FanFic.nl

My Beautiful Love

Danique en Fernando

Het is hier best wel stil. Nergens geluid. Geen papparazzie, geen gillende meiden met een Torres obsessie. Stiekem heb ik dit gemist. Ik geniet volop van de stilte. Maar de stilte word doorbroken. In de verte hoor ik een meisje schreeuwen. 'Nee! Rot op!' Ik kijk om me heen maar zie niemand. 'Klootzak!' schreeuwt ze. Ik loop een straatje in maar ook daar is niemand. 'Schatje, kom gewoon bij mij!' zegt een jongens stem rustig. Ik hoor het geluid dichterbij komen. Ik hoor... Een auto? Nee dat is het niet! Een... Een motor! Ik zie twee schaduwen in een steegje en ren er op af! Ik zie een buitelandse jongen op een motor, en een bang, boos meisje dat ieder moment in huilen kan gaan uitbarsten. 'Kom gewoon!' zegt de jonge met een raar accent. 'Flikker op!' Ik begrijp er niks van. Ineens rent het meisje mijn kant op. Maar nee, ze rent me voorbij. De jonge rijd haar achterna. ik besluit er ook achteraan te rennen. Snel heeft hij haar ingehaalt. Het meisje stopt. Ze weet dat ze niet meer weg kan. Ik sta een paar meter verderop te kijken. De jonge springt van zijn motor en grijpt haar vast. Hij legt haar handen op haar rug en weigert haar los te laten. Stiekem vind ik die jonge beangstigend. Met één hand houd hij haar vast, en met de andere hand geeft hij haar een klap in haar gezicht. 'Laat me gaan!' zegt ze en er stromen tranen over haar wangen. De jonge let alleen op haar. Zonder na te denken ren ik naar hun toe en gooi de jonge met één beweging op de grond. Het meisje valt ook maar is losgekomen. Ze kijkt me dankbaar aan. Hij staat op en komt dreigent op me af. Ik probeer hem tegen te houden maaar met één klap slaat hij me neer. Ik geef me niet gewonnen, meteen geef ik hem een trap in het kruis. Hij trekt een pijnlijk gezicht maar haalt een zakmes uit zijn zakken. 'Weg hier! Of ik steek je neer!' Ik deins niet achteruit maar storm recht op hem af. Ik geef hem meteen twee trappen in zijn maag en stomp hem in zijn keel. hij probeert me neer te steken maar zijn kleine zakmesje scheurt alleen langs mijn bovenarm. Mijn bovenarm ligt open. Het is best een diepe wond. Hij kijkt me boos aan. Hij wil me ditmaal in de keel steken maar het meisje pakt zijn mes af. Ze rent ermee naar een glasbak en gooit daar het mes in.Je jonge trapt mij recht in mijn maag. Met een klap val ik op de grond. De wond neemt al veel van me af. Overeind proberen te blijven heeft toch geen nut meer. De jongen wil een eind maken aan, aan mij. Mij Fernando Torres. 'Als jij dit doet!' zijn de eerste woorden die ik tegen hem zeg. 'Dan wat?' 'Dan word je overal gevolgt!' 'Voor zo'n boy zonder ballen?' 'Ja!' En ik geef hen een trap in zijn gezicht. Het beste wat ik nog kan hier op de grond. ik zie het meteen, hij heeft enkel een bloedneus. Ik weet het zeker, hier eindigt mijn heldendaad. Dit is het einde van Fernando. Ach die fns lopen toch wel over op David. Nou ja, jammer dan. Ik wil me er net aan overgeven of het meisje komt terug gerent. Ze trapt hem zo hard ze kan in zijn ballen en hij valt per direct op de grond. 'Wie heeft er hier geen ballen?' zeg ik grijnzend. 'Fuck op joh!' schreeuwt hij. Terwijl hij op de grond ligt te kreunen pakt het meisje een stuk hout onder de boom vandaan en slaat hem daarmee tegen ijn hoofd. Volgens mij is hij buiten bewust zijn. Het meisje rent naar mij toe en doet haar blauwe vestje uit. Ze doet de mouw van mijn shirt omhoog en dipt met haar vestje het bloed weg. Daarna bind ze het er strak omheen. Ze vliegt me om de hals. 'Dankje!' zegt ze. 'Het spijt me van alle ellende die ik je bezorgt heb!' Ik glimlach. 'Hoe heet je?' 'Danique...' zegt ze zacht. 'En jij?' 'Fernando...' zeg ik. Ze kijkt me aan met grote ogen. 'Ik..Ik wilde het eerst niet geloven, maar... Ben jij echt..?' 'Ja, ik ben echt Fernando, Fernando Torres.' Danique, hmmm... ooie naam eigenlijk. Maar waarom zegt ze niks meer? Ik ben ook maar een mens... Ik probeer op te staan, maar het kost me veel enargie. 'Zal ik even met je meelopen?' 'Oke.' zeg ik en zie haar ogen schitteren. Blozend loopt ze met me mee. Af en toe hebben we even oogcontact maar dan kijkt ze snel weg. Als ze weer een beetje haar normale kleur heeft kan ik me niet meer bedwingen. Ik pak haar hand. Even kijkt ze me geschrokken aan, maar dan bloost ze opnieuw. Het word steeds later. De straatlantaars verlichten de weg. We lopen rustig door. Ik voel me erg tot haar aangetrokken. Even blijf ik staan en houd haar hand stevig vast. Ook zij stopt met lopen en kijkt me aan. Ik ga met mijn hand langs haar wang. Ik zie haar ontdeugend lachen en ze pakt mijn hand vast. Haar hand voelt zo warm.Ze legt haar armen in mijn nek en we komen steeds dichter bij. Onze lippen raken elkaar bijna aan, maar het word doorbroken, de lantarenpalen flikkeren, alsof ze ieder moment zonder stroom kunnen zitten. Danique trekt haar hoofd terug. 'Fernando, ik...Nee.' 'Wat is er?' Ik kijk haar bezorgt aan. 'Dit voelt niet goed. het voelt alsof iets mij tegen houd. Het is niet mijn gevoel maar. Is het het lef? Of het geluk dat ik alle andere fans afpak? Ik voel me gewooon schuldig... Fernando..ik..' Ik plaats mijn lippen op de hare en we zoenen. Het is een alnge zoen. Maar er middenin vallen alle lantarenpalen uit. Zodra ik mijn hoofd langzaam terug trek en mijn ogen open, zie ik alleen nog haar glinsterende ogen.

Reacties: