FanFic.nl

Dead Memories [3-shot] AF!

One.

Ik kon zo uren stil blijven staan, elke beweging volgen die zij maakte. Gehypnotiseerd volgde ik haar handen die steeds weer een bladzijde van het boek omslagen. Ik stond daar, als een oude vieze man tussen de bomen naar haar te kijken, maar wat moest ik dan? In de klas zouden ze me uitlachen, en verder sprak ik haar nooit. Toen ik erachter kwam dat ze niet verweg woonde, was ik gelijk er heen gegaan. Haar haren die nu door de eerste stralen van de zon lichter waren geworden leek net goud in het felle zonlicht. Haar gezicht begon ook iets bruiner te worden, en de sproetjes waren duidenlijker. Ze sloeg haar boek dicht, haar benen zwaaide ze over de hangmat en ze liep terug het huis in. Daar stond ik dan, alleen, te laf om met haar te praten. Langzaam liep ik terug naar mijn eigen huis, morgen, morgen zou ik terug komen.

Het ijskoude water in zijn gezicht voelde goed aan, maar zorgde er niet voor dat de grote wallen onder zijn ogen zouden verdwijnen. Hij keek naar zijn spiegelbeeld, het spiegelbeeld keek terug. Elke beweging deed zijn spiegelbeeld na, hij had de neiging om met zijn vuist de spiegel stuk te slaan, maar hij had hem nog nodig vandaag. Hij had geen oog dichtgedaan, zoals elke dag, al jaren lang. Zij achtervolgde hem nu al jaren, overal was ze wel. Langzaam pakte hij het potje creme van de rand, eerst moest hij die wallen wegwerken.

Een uur later stond hij nog steeds zacht vloekend voor de spiegel, hij had net de oogpotloodpunt in zijn oog gekregen die nu rood gekleurd was. Langzaam keek hij terug naar zijn spiegelbeeld die terug keek. Zou het hem ooit lukken, om vertoonbaar te worden voor de buitenwereld, vanavond nog? Hij hield van het leven als beroemdheid, de fans waren geweldig, maar soms verlangde hij er gewoon naar om in zijn afgesleten joggingbroek en omgekamde haren op straat te kunnen wandelen.

Reacties: