Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » The Hidden Malfoy <Ronald Weasley> » III. The hidden Malfoy *Fiona Narcissa Malfoy*
The Hidden Malfoy <Ronald Weasley>
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
27 aug 2010 - 15:17
Aantal woorden:
422
Aantal reacties:
1
Aantal keer gelezen:
223
III. The hidden Malfoy *Fiona Narcissa Malfoy*
reacties? -a-
Misschien was ik wel egoïstisch door te vertrekken en nooit meer een woord van me te laten horen, maar ze verdiende het, vond mijn ijskoude hart. Na die avond had ik hen geen van alle nog een blik waardig gegund. Ik was speciaal. Ik was niet één van hen, geen domme, nietwetende dreuzel. Ik was een tovenaar, een volbloed tovenaar met een hoge status. Dat was ik, dat was mijn familie. Ik mocht dan zijn weggeschonken, maar dat betekende niet dat ik geen van hen was. Zodra ik villa Malfoy intreden wist ik dat ik thuis kwam. Hoewel ik een warmer onthaal had verwacht. Mijn vader, Lucius Mafoy, schonk me een korte glimlach toen hij voorbij treden, maar verder zweeg hij. Mijn moeder kon haar blijdschap niet verbergen, nu zal je denken, Narcissa Malfoy die blij is? Ze liet het nu niet echt blijken, maar ik zag haar ogen blinken. Ze was gelukkig, dat wist ik zeker. Dan komen we bij mijn broer, Draco Malfoy. Ik denk dat hij niet wist hoe hij moest reageren, hij leek in tweestrijd met zichzelf. Hij wou me voorbij lopen zoals zijn vader deed, maar hij wou me ook beter leren kennen, zoals zijn moeder wou. Gelukkig voor hem maakte ik de keuze. "Het is fijn om weer thuis te komen, Moeder, maar ik zou graag naar mijn kamer gaan om mijn spullen uit te pakken en mijn vermoeidheid weg te slapen. Als u daar geen problemen mee heeft." Narcissa glimlachte even vluchtig en schudde haar hoofd. "Daar heb ik geen problemen mee, Draco, laat je zusje haar vertekken zien. Ik moet je vader spreken." Draco knikte naar zijn moeder. Zodra ze de grote deur uitliep snelde Draco zich naar mij. "Geef je koffer maar." Langzaam schudde ik mijn hoofd. "Ik ben best in staat om mijn eigen spullen te dragen. Wijs me gewoon de weg en laat me verder." Zijn mond viel een beetje open maar hij herstelde zich al snel. "Wat jij wilt, volg me." Na een snel knikje van mijn kant begeleide hij me door het huis. Het was gigantisch. We passeerde vele gangen en ik vroeg me af hoe ik ooit nog de weg terug moest vinden. "Hier is het." Vertelde mijn broer toen we eindelijk mijn kamer bereikte. "Alles wat je nodig hebt is in de kamer aanwezig, kleren, badkamer enzovoort, ik slaap in de kamer hiernaast mocht je nog iets nodig hebben. Achter een uur word je gehaald door onze huiself Hokey, hij zal begeleide naar de eetzaal. Tot dan."
Leuk hoofdstuk =)
Probeer wel een beetje op de spelling te letten want er zitten hier en daar wat kleine foutjes.
maar voor de rest héél leuk, snel verder