘’Rustig maar, ze is er écht bijna’’ zegt Deniseen aait over mijn voorhoofd, Denise is op dit moment meer een moeder voor medan mijn eigen moeder, die half flauwgevallen op de grond ligt.
‘’Gelukt!’’ roept Tyler, ik hoor gehuil en nog geen seconde later word eensupermooie baby op mijn buik gelegd ‘’Wie knipt de navelstreng door?’’ vraagtde vrouw ‘’Tyler’’ zeg ik meteen.
Misschien raar dat je broer dat doet, maar ik houd van Tyler hij is echt deliefste en beste broer die iemand zich kan wensen.
Tyler knipt de navelstreng door en Sophie word in een deken gelegd, daarnaleggen ze haar weer op mijn borst.
‘’Wauw’’ mompel ik verbaasd, Tyler gaat naast me op een stoel zitten ‘’ze isprachtig’’ fluister hij ‘’en ze lijkt op je’’ vult hij aan, dat is echt eenopluchting!
Stel je voor dat ze enorm op Logan zou lijken! Dat was echt vreselijk geweest.
Mam is ondertussen ook weer bijgekomen en kijkt trots van mij naar Sophie, enweer terug, ook Denise kijkt trots!
De verpleegkundigen borstelen mijn haar achterover en doen er een staart in, omhet uit mijn gezicht te houden en frissen mijn gezicht een beetje ook.
Ook leggen ze me in een normaal bed en helpen me uit mijn bezwete shirt die ikin alle haast niet meer uit kon doen, ik krijg een zwart shirtje aan datDanielle blijkbaar mee had genomen, waar ik haar natuurlijk heel dankbaar voorben, en dan mag eindelijk de rest weer in de kamer komen.
Ze geven me allemaal en knuffel en feliciteren mij, mijn ouders en broer, ookal was het niet gepland het is natuurlijk wel een nieuw familielid.
Een voor een houden ze Sophie vast en er worden wel honderden foto’s gemaakt.

Reacties: