Hoofdcategorieën
Home » Muse » They're taking me far away » Wake up, sunshine!
They're taking me far away
Wake up, sunshine!
Opeens hoorde ik de wekker afgaan op mijn i-phone, het was fucking motherfucker, een beside nummer dat we gemaakt hadden toen Matt aan de paddo's was, en Chris en ik dronken. Het was blijkbaar al 7 uur. Ik had de wekker eergisteren al gezet, ik was bang dat ik het zou vergeten. Ik bleef nog even liggen en stond op. Toen viel me op dat ik eigenlijk heel anders in bed had gelegen dan ik gewend was, ik lig normaal nooit op mijn buik.
Ik voelde me nog vermoeid van de vorige dag, maar vermoeider dan ik had moeten zijn. Het was een ander soort vermoeid, het leek net of al je ledematen zo zwaar als lood waren.
Opeens zag ik iets om mijn arm, het leek een flinterdun armbandje, maar ik kreeg het niet van mijn arm af. Dit was echt eigenaardig, andere ligpositie, vermoeidheid, armband die niet van mijn arm gaat. Het deed me denken aan zo'n verhaal van Matt, aliens die mensen ontvoeren...
Uiteindelijk besloot ik op te staan, om mijn dagelijkse routine te volgen. Nadat ik me Gedoucht, geschoren had en verscheidene crèmes op had gedaan, poetste ik mijn tanden. Ik kleedde mij aan en zag dat het al 8 uur was. Ik had afgesproken om met Matt en Chris in het restaurant (in het hotel) te gaan ontbijten. Ik was al een kwartier te laat.
Toen ik in het restaurant was aangekomen (wat er nog sjieker uitzag dan de badkamer), zag ik Matt en Chris meteen zitten. Matt at een boterham met hagelslag, terwijl Chris een boterham met chocopasta at, de boterham was al bijna op en hij pakte er nog een. Ik ging zitten en smeerde voor mezelf een broodje met Jam, ik had niet zo'n zin in chocolade.
''Heb je goed geslapen?'' vroeg Matt met een lag op zijn gezicht. Blijkbaar was hij niet zo moe als ik was, best eigenaardig... Zou het gewoon toeval zijn?
ach, er zal wel niks aan de hand zijn.
Ik antwoordde:''Ja, best wel.'' en ik gaapte.
Matt lachte, wat was hij eigenlijk mooi als hij lachte. Die ijzig blauwe ogen, die speelse blik...
Ik staarde nog steeds naar Matt, knipperde toen met mijn ogen en begon aan mijn broodje. Een knappe, slanke serveerster met kastanjebruin haar bracht mijn kop thee. Ik deed er wat suiker en melk in. We keken elkaar even aan en ik knikte bedankend. Ik was veel te moe om te flirten.
We aten in stilte, normaal hou ik het gesprek gaande, maar op de een of andere manier wist ik niks te zeggen.
Toen we klaar waren (volgens mij ergens rond 8:45) stonden we op en gingen onze spullen pakken: mijn faff-bag, een koffer met kleren, nog een rugzak met boeken, tijdschriften en een laptop. De rest van de koffers had ik in de bus gelaten, die was toch goed bewaakt.
Ik pakte nog wat zeepjes mee van de badkamer, en stopte die in mijn broekzak. Ik vond het altijd leuk om die zeepjes mee te nemen. Ik had al een grote collectie thuis van zeepjes van over de hele wereld. Ik pakte mijn spullen en liep naar de deur, deed die open en stapte naar buiten. Daar stonden Matt en Chris al te wachten. Ik stak mijn hand op en deed de deur van mijn kamer dicht.
We liepen naar de bus. Matt vertelde over een nieuw lied dat ij aan het schrijven was. Over zetas(aliens), area 51. Het verbaasde me eigenlijk niet meer. Matt is altijd al gefascineerd geweest door samenzweringen en sciencefiction. Ik trouwens ook, waarschijnlijk had Matt me door de jaren heen aangestoken.
We kwamen aan bij de bus en Chris klopte de tabak uit zijn pijp. We gingen naar binnen, begroetten de buschauffeur (die een goede vriend was geworden na al die reizen) en gingen zitten.
We vertrokken.
Reacties:
Zeta's! XD
Ik weet niet waarom, maar ik moest al lachen bij die titel
Boterham met chocopasta!
echt heel leuk
Laat het nou toevallig zijn dat ik vanochtend wakker werd (op mijn buik) en een armbandje aan mijn arm vond x3
chocopastaaa
hahaha, was mijn titel toch niet zo slecht :3