FanFic.nl

GESTOPT Ashtray heart |Draco Malfoy|

4. Barbies are from plastic

"Dat ging dan weer eens goed." Hij gaf me een klein glimlachje en hoorde blijkbaar niet zijn klein prinsesje op de achtergrond zijn naam door de gangen gillen. Nou ja, het scheelde niet echt veel van gillen. Zullen we het bij roepen houden? "Uhu." kwam er alleen maar bij mij uit. Zijn bodyguards aka Crabbe en Goyle stompelde achter ons aan. Voor hen was het vast een kwelling om elke dag naar de les te moeten gaan. Wat wil je ook met hersencellen zo klein, als ze die tenminste hadden. Neuspeuteren en eten konden ze dan weer wel, net zoals knorren als varkens dat hun lach moest voorstellen. Maar goed, Draco leek niet echt tevreden te zijn met mijn reactie. Wat had hij verwacht? Dat ik zo enthousiast als wat zou reageren? "Kijk toch niet zo Malfoy." Ik gaf hem een plagerige heup stoot tegen zijn zij en al snel ontstond er een redelijk plezierig grijnsje op zijn mond. Hij keek nu echt alsof hij me levend kon opeten. Pansy had ons ondertussen ingehaald. Haar gelaad toonde me genoeg om te weten dat ze dit zag als een soort oorlog. "Daar is Inna. See ya." Niet echt snel of gehaast liep ik naar mijn echte vriendin die bij Adrianna liep. Nog even keek ik Draco aan, maar mengde me toen mee in het gesprek dat tussen mijn twee vriendinnen ging.

De dag ging traag vooruit. Pansy had ondertussen Draco's arm helemaal in beslag genomen en het zag er naar uit dat ze die ook niet zo snel meer zou loslaten. Voor de rest kreeg ik ieder moment dat maar kwam boze blikken toe geworpen. Jezus, ze kon er echt niet tegen dat ik haar vriendje een beetje beter leerde kennen. Ik dacht dat je juist redelijk goed moest op shieten met het vriendje van je beste vriendin? Of geld dat alleen in die stomme Dreuzelwereld? Wel, ik dacht echt helemaal van niet. Daarbij betekende die snelle en plagerige beweging helemaal niets. Af en toe gaf hij me een blik. Dikwijls gepaard met een klein grijnsje dat ik terug beantwoorde. Het was wel lachwekkend om zo met hem te comuniseren. Ergens vond ik dat wel leuk, misschien zelfs wel spannend. Pansy zou flippen als ze ons zo bezig zou zien. Nu we weer eens in de Great Hall zaten voor het avondmaal, zat ik niet om mijn plaats bij het groepje, maar gewoon bij de rest. De andere wisten ook dat er dan iets mis was. Vooral omdat Pansy wat gemeen geroddeld had. Daar had ze dus ook nog tijd voor. Ik, Draco inpikken? Dat ze hem dan direct een leidband aan doet, zo'n mooie halsband met diamandjes zal hem vast niet mis staan.
"Je moet bij hem uit de buurt blijven!" kwaad keek ze me aan, toen we in de slaapzaal stonden. Iedereen was weg. "Kalmeer, het was echt niks. Gewoon wat plagerij."
"Noem je dat plagen? Echt, je was hem aan het uitdagen! En je noemt je zelf dan mijn beste vriendin, dat ben je echt mooi niet meer."
Oké, nu had ik er zo genoeg van. Ze klonk wel een kind van vier jaar oud. "Oh, alsof ik dat ooit heb wilen zijn." wou ze het zo spelen, dan speelde we het zo. "Waarom ga je Draco nog niet een beetje aflikken. Misschien is hij dat juist wel beu." Haar gezicht verstrakte meteen. Ik stampte redelijk pist weg naar de leerlingenkamer. Daar liep ik weer tegen Draco op. Snel gaf hij me een papiertje en keek me nog een keer met zijn sprankelende ogen die met plezier glinsterde. Wat was meneer nu weer van plan? Ik keerde me weg van hem en plofte in een zetel neer.

Reacties: