FanFic.nl

"Kom op, vertel me alles!" Vanessa smeekt me zowat maar ik houd mijn mond stijf dicht. Grijnzend, dat wel.
"Toe nou, ik zie toch wel dat er í­éts is gebeurd, vertel me nou please wat!"
Ineens gaat ze voor me op de grond zitten. "He wat doe jij nou maffe kikker?"
Maffe kikker. Hoe origineel weer.
"O grote heilige Ramona Barks, onthul nu uw geheimen voor mij, bij mij, uw trouwste volgeling, zullen ze veilig zijn."
Ik lach. "Oké dan, ik vertel het al."
Meteen zit Vanessa weer naast me en is ze een en al oor. Ik kijk haar aan met een grote glimlach op mijn gezicht. "We hebben gezoend."
"Echt? Zie je wel! En?"
"Wat en?"
"En...hoe was het? Dí»h!"
Ik merk dat ik rood word. Ik moet zeggen dat ik dat nog redelijk lang heb kunnen onderdrukken. "Nou, best wel goed," fluister ik.
"'Best wel goed'? Of 'ontzettend lekker'?"
"Ja wat denk je? En trouwens, hoeveel details wil je nog? Het was geweldig ja, en eh... o ja, is het goed als ze overmorgen hier komt? Dan kan ze ons eh... nederige onderkomen ook eens bezichtigen."
"Ik heb er geen problemen mee, gezellig juist."
Ik kijk haar twijfelend aan. Hoe zeg ik dit nou? Ik wil haar niet kwetsen! Maar ik hoef niets te zeggen; ze snapt het al. Ze snapt alles altijd al voordat ik iets zeg, op de een of andere manier.
"O, je wilt natuurlijk dat ik dan wegga."
"Het zou fijn zijn. Ik bedoel- je mag best even blijven, laten we zeggen... vijf minuutjes?"
Eerst ben ik bang dat Vanessa teleurgesteld is maar dan glimlacht ze. "Tuurlijk. Voor jou altijd."

Ik duw nog snel de laatste troep onder de bank voor ik open ga doen. Daarvoor moet ik helemaal naar beneden, helaas. Daar moeten ze echt iets op verzinnen. Een lift of iets dergelijks.
"Hoi," zeg ik meteen vrolijk en Avril kijkt me eerst een tijdje aan zonder iets te zeggen. Dan komt ze langzaam dichterbij en drukt een kus op mijn mond.
"Goeiemorgen," zegt ze als ze na vijf seconden weer loslaat. Ik trek haar mee naar binnen, naar boven, naar ons appartementje. Echt groot is het niet, maar groot genoeg voor twee, en zelfs voor drie.
"Ik heb aan niks anders kunnen denken," zeg ik terwijl Avril zich op de bank neerzet. Vanessa heeft het huis al verlaten. Wat een schat is ze toch!
"Ik- ik heb een liedje voor je geschreven."
Ik haal een wenkbrauw op. "Laat horen."
"Heb je een gitaar?" Ik ren zowat naar mijn slaapkamer en kom twee seconden later terug met mijn acoustische gitaar. Avril glimlacht en begint het intro. Ik kijk gehypnotiseerd wat ze speelt. G - Bm - Em - C... als ze begint te zingen lijkt de hele wereld betoverd, zo mooi.