FanFic.nl

14 Days! (AF)

Hoofdstuk 2 - De Aankomst (dag 1)

Joe pov
Het vliegtuig landde eindelijk na een paar uur vliegen. Joe heeft de laatste paar uur alleen maar films gekeken dus hij had niet uit het raampje gekeken, waardoor hij geen idee had waar hij was. De deur openende en hij stapte de trap af. Zijn mond viel open, ze stonden midden in een groot weiland. Er liepen hier en daar een paar koeien. Waar was ik in hemelsnaam beland? Dacht hij bij zichzelf. De piloot verscheen achter hem en hielp al zijn koffers de trap af te tillen. ‘Dit moet het verkeerde adres zijn.’ Zei Joe paniekerig. De piloot grijnsde en liep de trap weer op. ‘Veel plezier!’ Zei de piloot grijnzend. De jet steeg weer op en de piloot liet hem alleen achter. Hij keek verward om zich heen. Er liep langzaam een koe naar hem toe. Angstig deed hij een paar passen achteruit. ‘Ksst!’ Zei Joe terwijl hij met zijn hand wapperde. Maar de koe ging niet weg. Langzaam liep hij nog dichter naar Joe toe. Joe deed nog wat stappen achteruit. Maar de koe kwam alweer dichterbij, Joe begon weg te rennen voor de koe. De koe rende achter Joe aan.

Alex pov
Alex reed op de quad het land door. Ze hoorde ineens iemand keihard gillen. Ze stopte de quad en keek om haar heen. Verderop zag ze een gillende jongen die werd achtervolgt door een van hun koeien. ‘Ga weg stom beest!’ Schreeuwde de jongen. Hoofdschuddend keek Alex naar de jongen die weg rende. Lachend om Klara die dit natuurlijk geweldig vond. Alex startte de quad en reed naar de jongen. ‘Je moet blijven staan!’ Riep Alex naar de jongen. Hij keek me verbaasd aan maar rende nog harder door. ‘Sta stil Joe anders vind ze het alleen maar leuk.’ Zei Alex. Eindelijk luisterde Joe en stond stil. Klara die vertraagde haar tempo en liep weg. Lachend stapte Alex van de quad af en groette Joe Jonas.
‘Je moet die koe echt africhten, want man dat beest is echt eng!’ Zei Joe. ‘Je bent zelf eng man het beest doet geen vlieg kwaad. Ze is alleen maar heel nieuwsgierig naar wat er allemaal gebeurd.’ Zei Alex lachend. ‘Ik ben trouwens Alex de dochter van Mark.’ Zei Alex. ‘Oo, dan ben ik in Nederland maar ik wist niet dat Mark een dochter had.’ Zei Joe. ‘Wil je een lift naar de boerderij of wilde je liever lopen?’ Vroeg Alex grijzend. ‘Tuurlijk wil ik een lift wat dacht jij nou? Dat ik ging lopen, echt niet dus he. Weet je wel wie ik ben?’ Vroeg Joe die boos begon te worden. ‘Ja dat weet ik je bent Joe Jonas van the Jonas Brothers.’ Zei Alex. ‘Ja nou dan.’ Zei Joe. ‘Oké dat word gezellig deze twee weken.’ Zei Alex. ‘Hoezo?’ Vroeg Joe argwanend. ‘Nou ik heb ik nog een zus.’ Zei Alex. ‘Ja en is daar wat mee of zo.’ Zei Joe argwanend. ‘Dat merk je vanzelf wel.’ Zei Alex lachend. ‘Maar waar is je koffer? Dan kunnen we nu wel richting de boerderij.’ Zei Alex. Joe draait zich om en wijst naar de berg koffers die een eindje verder in het weiland liggen. ‘Hoe moet ik al die troep meenemen’ Vraagt Alex. ‘Troep, troep? Dat is helemaal geen troep!’ Zei Joe die weer boos begon te worden. ‘Wacht maar even ik bel wel even naar mijn zus. Dan kan die wat van die troep van je meenemen.’ Zei Alex. ‘Hoe vaak moet ik je nog zeggen dat het geen troep is!’ Zei Joe. Maar Alex hoorde hem niet die was druk aan het bellen met haar zus. ‘Oké tot zo dan!’ Klonk het naast hem. ‘Het is geregeld mijn zus neemt wat van die troep van je mee!’ Zei Alex vrolijk lachend. ‘Fijn!’ Zei Joe sarcastisch. ‘Maar het is geen troep, ja! Hoe vaak moet ik dat nog herhalen!’ Schreeuwde Joe.

Madison pov
Uit de verte ziet Madison Alex en Joe al staan. Alex zwaaide naar Madison. Madison rijd richting het weiland al denkend; waarom nou hij weer met zijn arrogantie. Waarom uitgerekend hij, waarom niet iemand die normaal is. Niet zo arrogant en chagrijnig. Als ik er bijna ben schreeuwt Alex: ‘Heey Maddy’. ‘Heey Alex, Joe.’ ‘Maddy fijn dat je er bent. Je kent Joe Jonas wel, maar zoals ik al zei heeft die veel troep meegenomen.’ Joe zuchtte heel diep. ‘Ja, ik zie het.’ Zei Madison. ‘Uhm… Hallo Maddy.’ Zei Joe. ‘Dat is Madison voor jou mannetje!’ Zei Madison. ‘Wat heb ik jou gedaan?’ Zei Joe boos. ‘Dat je hier bent, nee grapje, nog niks maar dat kan nog komen.’ Zei Madison. Alex probeerde haar lach te verbergen. ‘Nou, geef hier die troep dan kan ik zo weer aan het werk.’ Zei Madison. Joe glimlachte sarcastisch en bleef staan. ‘Hé! Denk je dat die troep van jou vanzelf achter op mijn quad komt lopen?’ Zei Madison. Joe zuchtte en sleepte een koffer naar haar toe. ‘Anders help je ook even.’ Zei Joe. ‘Waarom zou ik met jouw troep gaan lopen sleuren?’ Zei Madison. Joe zuchtte diep en ging verder met het verslepen van zijn vele koffers. Madison en Alex bonden de koffers achterop de quad terwijl ze probeerden niet te lachen. Toen eindelijk alle koffers achterop de quad zaten reed Madison direct weg.

Joe pov
‘Nou, kom je nog?’ Zei Alex. Joe knikte en stapte bij Alex achterop. Aan beide kanten hield hij een koffer dicht tegen zich aan, bang dat het zou vallen. Ze reden door het land richting de boerderij die steeds groter werd. Joe keek naar Alex, die vrolijk lachte. Ze leek best wel veel op Madison maar ze had iets langer en donkerder haar. ‘We zijn er!’ Zei Alex. ‘Je mag nu wel afstappen!’ Riep Alex lachend. Voorzichtig liet Joe de koffers op de grond zakken voor die zelf afstapte. Lenig stapte Alex van de quad. ‘Kom mee dan laat ik je zien waar je slaapt.’ Zei Alex. Oo nee, is niet nodig doe ik wel!’ Riep Madison vanachter de deur. ‘Loop maar mee.’ Zei Madison al knipogend naar Alex. Die liep weg al glimlachend. Toen Madison uit het raampje keek zag ze Alex staan met een brede grijns. Madison draaide zich om naar Joe. ‘Nou we hebben geen kamers meer over. Vandaar dat je hier slaapt.’ Zei Madison. Joe keek met zijn mond open de schuur rond. Voor hem lag een stroberg. Hij kon nauwelijks O My God uitbrengen zo verbaasd was die. ‘Ik… i.. ik g.. ga terug naa.. naar hu..huis.’ Stamelde Joe. ‘Dacht het niet, mannetje, heb van Mark gehoord dat je twee weken blijft!’ zei Madison grijzend. Die een slinkse blik wierp naar het raam waar Alex inmiddels niet meer stond. Toch hoorde Madison haar zusje wel lachen. Ze keek weer naar Joe die nog steeds verbaasd de schuur rond keek. ‘Moet ik hier serieus slapen?’ Zei Joe. ‘Nee, hoe kom je daar nou weer bij?’ Zei een stem achter hun. Joe draaide zich om en zag Mark staan. ‘Mark, hallo!’ Zei Joe. ‘Hoi Joe, wat is dit nou weer Madison?’ Zei Mark. ‘Oh, ze liet me mijn slaapplek zien.’ Zei Joe die zuchtte. ‘Ha ha, ben je daar ingetrapt? Natuurlijk hoef je niet in de schuur te slapen.’ Zei Mark die in de lach schoot. Madison begon keihard te lachen. Joe trok een sarcastisch lachje en draaide zich boos om en liep de schuur uit. Hij liep naar de weg. ‘Joe! Wacht!’ Riep Alex die achter hem aan liep. Joe draaide zich boos om. ‘Wat?’ Riep Joe boos. ‘Blijf nou, het was maar een grapje.’ Zei Alex lachend. Joe keek nog steeds boos. ‘Kom op, je laat Kevin toch niet winnen?’ Zei Alex glimlachend. Joe glimlachte ook even. ‘Je hebt gelijk, ik moet Kevin verslaan.’ Zei Joe grijnzend. Langzaam liepen ze terug naar de boerderij. ‘Kom maar, dan laat ik je echte kamer zien.’ Zei Alex glimlachend. Joe volgde haar de boerderij in. Alles was in Joe zijn ogen nogal ouderwets ingericht en er was heel veel van hout gemaakt. Ze liepen een krap trappetje op en kwamen uit op de bovenverdieping. Alex leidde hem rond. ‘Dit is mijn kamer.’ Zei Alex die naar een open deur wees. Joe keek even naar binnen, haar kamer had veel kleuren en zag er netjes uit. ‘En dit is Madison’s kamer.’ Zei Alex die naar een gesloten deur wees. Op de deur stond met grote letters: Madison. Verder waren er nog wat plaatjes van een paar rockbands geplakt. ‘En dit is jouw kamer.’ Zei Alex die de laatste deur open deed en Joe voor liet gaan. Joe keek de kamer rond. Er stond een bed in de hoek en twee kasten. Het bed was netjes opgemaakt. Moest hij serieus in deze kamer slapen voor twee weken. Nou ja, altijd beter dan de schuur. Dacht hij bij zichzelf. ‘Als je nog iets nodig heb zeg je het maar.’ Zei Alex die de kamer uit ging. Mark kwam naar boven en zette twee koffers neer. Daarna kwam Madison binnen met twee koffers in haar handen. Ze leek het nogal zwaar te vinden. Joe liep snel naar haar toe en pakte de koffers van haar over. ‘Dank je.’ Zei Joe zachtjes. ‘Wat heb je er allemaal in gedaan?’ Zei Madison die even lachte. ‘Kleren, schoenen.’ Zei Joe. ‘Oké, ik hoop dat er veel oude kleren tussen zitten.’ Zei Madison lachend. Joe schudde zijn hoofd. ‘Want je kleren kunnen nogal vies worden of zelfs stuk gaan.’ Zei Madison. ‘Owh.’ Zei Joe die even zuchtte. Nou ja, hij had genoeg kleren hier en thuis nog veel meer dus dat maakte toch niet zoveel uit, dacht hij bij zichzelf. ‘Ben je over een kwartiertje klaar? Dan kun je helpen met het werk.’ Zei Madison. ‘Een kwartiertje?’ Zei Joe verbaasd. ‘Ja, of heb je langer nodig?’ Zei Madison grijnzend. Joe zuchtte. ‘Een kwartier is prima.’ Zei Joe. Madison knikte en liep de deur uit. Joe zuchtte even en ritste zijn koffer open. ‘Oh ja.’ Zei Madison die weer in de deuropening verscheen. Joe schrikte even en draaide zich om naar Madison. ‘Sorry voor daarnet.’ Zei Madison. ‘Ik deed zelf raar, sorry.’ Zei Joe. Madison knikte even en liep deze keer echt de kamer uit. Joe ging op zijn bed zitten en dacht diep na. Hij had niet gedacht dat Madison ook nog een aardige kant zou hebben, die kant zou hij alleen zien als hij zelf veranderde. Nu wist hij precies wat Kevin bedoelde, een heel ander leven, zou hij het volhouden?

Madison pov
Madison zette een grote kooi klaar buiten het kippenhokje. Er klopte iemand op de deur. Ze draaide haar om, het was Joe. ‘Vijf minuten te laat.’ Zei Madison. ‘Ja, sorry. Ik had mijn klok nog niet verzet.’ Zei Joe. ‘Oké, nou we gaan eerst alle kippen vangen zodat we het hok kunnen schoonmaken en repareren.’ Zei Madison. ‘Een makkie dus.’ Zei Joe. ‘Een makkie zeg je? Laat maar zien dan!’ zei Madison grijnzend. Joe liep zelfverzekerd het hok in en begon ene kip achterna te jagen. Hij greep in het rond maar hij had alleen maar wat veertjes vast. Steeds glipte de kip door zijn vingers heen. Madison lachte, het gelach van haar was net te horen boven het geklapper van vleugels en het gekakel van de kippen. ‘Kom hier rotbeest!’ Riep Joe boos. Alex kwam ook binnenlopen en begon ook te lachen. ‘Joe! Je moet rustig blijven! Net als bij die koe!’ Zei Alex lachend. Joe zuchtte diep en stond stil. ‘Hier, ik doe het voor.’ Zei Alex die door haar hurken zakte. Langzaam kwam er een kip naar haar toe gelopen en Alex aaide het beest over zijn kop. Ze pakte de kip zachtjes beet en tilde hem op. De kip zat rustig in haar handen. Ze liep naar de kooi en stopte de kip erin. ‘Oké, dit is een makkie.’ Zei Joe zelfverzekerd. Hij sloop heel rustig een kip achterna. Hij graaide met zijn handen richting de kip, die schrok en wild door het hok heen vloog. ‘Vervloekte kip!’ Riep Joe die de kip weer achterna begon te rennen. Lachend stonden Alex en Madison tegen de muur aan. ‘Zou hij er ooit een vangen?’ Zei Alex lachend. ‘Denk het niet.’ Zei Madison lachend. Madison en Alex vingen de rest van de kippen en stopten ze in de kooi. ‘Oké, nu ga ik die barst in de muur weg timmeren en dan kun jij het hok schoonmaken.’ Zei Madison. ‘Dacht het niet! Waarom ruilen we niet?’ Zei Joe. ‘Weet je het zeker?’ Zei Madison grijnzend. Joe knikte. ‘Oké, dan. Ik regel een hamer, plankje en wat spijkers voor je. Toen Madison even later weer terug kwam met de spullen gingen ze beiden aan het werk. Binnen no-time had Madison het hok schoon en Joe was nog niet eens klaar met het repareren van de muur. ‘Je moet rechter slaan.’ Zei Madison die de hamer overnam en het voordeed. Ze ramde de spijker er in een keer in. ‘Ja, lukt heus wel.’ Zei Joe die de hamer weer overnam. Joe hield de spijker vast en haalde uit met de hamer. ‘Au!’ Schreeuwde Joe uit. Hij liet de hamer vallen en zoog op zijn duim. ‘Laat een zien.’ Zei Madison die zijn hand naar haar toe trok. Joe zijn nagel bloedde. Madison zuchtte. ‘Kom maar mee.’ Zei Madison die Joe mee trok naar het huis. Ze gingen aan de keukentafel zitten en Madison haalde een verbandtrommel tevoorschijn. ‘Hé, wat doen jullie?’ Zei Alex die binnen kwam gelopen. ‘Joe is zo slim geweest om op zijn vinger te slaan!’ Zei Madison. Alex lachte even. ‘Ik maak het wel even af.’ Zei Alex die het huis uit liep richting het kippenhok. Madison deed een klein gaasje en een watje erop op het puntje van Joe zijn vinger. ‘Au!’ zei Joe. Madison tapete er wat leukoplast omheen en drukte het stevig vast. ‘Dank je.’ Zei Joe terwijl Madison de verbanddoos weer aan het opruimen was. ‘Het is al goed, als je dit maar niet elke dag doet.’ Zei Madison lachend. Nadat Joe ook hun moeder had ontmoet begon hun moeder met het maken van het eten. Dat was ook maar goed, want Joe has super veel honger. Toen ze met zijn vijven aan tafel zaten keek Joe hongerig naar de pannen die op tafel werden gezet. Toen de deksels van de pannen werden gehaald keek hij nieuwsgierig naar wat er zo lekker rook. Hun moeder schepte alle borden op. Op Joe zijn bord lagen aardappels, sla en een schnitzel. Hij nam argwanend een hap van het eten. Verrassend genoeg was het erg lekker. Het duurde dan ook niet lang en iedereen had zijn bord leeg. Na het eten keken ze nog even televisie. Er was niets bijzonders op het nieuws. ‘Oké, ik stel voor dat jullie op bed gaan.’ Zei hun moeder. Joe keek verbaasd op de klok. ‘Wat? Nu al? Het is nog maar negen uur!’ Zei Joe in protest. ‘Je zal je slaap hard nodig hebben.’ Zei Mark. Joe zuchtte en liep samen met Alex en Madison naar boven. Hij liep zijn kamer in en zocht naar zijn shorts. Hij trok ze aan en liep met zijn tandenborstel naar de badkamer. Alex liep net de badkamer uit.

Madison pov
De deur achter haar ging open en ze zag in de spiegel voor haar dat het Joe was. Ze verslikte zich even in een beetje schuim. Joe had alleen zijn shorts aan en dus geen shirt. Ze kuchte even en herstelde haarzelf. Joe liep grijnzend naar de wasbak en ging naast haar staan en begon ook te tandenpoetsen. ‘Dus… wat gaan we morgen doen?’ Brabbelde Joe.

Reacties: