FanFic.nl

Lucky, this has been happened <--afgerond

2.1

Gustav:
De afgelopen zeven weken waren druk kan ik je vertellen. natuurlijk vanwege het feit dat we flink wat concerten moesten inhalen. de eerste paar weken waren echt zwaar. we moesten natuurlijk weer even inkomen in het werkpatroon en de persconferenties waren moordend geweest. de wereld wilde natuurlijk weten waarom we zo plots weg waren en ze hadden natuurlijk nog genoeg vragen over mijn ongeluk van ongeveer drie maanden geleden. ook kwamen er natuurlijk meer vragen omtrent onze plotse aankondiging van onze nieuwe vriendinnen! Larissa was na drie weken terug gekomen met haar diploma voor fotografie en Georg en zij waren dus een hele week lang geen moment van elkaar weg te slaan wat al sowieso niet erg makkelijk was in de tourbus die nu overbevolkt was.
Lilly had niet echt een specifiek baantje bij ons. als ze ergens kon helpen deed ze dat maar al te graag. vaak als wij een concert hadden gehad was zij net zo moe als wij.
Regina had het af en toe vrij lastig. de eerste week was ze enorm in zichzelf gekeerd en de tweede week had ze zich helemaal op haar school gestort. pas daarna ging het weer stukken beter met haar al vertrok ze elke avond vroeg naar bed. met excuus dat ze moe was maar wij wisten wel beter. ze wilde gewoon even tijd voor zichzelf om alleen te zijn en na te denken. Bill schonk veel aandacht aan haar zodat ze zich weer goed voelde. het übervrolijke poppetje Regina kwam weliswaar niet compleet terug maar zeker met grote maten.
de enigste om wie wij allemaal wel zorgen maakte was Tom. hij was totaal zichzelf niet meer. de jongen met het grote ego, voorliefde voor muziek, meisjes en droge humor was verdwenen. soms had hij zelfs enorme driftaanvallen en zelfs Bill kreeg dan geen toegang meer tot hem. hij was afwezig en we wisten allemaal wel een beetje hoe dat kwam...

'we zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal!' galmde er nu al een uur door de tourbus. de meiden hadden weer last van een hyperbui en dat was te merken ook! vandaag zouden we vakantie hebben na zeven weken toeren en die zouden we doorbrengen bij de woonplaats van de meiden. twee weekjes geloof ik. daarna weer een tijdje toeren en vervolgens naar onze ouders toe.
David had voor ons een hotel geregeld al wist hij ook wel dat dat nou niet echt nodig was. Larissa en Lilly hadden al geregeld dat Georg en ik bij hen zouden slapen een groot deel van de tijd. dus had David een kleine ruimte gehuurd in het hotel. de tourbus zou op de privé parkeerplaats geparkeerd worden zodat we alle spullen evengoed bij de hand hadden. het welkoms comité zou voor het hotel wachten dat al langzaamaan in zicht kwam.

Tom:
na drie keer in mijn zij te zijn geprikt ontwaakte ik uit mijn trance. 'Tom, we zijn er.' zei Bill die de bus uit liep. waar waren we nu dan? ik had echt totaal niet opgelet de laatste tijd. ik was afwezig en lag het liefst in bed. starend naar een foto die ik onder mijn kussen had. ik frummelde wat met het kettinkje rond mijn nek en stopte het zilveren kettinkje met het roosje eraan weer in mijn shirt. niemand had bij mijn weten opgemerkt dat ik het droeg of überhaupt niet af deed. dat was de belofte aan mezelf en ik wilde dat graag zo houden. zuchtend stond ik op en liep de bus uit. waar ik verstijfd bleef staan.

op maar een paar meter afstand stond de persoon waardoor ik al bijna drie maanden van slag was. ik had gedacht haar niet meer te zien maar toch stond ze hier. plots herinnerde ik me nog wel wat van de laatste besprekingen. de jongens hadden het gehad over vakantie. blijkbaar dus hier. beetje bij beetje kwam het wel weer door.
Fleur, Mike, de ouders van Lilly en Larissa en Cilla stonden voor het hotel om ons te verwelkomen.
om eerlijk te zijn vond ik Cilla er schrikbarend slecht uitzien. ze had wallen onder haar ogen en ze zag er slordig uit. haar ogen stonden heel dof. nog erger dan die keer in het ziekenhuis. ze droeg een lang slobberend shirt en haar haren hingen futloos neer. maar toch was zij Cilla. het meisje voor wie ik mijn hart wilde geven. maar het niet durfde. Regina was haar rond de nek gevlogen en Cilla had haar geknuffeld en wat toegefluisterd. Regina had haar los gelaten toen Cilla haar ogen de mijne vonden. een kleine flonkering blonk in haar ogen maar verdween snel weer. verdween die zo snel omdat ze mij zag? ik raakte weer wat bedroefd. Reg gaf haar zusje een zetje en we stonden nu tegenover elkaar. 'euh... lang niet gezien.' zei ik. STOMSTOMSTOM! kun je dan niets beters bedenken Kaulitz! dacht ik maar het ging voor geen meter. 'eh... ja zeg dat wel.' mompelde ze en vervolgens knuffelde ze me. Ik sloeg mijn armen rond haar lichaam wat tenger en breekbaar aanvoelde. Vervolgens liet ze los en stelde ik me ook voor aan de ouders van Laris en Lilly. Mike nodigde ons nog uit voor koffie en dat aanbod namen we aan. De ouders gingen weer terug en wij liepen naar het pandje niet ver van het hotel vandaan. Het was het huisje op een soort flat van drie verdiepingen. Zij hadden de bovenste verdieping en het dakterras was dan ook van hen. Mike leidde ons rond terwijl Fleur koffie ging maken. Vanaf het halletje waren er drie doorgangen. één naar de badkamer met toilet, één naar de slaapkamer van Mike en Fleur en één naar de woonkamer. De woonkamer en keuken zaten in één kamer en het was voornamelijk wit. Fleur had er haar eigen tintje aan gegeven door overal felgekleurde accessoires toe te voegen die het geheel modern en vrolijk maakte. Naast de koelkast in de keuken zaten nog twee deuren. De linker zou eigenlijk Regina’s kamer zijn maar was nu een werkkamer. De rechter leidde naar de kamer van Cilla.

Haar kamer was over het algemeen vrij groot vond ik. een muur was zwart met een barokprint en de rest van de muren was wit. aan de rechterkant stond een bed met daarboven bloedrode planken vol spullen. Naast het bed stond een bloedrood nachtkastje met een laptop erop en er stond in de linker hoek vanaf de deur een rood bureau. Rechts stond er nog een boekenkast in de zelfde rode kleur en er lag een zwart tapijt. Onder het raam stond nog een enorme Jakarta kist en verder lagen er overal kussens. ‘niet teveel op de troep letten hoor.’ Mompelde Cilla. ‘het is echt een kamer voor jou.’ Zei Regina.
we dronken koffie in de woonkamer en vertelde uitgebreid over de tour. Maar midden in een verhaal van Georg ging er een pieper af en klonk er een kreun van Cilla. ‘je hoeft niet hoor.’ Zei Mike maar Cill schudde haar hoofd en liep de kamer uit. ‘tot later!’ riep ze nog en vervolgens hoorde we de deur sluiten. ‘verklaring graag!’ vroeg Reg verwijtend aan haar broer die diep zuchtte. ‘ik weet ook niet precies waar ze heen gaat. Cill helpt bij mam natuurlijk. Daarom word ze vaak gebeld als haar hulp nodig is. Dat is lang niet altijd nodig maar Cill wilde per se dat ze bij alle gevallen aanwezig kon zijn voor mam. Naar mijn weten gaat het steeds beter met haar. Als ik er ben merk ik amper iets. Toch word Cill vaak weggeroepen. Vandaar dat ze moe is denk ik. Ze gaat af en toe zelfs midden in de nacht weg!’ Reg kreeg een denkrimpel. ‘kan ik binnenkort ook naar mam toe?’ vroeg ze en Mike haalde zijn schouders op. ‘je loopt maar een keer achter Cill aan.’ Zei hij.

rond een uur of vijf gingen we allemaal weer. Beneden kwamen we Cilla nog tegen en Reg knuffelde haar nog even. ‘auw!’ zei Cilla en wreef over haar arm. Reg schrok en wilde de mouw van Cill haar shirt opstropen maar Cill hield haar tegen. ‘ik heb me gewoon gestoten denk ik ofzo.’ Zei ze en ging vervolgens weer naar haar huis.

ik lag in bed en probeerde slaap te krijgen. Wat natuurlijk weer eens niet lukte. Ik had haar vandaag weer gezien! Ik moest me nu geweldig voelen toch? Was ook wel zo, maar er knaagde iets. Iets zei me dat er iets mis was met haar. Ik herkende de oude Cilla niet. plots werd er op mijn deur geklopt en stond ik mokkend op. toen ik de deur open deed stond Regina voor mijn neus en ging langs me naar binnen en nam plaats op mijn bed. Ik krabde even op mijn hoofd en ging toen ook maar op bed zitten. Reg keek me bloedserieus aan. ‘je vind haar leuk niet?’ zei ze en even was ik overrompeld. Hoe wist zij dat nou? ‘hoe je naar haar kijkt, je gedrag van de laatste tijd en die foto verklaren voor mij al genoeg.’ Zei ze en ik werd even rood. Ik dacht dat niemand dat was opgevallen. Ze trok een wenkbrauw op en ik prevelde. ‘ja, ik vind haar leuk denk ik.’ Reg glimlachte even. ‘ik wist het.’ Zei ze. ‘je gaat haar toch niets vertellen ofzo hé?’ vroeg ik bang en Reg suste al dat ze dat niet zou doen. ‘het lijkt me beter voor zowel jou als haar dat jullie dat zelf uitzoeken. Ik ken mijn zusje wel. Althans dat dacht ik tot vandaag…’ ik zag haar treurig kijken. Reg begon met praten. ‘normaal zijn Cill en ik superclose. Al lijkt dat lang niet altijd zo. Qua stijl en dat soort dingen liggen we ongeveer op een lijn en ons gedrag is absoluut anders. Maar evengoed zijn we normaal gewoon close. Je begrijpt wel wat ik bedoel.’ Ik knikte. ‘maar vandaag leek het wel alsof dat stukje band bijna verdwenen was! Ze verbergt iets en dat weet ik. Ik voel het. Alleen ben ik bang dat ik niet meer tot haar verder kan dringen. Cilla heeft eerst weer een steuntje nodig.’ Plots kwam Bill binnen en plofte erbij. Volgens mij had hij staan luisteren aan de deur want hij nam gewoon het woord van Reg over. ‘Tom, misschien kun jij haar helpen. Ik vertrouw Reg er honderd procent zeker op dat wat ze zegt inderdaad klopt. Als jij haar weer een beetje kan opbeuren dan zal het misschien ook beter gaan met haar. En zal haar band met Reg maybe wat aansterken. Maar jij moet daar ook mee helpen.’ Even wist ik niks te zeggen. We waren er nog niet eens een dag en zij wilde gelijk erachter komen wat er was? Was er überhaupt wel wat? ‘ik weet niet… misschien is er helemaal niets. Dan heb ik al helemaal geen enkele kans meer.’ Zei ik en Bill stootte me aan. ‘je moet wel! We zijn hartstikke bezorgd om je Tom! De hele tijd al ben je jezelf niet meer. Wij wisten heus wel dat dat door Cilla kwam en nadat we die foto vonden was het wel zeker. Normaal zie ik je nooit zo moeilijk doen over een meid! Dus dit moest wel speciaal zijn. We missen de oude Tom, broertje.’ Daar schrok ik even van. ‘normaal had je altijd bakken vol droge humor, had je een enorme voorliefde voor muziek en keek je graag naar meiden. Nu zien we alleen maar een jongen die niks meer wilt.’ Ze hadden wel gelijk. ‘broer, ik mis je gewoon. Wil je dit alsjeblieft doen? Het zal goed zijn voor jezelf als voor Cilla als voor ons. Alsjeblieft!’ ik snapte het nog steeds niet helemaal maar stemde toch toe. ‘wat moet ik dan doen eigenlijk?’ vroeg ik en Regina begon sluw te lachen. ‘zorg jij nou maar gewoon dat je weer een beetje een band met haar krijgt. Dat gestuntel van vanmiddag bij de bus was namelijk enorm lachwekkend. Dat mag heus wel wat beter.’ Ze stond op en liep mijn kamer uit. Bill knuffelde me nog even en verliet daarna ook mijn kamer. En daar zat ik dan… snel dook ik weer onder mijn dekens. Even nadenkend over wat er nou net gebeurt was. Ze vroegen van me iets te doen maar uiteindelijk hoefde ik niets te doen. Dat klopte niet. Ik frummelde weer aan mijn kettinkje. Hij ging pas af als ik mijn doel bereikt had. En zelfs dan wist ik niet of ik het af zou doen. Ik moest mezelf weer zien te worden. En Cilla dus voor me zien te winnen. En bij dat idee kreeg ik het al benauwd. Tom Kaulitz, jongen die ieder meisje kan krijgen, jongen die elk meisje haar hart kan veroveren, jongen die meester is in het flirten. En de jongen die dichtslaat bij het meisje wat hij wilt. Aaaarg! Ik word gek.
ik schreeuwde in mijn kussen totdat ik helemaal uitgeput was. een zucht ontsnapte en ik draaide me om. Langzaam vielen mijn oogleden toe…

Reacties: