FanFic.nl

Impossible

12.3

"Maggie, ik hoop dat je me kan vergeven. Ik zei tegen je dat ik je niet meer wilde zien, dat ik niet voor jou voelde wat jij koesterde voor mij. Het was een leugen. Vanaf het moment dat je ontwaakte in onze wagen, vanaf toen vond ik je al mooi. Je bent ontzettend knap, en toen je vorige week dacht dat je me niet waard was, begon ik te twijfelen. Ik wilde bij je zijn, dat was waarom ik bij de rivier was. Toen jij er ook kwam, ik was zo blij om je weer te zien."
Ik wist nauwelijks wat ik hoorde. Zelfs in mijn wolvenvorm was het ontzettend moeilijk om mijn gedachten op een rij te zetten. Was alles wat ik geloofde gewoon een leugen geweest? Hoe kon ik weten dat hij nu wél de waarheid sprak? Ik wilde hem zo graag geloven, maar ik kon het gewoon niet.
Ga weg, bloedzuiger! siste Leah.
"En als jij nog één vinger naar haar uitsteekt, dan sta ik niet in voor de gevolgen!" Edward's ogen waren zwarte kooltjes geworden, de woede straalde van hem af. Leah jankte verontwaardigd, zocht steun bij de pack, die er verbazingwekkend rustig bij stond.
Ik deinsde achteruit. Zo kende ik Edward niet, zo kwaad had ik hem nooit gezien.
"Het spijt me vreselijk, ik weet dat je in de war bent," zei hij daarna rustig tegen mij. Had hij echt Leah bedreigd, met risico op eigen leven, voor mij? Wauw...

Reacties: