Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Dubbel » 6
Dubbel
6
Tim:
Dinsdag is alweer bijna voorbij. Tweede dag van de week. Jill is momenteel zenuwachtig aan het doen. Die Bill komt zo meteen voor de ‘bijles’ en ze begint nu te stressen. Misschien had ik haar niet moeten plagen dat ze verliefd is op Bill. Ze kent die jongen amper en toch viel het me op. Haar gedrag is wel degelijk anders al is hij in de buurt. Zelf ontkent ze dat natuurlijk. Daarvoor is ze mijn twinzusje. Als het aankomt op jongens is ze nog dommer dan een gnoe! Ze kan best goed flirten hoor! Daar niet van terug. Maar dan doet ze het niet omdat ze een jongen echt leuk vind. Meer omdat hij er goed uitziet of iets in die trant. Als ze echt verliefd is dan merkt ze het zelf toch niet op. Dan gaat ze stuntelen.
dat is nu dus ook het geval. Ze heeft al zeker vijf keer iets omgestoten en ze rent nu continu naar een spiegel om even te kijken of ze er nog redelijk uit ziet. IJdeltuit dat ze af en toe is! “relax nu maar gewoon wil je? Je zegt het zelf telkens. Het is gewoon bijles. No less No more. Kijk maar naar je shirt.”¯ Jill staart naar de zwarte tekst op het knalgroene shirtje waarvan ik de tekst net op las en knikt dan onzeker. “jullie gaan fijn getalletjes bekijken en wortelvergelijkingen oplossen en van dat soort enge dingen. Meer niet. Dus relax wil je?”¯ op dat moment gaat de bel en sjokken we naar beneden. “hoi Bill.”¯ Zeggen we als we de deur openen. “hoi.”¯ Zegt Bill ietwat verlegen. Ik pak ondertussen mijn IPod van het tafeltje in de hal. “zeg, als jullie het niet erg vinden ga ik skaten. Veel plezier nog met jullie getalletjes!”¯ ik pak een van mijn skateboards die tegen de muur naast de kapstok staat en skate de deur uit. “sleutel!”¯ roept Jill terwijl ik het bosje sleutels vang. “danke!”¯ brul ik nog terug terwijl ik de voortuin uit rol en richting het parkje rij.
Eenmaal bij het parkje ga ik gewoon een beetje saai door de kom heen rijden die op het skaters stukje staat. Na een tijdje begin ik gewoon wat trucjes te doen uit verveling maar als zelfs dat me teveel verveelt ga ik gewoon wat door het park heen rijden. Het is vrij rustig in het park. Waarschijnlijk zijn de meeste mensen nog op hun werk of zitten ze in de file op weg naar huis toe. Net zoals Martin nu vermoedelijk. Ik heb mijn volume flink hard staan en Usher weergalmt. Uit mijn zak heb ik mijn pilotenzonnebril gehaald die nu op mijn neus prijkt. Nog steeds is het geen zomer maar de zon kan al wel vervelend genoeg zijn voor je ogen. Ik slalom wat rond de mensen die wel tijd hebben om op deze dinsdag middag in het park te gaan wandelen en luister voornamelijk naar mijn muziek. Plots ga ik vol onderuit en voel ik een paar natte tongen mijn gezicht likken. Mijn zonnebril vliegt af en ik begin te lachen door het gekietel van de tongen die bij een paar honden behoren. Mijn IPod rolt ook uit mijn zak en plots hoor ik de geluiden van het park weer om me heen. Mijn lach stijgt aan terwijl ik de likkende beesten weg probeer te duwen. “kom op jongens! Werk nou eens voor één keer mee en hou op met mensen zomaar aan te vallen.”¯ Een paar handen probeert de grootste hond die nu letterlijk over me heen staat weg te trekken. “Sam, werk even mee.”¯ Zegt de stem nu en de hond stapt uiteindelijk van me af. Ik krijg een hand en word overeind geholpen. “jij hier? Het spijt me echt van de honden. Ze luisteren niet.”¯ Tom staat voor me met een verontschuldigende glimlach. Ik lach even. “het is niet erg hoor. Leuke beestjes. Zijn ze allemaal van jou?”¯ Tom knikt. “nou ja, van ons gezin. Alle vier. Het lukt me alleen niet om ze alle vier tegelijk uit te laten. En daarbij willen ze niet luisteren.”¯ Ik lach. “oh kom op scotty! Je weet dat je niet mag graven!”¯ roept Tom wanhopig naar een van de twee grote honden die enthousiast bezig is met een gat te graven in een oude molshoop. De andere grote hond is inmiddels de bosjes in gerend en een van de twee kleinere is met een andere hond aan het spelen. De andere van de twee staat te piepen bij de voeten van Tom. “het is te zien dat je ze absoluut onder controle hebt.”¯ Zeg ik sarcastisch. “normaal zou Bill nu helpen. Maar die zit nu bij Jill. Dus mocht ik dit klusje alleen opknappen. Maar het gaat wel lukken hoor!”¯ de hond bij Tom’s voeten piept nog steeds. “zal ik je anders helpen?”¯ vraag ik maar Tom schud van nee. “het is niet zo moeilijk. Alles is echt onder controle zo meteen.”¯ De hond die graaft reageert niet als Tom roept en graaft gewoon door terwijl een flinke hoop bruine aarde zich rondom hem ophoopt. De hond uit de bosjes komt nu helemaal nat naar ons toegelopen en de kleine keffer is inmiddels een klein kindje zijn schepje aan het afpakken om het naar Tom te brengen. “ik zie het.”¯ Zeg ik terwijl ik met mijn ogen naar beneden kijk. Tom volgt mijn blik en begint te jammeren als hij ziet dat de piepende keffer zijn behoeftes tegen zijn been aan doet. “echt zeker weten geen hulp nodig?”¯ vraag ik met een brede grijns en Tom zucht diep. “als ik nu nee zeg sta ik zeker nog meer voor schut?”¯ ik lach vrolijk en pak mijn spullen van de grond af en prop ze in mijn zakken. “als jij deze bij je houd en die ander van het water weg probeert te houden dan haal ik die graver en kinderspeeltjesjatter wel.”¯ Zeg ik terwijl ik mijn skateboard onder mijn arm klem en glimlachend naar de keffer bij het kindje loop.
als ik beide honden heb loop ik naar het meertje toe waar Tom wanhopig staat te roepen naar de hond in het water. “stom beest! Luister nou alsjeblieft voor één keer!”¯ smeekt hij zowat en ik krijg bijna een lachstuip. Gelukkig komt de hond aangezwommen en klimt op de kant. “eindelijk, oh nee… nee nee Sam! Waag het niet.”¯ De hond loopt naar ons toe en schud zich even lekker uit. Ik houd mijn handen beschermend voor me uit terwijl ik de spetters zo goed als tegen probeer te houden. Tom pakt snel de riem van de hond vast. Hij zit helemaal onder de prut en spetters. “ik hou heel veel van jullie, maar als jullie me dit soort dingen blijven flikken krijg ik echt de neiging om jullie allemaal kaal te scheren of zoiets.”¯ De grootste hond blaft vrolijk. Ik klem mijn skateboard even steviger onder mijn arm en schiet weeral in de lach. “en ze houden ook veel van jou.”¯ Gniffel ik. “hmpf, ze vinden het gewoon leuk om me te irriteren. En me voor schut te zetten bij andere mensen.”¯ Ik haal mijn schouders op. “veel gangsterimago heb je nu al helemaal niet meer.”¯ Zeg ik. “zullen we anders je honden maar naar huis brengen? Dan kan jij je omkleden en ik moet toch over een uurtje thuis zijn voor het eten.”¯ Tom knikt dankbaar en samen lopen we met ieder twee honden bij ons het park uit. “skate je trouwens?”¯ zegt Tom doelend op mijn skateboard onder mijn arm en ik knik. “al een aantal jaartjes.”¯ Tom fluit even. “was je net toevallig in de kom?”¯ weer knik ik. “dan heb je al best wat ervaring. Het zag er goed uit.”¯ik grinnik. “dank je. Skate je ook?”¯ Tom haalt zijn schouders op. “beetje. Meer voor de lol of als er niets anders te doen is.”¯ Ik knik. “same here.”¯
-ondertussen bij Jill-
Jill:
Tim is zonet de deur uitgereden en ik heb haar nog haastig haar sleutels toegegooid. “skate je zus?”¯ vraagt Bill en ik knik. “voor haar plezier.”¯ “Tom ook.”¯ Ik knik en loop naar de keuken. “wat te drinken?”¯ vraag ik en Bill knikt. “heb je cola?”¯ ik kijk even goed in de koelkast. Hmmm cola, dat drinken we amper hier. Tim en ik zijn eerder sprite verslaafd. Toch staan er nog een paar blikjes en ik pak voor ons beide een blikje. “neem je tas maar mee naar boven.”¯ Stel ik ietwat zenuwachtig voor. Bill volgt me de trappen op naar onze kamer. Eenmaal boven kijkt hij even rond. “slapen jullie samen?”¯ vraagt hij en ik knik. “we hebben we een scheidingswand maar die word eigenlijk nooit gebruikt.”¯ “en jullie hebben zo te zien wel ieder een eigen deel?”¯ weer knik ik. Bill zet zijn tas neer op de lappenbank en loopt even rond. Bij mijn poppencollectie houd hij even stil. “verzamel je ze?”¯ “nee, ik maak ze.”¯ Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen terwijl ik het zeg. Waarom vertel ik dit aan hem? Normaal gesproken heb ik liever dat niemand er iets van weet. Vertel ik het omdat hij anders denkt dat ik een klein meisje ben die nog poppen verzameld of zeg ik het gewoon omdat ik toch iets moet zeggen? Bill kijkt geïnteresseerd naar de exemplaren in de kast. “hoe dan?”¯ vraagt hij en ik schrik op uit mijn gedachtes. Zijn nieuwsgierigheid brengt me een beetje in de war. “euh… wel, ik maak de gezichten, handen en voeten meestal met klei of hars. De lichamen met draad en stof of ook van klei of hars. Vervolgens maak ik de kleding en pruikjes of bestel die weer apart.”¯ Bill kijkt met glinsterende ogen naar me die me al helemaal in verwarring brengen en me licht doen laten blozen. Hij blijft me aankijken en ik wend verlegen mijn blik af. “zullen we maar eens naar wiskunde gaan kijken?”¯ vraag ik en Bill grijnst en loopt naar zijn tas terwijl ik mijn boeken pak. “zullen we op het tapijt gaan zitten?”¯ vraag ik en gooi mijn boeken op de grond terwijl Bill gaat zitten. “eens kijken. Paragraaf zes punt één. Snap je hier iets niet van?”¯ Bill bekijkt de titel van de paragraaf en bladert wat door het boek heen. “wel, het begin snap ik nog wel. Maar hier gaan ze plots getallen omdraaien. En vanaf daar is het me niet meer duidelijk.”¯ Ik knik en pak mijn schrift. “maak deze drie opgaven. Dan kunnen we zien waar het fout gaat.”¯ Bill luistert en begint aan de sommen. Ik kijk ze na en zie al snel wat er fout gaat. “je haalt wat basisregels door elkaar hierbij.”¯ Ik geef uitleg en Bill luistert nieuwsgierig. We maken samen aantekeningen en ik leg uit hoe hij met zijn rekenmachine ook nog een boel versimpelt uit kan rekenen. Ik geef hem weer wat sommen en controleer ze. “mag ik het eens een keer zien?”¯ vraagt hij plots en ik kijk hem vragend aan. “de som?”¯ “nee, ik bedoel of ik eens mag kijken naar hoe je een pop maakt?”¯ ik loop even rood aan. “wel, dat is nogal lastig. Als ik een nieuwe pop wil maken rond ik meestal eerst een oude af. En daarbij is het maken van een pop nogal… raar. Het is moeilijk uit te leggen.”¯ Bill kijkt me vragend aan en ik richt mijn ogen weer op de sommen. “het is niet alleen een arbeidsintensief werkje, er komt ook wat emotie bij kijken en een boel fantasie. Je verklaart me toch voor gek al zou ik het beter uitleggen.”¯ Ik durf niet op te kijken. Niet veel mensen weten dat ik poppen maak. Ja, degene die ze bestellen. Maar die kennen me alleen onder de schuilnaam waarmee ik mijn poppen verkoop. Ergens schaam ik me er voor.
“waarom zou ik je voor gek verklaren?”¯ vraagt Bill. Ik gluur voorzichtig omhoog. Zijn bruine ogen kijken me strak aan. “gewoon. Het is gek als ik het beschrijf.”¯ “dan wil ik het nu zeker een keer zien.”¯ Grinnikt Bill. Ik kijk hem even goed aan. Hij is wel te vertrouwen denk ik. Weet je wat? We maken een deal. Al haal jij maandag een voldoende boven een zes, dan mag je met mij samen een pop maken oké?”¯ Bill kijkt me even verbaasd aan. “oké, dat is goed.”¯ Zegt hij zelfverzekerd. “weet je het zeker? Een pop maken vergt nogal wat tijd en ik weet niet of je dat hebt?”¯ “momenteel zeeën van tijd.”¯ We schudden lachend de hand. “kom maar op met de sommen!”¯ zegt Bill lachend.
Reacties:
yeayyyyyy sommetjeessssss
weetje? JIJ MOET VERDER GAAN
en ik wil op Sam rijden ^^ alleen moet ik dan wel ff kijken of ik hem kan houden met alleen een tuigje....of moet ik 'em toch een halster omdoen
mr jij moet snel verder gaan <3
yyeeey, ze worden vriendjes!!! ^^
en tom met zn honden
snel verder!!
snel verder gaan <3