FanFic.nl

They're taking me far away

Fashion-Police?

Ik deed mijn oortjes in, het was niet ver naar het vliegveld, maar het was spitsuur. Ik luisterde naar Queen, ik had die groep altijd al geweldig gevonden. Opeens voelde ik een por in mijn zij. Het was Matt. We waren blijkbaar al aangekomen op de parkeerplaats van het vliegveld.
''Weet je zeker dat je goed geslapen hebt, of heb je nog laat bezoek gehad?'' vroeg Matt met een grijns.
Ik lachte,''Nee, deze keer niet...Was wel leuk geweest!''
Ik voelde me een stuk beter na geslapen te hebben. Ik stond op en liep achter de andere twee aan. Toen we buiten waren stak Chris meteen zijn pijp aan. Ik pakte kauwgom uit mijn zak en stopte er één in mijn mond.
''Wil jij er ook een Matt? Je bent zeker weer vergeten je tanden te poetsen vanmorgen.'' Zei ik, en lachte. Matt nam de kauwgom aan en zei verontwaardigd:
''Hoe weet jij dat?'' Matt vergat zulke dingen wel vaker. ''Ik ken je al langer dan vandaag hoor!'' zei ik tenslotte, en glimlachte weer.
Voordat we zouden inchecken liep ik even langs de kledingwinkels, en zag een prachtige leren jas. Hij was afgeprijsd (logisch, het was zomer en hij was nog van de oude collectie). Hij kostte nog maar 50 pond, eerst 100 pond, dus 50% korting. De leren jas was zo mooi dat ik hem ook wel voor de volle prijs had gekocht. Ik ging naar binnen om de jas beter te bekijken. Matt en Chris liepen door en gingen op het dichtstbijzijnde bankje zitten, ze hadden blijkbaar geen zin om een nieuwe jas te kopen. de jas was zwart, met bandjes aan de uiteinden van de mouwen, met metalen sluitingen eraan. Twee zakken op de borst en twee rits-zakken waar je je handen ik kon doen om stoer te lijken (of als je het koud had). Bovenaan de kraag zat een aanhangsel met een klik-knoop eraan, zo kon je , naast de rits, de kraag sluiten met het knoopje.Waarschijnlijk zat het er niet om die reden aan, maar het zou toch kunnen. Ik paste de jas en keek in de spiegel. Ik vond dat de jas me wel goed stond, want alles staat me goed (behalve sokken in sandalen, bruine en witte leren jassen.....). Ik kocht de jas en ging naar buiten. Matt en Chris stonden op, we gingen inchecken. het was 9:45, het vliegtuig zou om 11:00 vertrekken en we moesten om 10:30 in het vliegtuig zijn. Dat betekende dat we nog drie kwartier hadden om alles te regelen.
We liepen naar een plek waar je de koffers moest laten controleren. Geen metaal. Er was niks aan de hand totdat ik door de scan-poort liep, het bliepte.
Wat raar, ik had juist vandaag geen metaal aangetrokken. Ik herinnerde me het armbandje weer, misschien lag het daaraan.
Toen een soort 'agent' me met een draagbare detector nog eens controleerde, kwamen we erachter dat het inderdaad aan het armbandje lag.
''Waar heb je dat ding van?'' vroeg Matt. Ik wist het niet, maar ik wilde geen onrust zaaien. ''Zou jij wel willen weten, hè?'' We lachten, gelukkig kreeg ik de zin vloeiend genoeg uit mijn mond.
Toen we gingen zitten op één van de nabije bankjes zei ik dat ik even naar de wc ging.
Ik liep naar de dichtstbijzijnde wc. Het zag er schoon uit, waarschijnlijk was er pas schoongemaakt. Ik deed mijn ding. Toen ik klaar was en mijn handen wilde wassen, kwamen er opeens 2 mannen binnen. Ze leken op politieagenten, maar het uniform was toch anders. Ze liepen mijn kant op (wat je toch allemaal kon zien in een spiegel). Opeens grepen ze me vast.
''Wat heeft dit de betekenen?!'' zei ik verontwaardigd. Ze zeiden niks terug. Ik probeerde tegen te stribbelen, maar ze waren gewoon ijzersterk!
''LAAT ME LOS!'' probeerde ik weer,
''F*CK YOU!'', het hielp allemaal niets.
Een van de mannen drukte op een knop op een soort van horloge-communicator, maar hield me nog steeds vast.
Opeens zag ik mijn voeten verdwijnen, het kroop steeds meer naar boven.

Reacties: