FanFic.nl

My Beautiful Love

Samira en David

Ik loop, midden op de dag, met een per op en een capisoun er over heen door de straten. Tot nu toe heeft nog niemand door wie ik ben, David. David de voetballer. Dé David die zo juist vandaag een zware kut dag heeft! 'I'm walking on sunshine! Woohooooooo! I'm walking on sunshine! Woohooohoooooooo!' klinkt er door de straten. Ik zucht en loop door. Het leven zuigt! Iemand komt er om de hoek aangesnelt. En ja hoor, wat zie ik aankomen? Het zingende gevaarte. 'I'm walking on sunshineeeeeeee!' gilt ze. Ze loopt blij met haar ogen gesloten snel door de straten. 'Rot op jonge!' hoor ik roepen. Heel even kijk ik om, ik wil zien wat er aan de hand is. Maar voor ik de kans krijg... BAM! Ze knalt recht tegen me aan. 'Kijk uit!' roep ik boos. Ze lacht lief en helpt me overeind. 'Sorry..' Zegt ze en neemt en verleidelijke pose aan. Nee David! Trap er niet in! Ik loop haar straal voorbij. Tfoe, wat denkt ze wel? 'Hee ehh, David?' zegt ze en holt me achterna. Ik zie alle mensen verschrikt opkijken. Ik hoor ze sissen. 'David? David Villa?' zegt een meisje met een wanhopige blik die langzaam naar me toe loopt. Ik weet niet wat te zeggen. maar het zingende gevaarte schiet me te hulp. 'Ahahaha! Nee dit is ehh... Mijn neefje! Omdat hij veel op Villa lijkt noem ik hem altijd Davi. He Michiel?' Ik knik. 'O...' zegt het meisje en loopt teleurgestelt weg. Ik trek haar me om de hoek, waar niemand is zodat ik met een gerust hard kan lachen. 'Michiel?' Ze haalt haar schouders op en kijkt me schuldig aan. Ze lacht met haar tanden bloot en gebaart dat ik mee moet komen. 'Just be good to me!' zingt ze. Ik sta verstelt, ze kan best goed zingen. 'I don't care what you do to them, just be good to me!' 'Vind je het zo'n mooi lied?' Ze schud lachend haar hoofd. 'Nee, dit is wat ik echt denk!' Zo naïf als ik ben ga steeds dichter bij haar staan. Onze vingers verstrengelt. Ze geeft me iets wat ik al lang niet meer gevoelt heb. Ze lacht. Ik verwachtte dat ze me nu zou zoenen maar ze houd zich in. 'Ik moet naar huis.' zegt ze zacht. Ze loopt weg, maar ik volg haar. Ze heeft helenmaal niks door. 'BOE!' roep ik ineens. Verschrikt kijkt ze me aan. Maar zodra ze ziet dat ik het ben moet ze lachen. 'Wat doe jij hier?' zegt ze. 'Ik ben je nieuwe stalker...' zeg ik grijnzent. Ze begint lachend sneller te lopen, maar ik haal haar in en til haar op. Nu ligt ze helenmaal plat van het lachen. 'Mijn stalker valt me aan!' zegt ze melig. Ik laat haar los en ze staat weer op de grond. Ze legt haar hoofd op mijn schouder. We staan dicht tegen elkaar aan. Je zou zeggen dat ze me al lang gezoent zou hebben maar nee. Ze is lief, melig, aardig, spontaan... Maar stiekem, best verlegen... Ze kijkt me aan. Ik buig me naar haar toe en we zoenen. Ze bloost. Als de zoen afgelopen is moet ik griniken. 'We hebbenb al wel gezoent maar ik weet je naam niet eens!' Ze moet lachen. 'Samira.' Misschien... Misschien...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.