FanFic.nl

Impossible

12.1

Ik lag met mijn kop op de grond naar het water te staren. Het gekabbel van de rivier kalmeerde me, maakte dat ik vrede vond met mijn gedachten. De roedel lag bij me, bijna voltallig. Sam was er als enige niet, die zat bij Emily. Ik noemde het beleefd quality time.
Een vis zwom op de bodem. Een grote vis. Hij was mooi. Zijn schubben glansden in het zonlicht. Ik dacht aan de laatste keer dat ik Edward had gezien. Hij had ook zo mooi geschitterd. Ik kon hem niet vergeten. Hij betekende teveel voor me.
Ik had de scène in het steegje ontelbare keren voor mijn ogen gezien, en telkens opnieuw voelde ik de opluchting dat hij op een bepaald moment op het toneel was verschenen. Zonder hem en zijn familie leefde ik nu misschien zelfs niet meer. Waarschijnlijk niet. Als die mannen me niet vermoord hadden, was zelf wel ergens afgesprongen. Maar dat had Edward niet toegelaten.
En toch had hij het niet voor mij gedaan. Hij wilde me niet, ik was voor hem gewoon een meisje zoals alle anderen. Hij had voor ieder ander hetzelfde gedaan. Was dat niet het beste bewijs dat hij geen monster was?
Oh, alsjeblieft! Hou er mee op!
Leah gromde en sprong recht. Ik tilde mijn kop op, keek haar uitdrukkingloos aan.
Waarom? Als je er niet tegen kan, rot dan een eind op.
Meisjes, rustig, probeerde Paul.
Ik weg gaan? Vergeet niet dat jij hier het buitenbeentje bent!
Leah, ik heb je nooit wat misdaan, dus hou je bek.
Nee, je hebt me niets gedaan, nee, maar ondertussen moet ik wel naar die misselijke gedachten over die vuile bloedzuiger luisteren! Je weet niet half hoe irritant dat is!
Ik klaag toch ook niet over jouw Sam-monologen?
Ze verstrakte, huilde in een razernij die ik nooit eerder had gezien. Paul en de anderen probeerden hopeloos een manier te bedenken om ons uit elkaar te houden, of beter om Leah van mij weg te houden.
Want toen ze op me afsprong en haar tanden in mijn hals boorde, reageerde ik niet. Ik legde mijn kop terug neer, hopend dat ze me zou afmaken.
Maggie!
Seth hapte naar adem, net als de anderen. Leah bleef vlak naast me, haar woede amper gekoeld. Toen zei ze iets dat ik haar nooit zou vergeven.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.