Prophecy

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » Harry Potter » Prophecy » 11 [Sleepless]

Prophecy

Geschreven door:

CrazyChicken

Onderdeel van:

Prophecy

Laatst bijgewerkt:

23 aug 2010 - 17:39

Aantal woorden:

888

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

578

11 [Sleepless]

Bedankt voor jullie lieve&leuke reacties! Ze motiveren enorm. Blijf zo doorgaan! (of begin ermee als je het nog niet deed x])

Even stonden we glimlachend tegenover elkaar, bewust wordend van het feit dat we vrienden waren, maar toen hoorden we het geluid van vallende vazen en niet veel later kwam Foppe de hoek om zetten. Toen hij ons zag staan in het midden van de lege gang begon hij hard te gillen.
“EERSTEJAARS UIT BED! LEERLINGEN IN DE GANG OP DE ZEVENDE VERDIEPING!”
Zonder achterom te kijken renden we weg van Foppe, de gang uit en het trappenhuis in. Op het moment dat we een trap op stapten begon hij met bewegen. Ik moest me aan de leuning vastgrijpen om niet naar beneden te vallen.
“Waar zijn we?” vroeg Draco angstig, toen we een stuk naar beneden aangekomen waren.
“Geen idee, maar we kunnen hier beter niet blijven” antwoordde ik en ik rende een gang in. Draco volgde mij. Aan het eind van de gang zat een deur die op slot bleek te zitten. Ik vloekte toen ik Vilder aan hoorde komen. Ik vroeg me af waarom hij hier was en niet meteen achter Foppe’s geschreeuw was aangegaan.
“Ach, ga toch aan de kant,” bromde Draco en ik zette een stap naar achter om hem ruimte te geven. Hij richtte zijn toverstok op het slot en fluisterde “Alohomora”. Meteen vloog de enorme deur rammelend open. Ik nam de tijd niet om Draco verbaasd aan te kijken en glipte meteen de deur door. Toen Draco ook binnen was, duwde ik de deur weer dicht en leunde ik er tegenaan.
“Dat was op het nippertje,” zei ik hijgend, maar opgelucht.
“Vind je?” Draco’s stem trilde. Ik draaide me om en keek recht in de ogen van een monster. Zes ogen, om precies te zijn, en drie koppen, die alle drie naar ons gromden. Uit de mond van de rechter hing een slijmdraad die ik nog maar net kon ontwijken. Hij deed me erg denken aan een wilde hond, maar dan ruim drie keer zo groot.
Mijn oog viel op de voeten, waar scherpe klauwen uit staken, en het houten luik dat eronder zat. Ik bedacht me dat het niet verstandig was om hier te blijven en koos er dan toch voor om door Vilder gepakt te worden. Draco en ik renden weer naar buiten en liepen hem, godzijdank, niet tegen het lijf.
Aangezien de leerlingenkamer van Zwadderich in de kerkers was konden we verder niet samen terug lopen. We stonden op de derde verdieping en ik twijfelde wat ik nu moest zeggen.
“Ik denk dat ik maar eens ga kijken hoe het met Ron is,” zei ik uiteindelijk.
“Ja. Doe dat. Dan ga ik slapen,” zei Draco die zijn handen in zijn zakken had gestopt.
“Slaap lekker,” glimlachte ik. Ik stak mijn hand op, als afscheidsgroet, en begon mijn route terug naar de slaapzaal. Mijn gedachten gingen op topsnelheid. Ik had inmiddels bedacht dat dit de verboden gang op de derde verdieping was geweest, waar Perkamentus het in het begin van het jaar over had gehad. Ik snapte dondersgoed waarom hij verboden was, aangezien dat beest eruitzag alsof hij ons zo had kunnen verslinden. Wat ik mogelijkerwijs nog interessanter vond was het luik waar de hond op had gestaan. Wat zou zich eronder kunnen bevinden?
“Harry!” Ik schrok op van mijn eigen naam, aangezien ik die niet verwacht had. Ik was al zover in mijn gedachten gezonken dat ik niet door had gehad dat Draco mij een stukje was gevolgd.
Toen ik me omdraaide stond hij vlak voor me.
“Tot morgen,” zei hij, waarna hij zich weer omdraaide en resoluut weg beende.
“Tot morgen,” zei ik zacht terug, al wist ik dat hij het niet meer zou horen. Ik vraag me af waarom hij dat nog zo graag wilde zeggen. Het was niet een veelzeggend iets en ook niet van belang, dacht ik.
Ik focuste me er niet verder op en mijn gedachten waren al snel weer terug bij het monster en wat het zou kunnen bewaken. Het moest iets gevaarlijks zijn, nog gevaarlijker dan dat beest zelf. Of misschien was het iets kostbaars dat niet gestolen mocht worden…
Ineens schoot me iets te binnen dat Hagrid had gezegd. Goudgrijp is de veiligste plek ter wereld om iets te bewaren - behalve Zweinstein misschien. Dat had Hagrid gezegd vlak voor we in Goudgrijp mijn geld hadden opgehaald… én dat mysterieuze pakketje. Zou dat nu onder die hond verborgen liggen?
Het was ineens logisch. Dat pakje lag daar, onder dat beest. Maar de vraag bleef wat er in het pakje zat.
Toen ik bij het schilderij van de Dikke Dame aankwam mompelde ik het wachtwoord en kon ik naar binnen. Ron sliep al en ik ging ook in bed liggen maar kon de slaap niet direct vatten. De vraag bleef nog een tijdje door mijn hoofd spoken tot ik in eindelijk in een rustloze slaap viel, waarin Ron een groezelig pakje in zijn hand had dat Draco probeerde af te pakken. Toen die in een driekoppige hond veranderde en mij begon aan te vallen werd ik zwetend wakker.
Ik voelde mijn ogen hangen en was doodmoe, maar ik bleef draaien en woelen. De gedachte dat ik de volgende avond mijn allereerste zwerkbaltraining zou hebben bevorderde mijn slaap ook niet. Ik was al nerveus, maar nu ik zo weinig slaap had gekregen wist ik zeker dat ik in de lucht in slaap zou vallen en van mijn bezem af zou donderen. Na nog een half uur van malen en stressen viel ik eindelijk in slaap.