Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Impossible » 12.2
Impossible
12.2
Misschien is het beter om de Cullens af te maken.
Ik sprong recht, vlugger dan het water dat nog steeds achter me stroomde. Ik gromde, sloeg naar haar met mijn poten.
Dat durf je niet! Als je het wí í gt dat te doen, ik maak je af, ik zweer het je! Je leeft geen dag langer!
Doe niet zo sentimenteel!
Zegt het wijf dat niet anders kan dan zeuren over Sam!
Ze sprong naar mijn zij, beet me voor ik de kans had weg te duiken. Ik huilde, verblind door woede duwde ik haar op de grond en plantte mijn kiezen in alles waar ik bij kon. Het bloed stroomde over onze vacht, en het maakte me alleen maar kwader. Ze had het recht niet om de Cullens te doden, ze waren zo goed voor me geweest. IK zou het niet aankunnen te weten dat ze dood waren door ons toedoen.
Ze zijn al dood, bitch!
Leah duwde me van zich af, ik struikelde het water in. Ze kwam achter me aan, duwde me onder water. Ik vocht niet meer terug. Ik huilde. Ze was zo hard, zo kil. Ik wou dat ik dood kon.
Ik hoorde het gehuil van de pack, en net toen mijn zuurstof opraakte, werd Leah met enorme kracht van me af gesleurd. Ik bleef liggen.
Een koude hand streelde mij kop, meteen schoot ik omhoog. Die ogen, zijn ogen.
"Alles ok, Maggie?" Ik voelde het bloed over mijn vacht stromen, Leah's tanden hadden ontelbare afdrukken gezet. Maar hij was er, hij was bij me, hij had me weer gered. Ik knikte.
Edward glimlachte.
"Je zou wat minder in de problemen moeten komen. Ik kan je niet blijven helpen." Pas toen besefte ik dat hij zijn eigen verbod had geschonden.
"Ik weet het. Het spijt me ontzettend. Ik heb tegen je gelogen." Mijn hart bevroor, ik wilde mijn kop terug in de bedding van de rivier duwen. Hij had gelogen?
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.